Wyrok SN z dnia 17 września 2020 r., sygn. II UK 395/18

Nie można a priori w sposób zawężający interpretować konieczności zapewnienia dziecku całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu wszelkich jego potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie innemu dziecku (w takim samym wieku) i tym samym wykluczyć pozytywnego orzekania o niepełnosprawności dzieci do lat 16 dotkniętych istotnymi schorzeniami lub uszkodzeniami organizmu, które nie mogą dyskryminować niepełnosprawnych dzieci do lat 16 w porównaniu do osób niepełnosprawnych powyżej tej granicy wiekowej (powyżej 16 roku życia), których zaliczenie do znacznego stopnia niepełnosprawności nie zależy ani nie wymaga sprawowania całkowitej, ale jedynie stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji (art. 4 ust. 1 ustawy o rehabilitacji).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Bohdan Bieniek

‎SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku małoletniego F. M. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego K. O. ‎przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ‎o ustalenie niepełnosprawności, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 września 2020 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego w E. z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. akt IV Ua (…),

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie II i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w E. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w E. wyrokiem z dnia 13 marca 2018 r. oddalił odwołanie małoletniego F. M., działającego przez przedstawiciela ustawowego matkę K. O., od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w E. z dnia 7 czerwca 2017 r. utrzymującego w mocy orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 11 kwietnia 2017 r., zaliczające małoletniego do osób niepełnosprawnych z powodu schorzeń o symbolu przyczyny niepełnosprawności 12-C i wskazujące w pkt 7, że małoletni nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Sąd Rejonowy ustalił, że małoletni F. M., urodzony w dniu 30 stycznia 2005 r., ma zespół Aspergera. Małoletni uczęszcza do publicznej szkoły podstawowej w Z. w swoim miejscu zamieszkania w systemie nauczania indywidualnego. Jest osobą niepełnosprawną, jednak nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Orzeczeniem z dnia 11 kwietnia 2017 r. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności zaliczył go do osób niepełnosprawnych z powodu schorzeń o symbolu przyczyny niepełnosprawności 12-C, wskazując w pkt 7 orzeczenia, że nie wymaga on stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Orzeczenie to utrzymał w mocy Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w E.