Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.715.2022.MM

Uczestnictwo w szkoleniach pracowników spółki i pracowników agencji pracy tymczasowej nie stanowi dla nich przychodu, zatem na spółce nie ciążą obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne. W sytuacji gdy w szkoleniu uczestniczy ekspert – osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą i z tego tytułu uzyska przysporzenie majątkowe, to uzyskają przychód, który muszą doliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i opodatkować go z pozostałymi dochodami z tej działalności uzyskiwanymi.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – jest nieprawidłowe w części odnoszącej się do braku po stronie ekspertów przychodu w związku z uczestnictwem w szkoleniach oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 14 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych organizowanych przez Spółkę szkoleń.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, specjalizując się w kompleksowym wynajmie pojazdów użytkowych w biznesie transportowym (...). Wnioskodawca posiada również sieć oddziałów rozlokowanych na terytorium całego kraju.

Klientami Spółki są przede wszystkim spółki prawa handlowego bądź przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą z wykorzystaniem spółek osobowych bądź jednoosobowej formy prowadzenia działalności gospodarczej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z pracownikami agencji pracy tymczasowej oraz zatrudnia własnych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (dalej razem jako: „Pracownicy”).

Pracownicy agencji pracy tymczasowej wykonują pracę na rzecz i pod kierownictwem Spółki. Pełnią oni w Spółce funkcje zbliżone do pracowników zatrudnionych na umowie o pracę. Traktowani są oni także na równi z pracownikami zatrudnionymi przez Spółkę na umowie o pracę, a tym samym Spółka nie stosuje dyskryminacji pracowników agencji pracy tymczasowej, która jest zakazana zgodnie z art. 15 Ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (dalej: „Ustawa o pracownikach tymczasowych”).

Spółka współpracuje także z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, które wykonują dla Spółki zadania wymagające specjalistycznej wiedzy, przykładowo w zakresie programowania, której nie posiadają Pracownicy (dalej: „Eksperci”). W przyszłości Spółka może poszerzać współpracę z Ekspertami wchodząc we współpracę ze specjalistami z różnych obszarów kompetencji. Eksperci mają także prawo bądź w niektórych przypadkach obowiązek, wykonywać swoje zadania w lokalach Spółki, dzięki czemu mają możliwość korzystania z ułatwionego kontaktu z Pracownikami.

Spółka jako podmiot działający w branży najmu pojazdów działa w restrykcyjnym otoczeniu regulacyjnym oraz jest szczególnie narażona na próby dokonywania wyłudzeń środków pieniężnych Spółki bądź inne nadużycia, które mogą prowadzić do utraty bądź uszczerbku w jej majątku. Spółka jest także narażona na próby przywłaszczenia przedmiotów najmu przez jej klientów. Specyfika prowadzonej działalności gospodarczej sprawia więc, że do zawarcia transakcji z kontrahentami konieczne jest wykonanie określonych i ściśle sformalizowanych procedur weryfikacji zarówno klientów, jak i dostawców.

W celu prawidłowego wykonania procedur oraz wymagań Spółki konieczna jest znajomość ich aktualnego kształtu oraz wiedza o planowanych zmianach w zakresie procedur lub przepisów. Brak aktualizowania wiedzy przez Pracowników i Ekspertów dotyczącej procedur i wymogów Spółki może skutkować niepoprawnym ich realizowaniem, a tym samym znacznymi stratami Spółki na skutek zrealizowania się wyżej wskazanych ryzyk.

Pracownicy i Eksperci (razem dalej jako: „Uczestnicy”) po rozpoczęciu zatrudnienia/współpracy ze Spółką mogą zostać skierowani na szkolenia w ramach których zdobywają wiedzę z zakresu m.in.:

•zasad BHP obowiązujących w Spółce;

•struktury organizacyjnej Spółki;

•polityki wynagradzania oraz benefitów oferowanych przez Spółkę;

•procedur sprzedażowych, administracyjnych oraz podatkowych Spółki;

•sylwetki Spółki i jej działalności na rynku;

•wymogów compliance Spółki;

•systemów informatycznych Spółki;

•produktów i usług oferowanych przez Spółkę (dalej łącznie jako: „Szkolenia początkowe”).

W ramach Szkoleń początkowych Spółka przygotowuje Uczestników do pracy/współpracy w ramach jej struktur. Wiedza przekazywana na Szkoleniach początkowych dotyczyć będzie ogólnego zakresu wiedzy potrzebnego w opinii Spółki do prawidłowego wykonywania zadań przez Uczestników.

W ramach Szkoleń początkowych mogą być przeprowadzane także inne szkolenia przeprowadzane po rozpoczęciu zatrudnienia/współpracy z Uczestnikami, których zakres wynika z obowiązków prawa, przedstawienia procedur, zasad działania Spółki, jak i zasad współpracy z nią i produktów Spółki.

Szkolenia początkowe mogą także swoim zakresem obejmować inną wiedzę, która dotyczy działania Spółki i zasad współpracy z nią, jej procedur oraz produktów, obowiązków wynikających z prawa, czy też bezpieczeństwa i która to w jej opinii jest konieczna by móc rozpocząć pracę/współpracę w ramach jej struktur w sposób bezpieczny i zgodny z zasadami obowiązującymi w Spółce.

