Liczenie okresu zasiłkowego –najczęstsze błędy popełniane w praktyce

Pracodawca, aby ustalić prawo do świadczeń chorobowych, musi znać m.in. zasady obliczania okresu zasiłkowego. Konsekwencją nieznajomości przepisów w tym zakresie może być przekroczenie limitu dni należnego świadczenia chorobowego w ramach tzw. okresu zasiłkowego, co powoduje nadpłatę świadczenia, którą pracodawca musi pokryć z własnych środków.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży, zasiłek przysługuje nie dłużej niż przez 270 dni. Okres zasiłkowy obejmuje każdy dzień orzeczonej niezdolności do pracy objęty zaświadczeniem lekarskim ZUS ZLA lub e-ZLA (zaświadczenie wystawione w formie elektronicznej), nie wyłączając dni wolnych od pracy.

PRZYKŁAD

Pracownik, który ma 53 lata, przedłożył zwolnienie lekarskie od 26 października do 22 listopada 2018 r. W zakładzie pracy obowiązuje podstawowy system czasu pracy. Soboty i niedziele są dniami wolnymi od pracy. Pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od 26 października do 8 listopada, tj. za pierwszych 14 dni orzeczonej niezdolności do pracy. Od 9 do 22 listopada pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego. Łącznie pracownik wykorzystał 28 dni okresu zasiłkowego. Do okresu tego wlicza się każdy dzień orzeczonej niezdolności do pracy łącznie z sobotami i niedzielami.

Błąd 1. Nieprawidłowy czas trwania okresu zasiłkowego

Częstym błędem jest niewliczanie do okresu zasiłkowego nieprzerwanej niezdolności do pracy, za którą są wypłacane świadczenia z ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu choroby, a także okresy traktowane na równi z tą niezdolnością (art. 6 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; dalej ustawa zasiłkowa).

Do jednego okresu zasiłkowego należy również wliczać nieprzerwane niezdolności do pracy wypłacane z różnych funduszy, np. z ubezpieczenia chorobowego i ubezpieczenia wypadkowego.