Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1999-09-01 do 2003-01-01
Wersja archiwalna od 1999-09-01 do 2003-01-01
archiwalny
USTAWA
z dnia 17 maja 1989 r.
o ubezpieczeniu społecznym duchownych
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 1999 r., Nr 60, poz. 636) Pokaż wszystkie zmiany
Realizując gwarantowane Konstytucją Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawo obywateli do ochrony zdrowia i ubezpieczenia społecznego oraz uwzględniając postanowienia zawarte w ustawie z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego, stanowi się, co następuje:
Rozdział 2
Świadczenia z tytułu ubezpieczenia
Art. 7. [Świadczenia przysługujące duchownym] 1. Świadczenia z ubezpieczenia przysługujące duchownym oraz członkom ich rodzin obejmują:
1) [2] świadczenia lecznicze, zaopatrzenie w leki, przedmioty ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i pomocnicze,
2) (uchylony),
3) (skreślony),
4) (uchylony),
5) dodatki do emerytury i renty,
6) świadczenia pieniężne z tytułu wypadku i choroby zawodowej — rentę inwalidzką, rentę rodzinną oraz jednorazowe odszkodowanie,
7) (uchylony).
2. Osobom mającym ustalone prawo do emerytury lub renty oraz członkom ich rodzin przysługują następujące świadczenia:
1) dodatki do emerytury i renty,
2) (uchylony).
3) (uchylony).
3. (uchylony).
Art. 8. [Świadczenia lecznicze] [3] Świadczenia z ubezpieczenia, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, przysługują w zakresie i na zasadach przewidzianych dla pracowników.
Art. 12. [Dodatki do renty i emerytury] Do emerytur i rent, o których mowa w art. 11, przysługują dodatki:
1) (skreślony),
2) pielęgnacyjny,
3) (uchylony),
4) dla sierot zupełnych
— na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Art. 13. [Renta inwalidzka, renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie] 1. Renta inwalidzka, renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku oraz w razie choroby zawodowej przysługują na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2—4.
2. Za wypadek, o którym mowa w ust. 1, uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło podczas wykonywania czynności religijnych lub czynności związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi bądź zakonnymi, jak również w drodze do miejsca ich pełnienia lub z tego miejsca.
3. Za choroby zawodowe uważa się choroby określone w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy.
4. (skreślony).
Art. 14. [Dodatki do rent inwalidzkich i rent rodzinnych] Do rent inwalidzkich i rent rodzinnych, o których mowa w art. 13, przysługują dodatki:
1) (skreślony),
2) pielęgnacyjny,
3) dla sierot zupełnych
— na zasadach określonych w art. 12.
Art. 15. [Wypadek duchownego] 1. Okoliczności i przyczyny wypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 2, bada i ustala właściwa instytucja diecezjalna lub zakonna.
2. Duchowny, który uległ wypadkowi, jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie o wypadku instytucję diecezjalną lub zakonną.
3. Po uzyskaniu wiadomości o wypadku od poszkodowanego lub z innych źródeł, instytucja diecezjalna lub zakonna sporządza kartę wypadku, opierając się na oświadczeniach poszkodowanego, zeznaniach świadków i innych dowodach.
4. Karta wypadku powinna zawierać:
1) imię i nazwisko osoby zgłaszającej wypadek oraz datę zgłoszenia,
2) dane osobowe duchownego, który uległ wypadkowi,
3) rodzaj wypadku, opis jego okoliczności, przebieg i przyczyny,
4) opinię o tym, czy wypadek jest wypadkiem w rozumieniu art. 13 ust. 2,
5) opinię o tym, czy nie zachodzą okoliczności wyłączające prawo do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku,
6) podpisy osób, które uczestniczyły w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadku,
7) datę sporządzenia karty wypadku.
5. Instytucja diecezjalna lub zakonna przekazuje oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kartę wypadku wraz z całą dokumentacją, na której podstawie została sporządzona, nie później niż w terminie 6 tygodni od uzyskania wiadomości o wypadku.
6. Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 5, stwierdza, czy wypadek był wypadkiem w rozumieniu art. 13 ust. 2.
Art. 16. [Choroba zawodowa duchownego] W sprawach zgłaszania i stwierdzania chorób zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie Kodeksu pracy.
Art. 26. [Postępowanie w sprawie świadczeń] Do postępowania w sprawach ustalenia świadczeń z ubezpieczenia, zasad ich realizacji oraz obowiązków osób pobierających takie świadczenia stosuje się zasady określone w przepisach, na których podstawie ustala się odpowiednie świadczenia, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
Rozdział 3
Zgłoszenie do ubezpieczenia i składki na ubezpieczenie
Art. 27. (uchylony).
Rozdział 4
Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe
Art. 34. (uchylony).
Art. 35. [Zastosowanie przepisów ustawy] 1. Świadczenia określone w ustawie z tytułu wypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 2, przysługują, gdy wypadek nastąpił po wejściu ustawy w życie.
2. Świadczenia określone w ustawie z tytułu choroby zawodowej przysługują, jeżeli uszczerbek na zdrowiu, spowodowany taką chorobą, został stwierdzony po wejściu ustawy w życie.
3. Zasiłek chorobowy z tytułu choroby powstałej przed dniem wejścia ustawy w życie przysługuje od dnia jej wejścia w życie, jednak okres zasiłkowy liczy się od daty powstania niezdolności do pracy.
4. Zasiłek pogrzebowy przysługuje, jeżeli śmierć nastąpiła po wejściu ustawy w życie.
Art. 38. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r.
[1] Ustawa traci moc 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 61 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673).
[2] Na podstawie art. 170 pkt 13 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28, poz. 153), która weszła w życie 1 stycznia 1999 r., art. 7 ust. 1 pkt 1 utracił moc w zakresie uregulowanym przepisami tej ustawy.
[3] Na podstawie art. 170 pkt 13 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28, poz. 153), która weszła w życie 1 stycznia 1999 r., art. 8 utracił moc w zakresie uregulowanym przepisami tej ustawy.