Spółka przeprowadza także ponowne szkolenia Uczestników z całości lub części zakresu, którym objęte będą Szkolenia początkowe bądź z zakresu uzupełniającego wiedzę, która w opinii Spółki wymagana jest do pracy/współpracy Uczestników (dalej: „Szkolenia uzupełniające”). Przeprowadzenie takich szkoleń może wynikać m.in. ze zmian w tematach objętych Szkoleniami początkowymi, rozszerzenia Szkoleń początkowych o nowy zakres wiedzy, zmian w strategii Spółki a tym samym aktualnej wiedzy m.in. o jej działalności, czy stosowanych procedurach, wprowadzenia nowych produktów przez Spółkę, zmian w regulacjach prawnych dotykających działalności Spółki bądź uznania przez Spółkę, że konieczne jest przypomnienie Uczestnikom całości lub części wcześniej przekazanej wiedzy.

Spółka organizuje także szkolenia kompetencyjne, których celem jest zwiększenie wiedzy merytorycznej bądź umiejętności miękkich Uczestników (dalej: „Szkolenia merytoryczne”). Szkolenia merytoryczne będą swoim zakresem obejmować m.in. poszerzenie:

•wiedzy wykorzystywanej przez Uczestników w ramach stosunku pracy/umowy o współpracę ze Spółką jak np. wiedzy księgowej, marketingowej, o stosowanych systemach, programistycznej, w zakresie sprzedaży, podatkowej, prawnej czy finansowej;

•wiedzy, którą Uczestnicy będą wykorzystywali w ramach przyszłych obowiązków, związanej np. z wdrażaną metodologią badania potrzeb klienta, tworzenia dedykowanych produktów;

•umiejętności językowych;

•umiejętności miękkich takich jak przykładowo umiejętność radzenia sobie ze stresem, czy umiejętności komunikacyjnych, negocjacyjnych, obowiązującego standardu obsługi klienta.

W zakres Szkoleń merytorycznych mogą wchodzić także szkolenia dotyczące innych dziedzin wiedzy potrzebnej Uczestnikom dla wykonywania przez nich zadań wynikających z zatrudnienia/współpracy.

Sam zakres szkoleń dla Uczestników jest także związany z wykonywanymi przez nich zadaniami. Przykładowo szkolenia z wiedzy rachunkowej oferowane mogą być Uczestnikom, których zadaniem jest prowadzenie rachunkowości Spółki.

Szkolenia początkowe, Szkolenia uzupełniające oraz Szkolenia merytoryczne (dalej razem jako: „Szkolenia”) dotyczyć będą zakresu wiedzy i umiejętności wykorzystywanych przez Uczestników w ramach stosunku pracy/umowy współpracy ze Spółką.

Powyższe Szkolenia będą mogły być zorganizowane przez Spółkę bądź zlecone wyspecjalizowanym firmom zewnętrznym.

Spółka wskazuje, że Szkolenia nie są przeprowadzane dla przedstawicieli klientów Spółki nabywających od niej towary oraz usługi w celu zachęcenia ich do zwiększenia zakupów. Celem Szkoleń nie jest bowiem kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki w stosunku do jej klientów.

Szkolenia mają na celu przede wszystkim wdrożenie Uczestników w struktury Spółki, aktualizacji tej wiedzy bądź zwiększenie ich kompetencji a tym samym przychodów Spółki.

Spółka nie może wykluczyć, że niektórzy z Uczestników mogą być klientami Spółki przykładowo na skutek umożliwienia zakupu Pracownikom sprzętu komputerowego wycofywanego z użytku przez Spółkę, jednakże udział w Szkoleniach będzie możliwy dla Uczestników niezależnie od tego, czy są oni obecnymi lub potencjalnymi klientami.

Spółka pragnie podkreślić, że organizacja Szkoleń nie będzie miała na celu budowanie wizerunku Spółki u Uczestników jako jej klientów, a możliwość uczestnictwa w nich wynikać będzie ze stosunku pracy/współpracy.

Spółka, organizując Szkolenia, ponosi szereg wydatków, w tym wydatki konieczne do samego przeprowadzenia szkolenia takie jak przykładowo:

•wynajem sal;

•wynajem sprzętu audiowizualnego;

•zakup pomocy dydaktycznych;

•zakup sprzętu koniecznego dla przeprowadzenia szkolenia;

•wynagrodzenie dla prowadzącego szkolenia;

•koszty szkolenia zewnętrznego w przypadku ich organizacji przez podmiot zewnętrzny.

Spółka ponosi także wydatki o charakterze pomocniczym takie jak przykładowo:

•usługi transportowe;

•usługi hotelarskie;

•usługi cateringowe.

W przypadku organizacji Szkoleń przez podmioty zewnętrzne Spółka będzie otrzymywać faktury z tytułu m.in. wyżej wymienionych wydatków lub z tytułu kompleksowej usługi organizacji Szkoleń.

Wydatki poniesione w związku z organizacją ww. spotkań finansowane są ze środków obrotowych Spółki. Wydatki udokumentowane są fakturami lub rachunkami.

Pytania:

1.Czy wydatki poniesione w związku z organizacją Szkoleń początkowych, Szkoleń uzupełniających oraz Szkoleń merytorycznych, jakie Wnioskodawca poniesie, w zakresie w jakim dotyczyć będą Uczestników, będą mogły zostać przez Wnioskodawcę zaliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy udział w Szkoleniach Pracowników oznacza powstanie przychodu u Pracownika skutkującego powstaniem obowiązku dla Wnioskodawcy obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz powstaniem obowiązku wystawienia informacji PIT-11?

3.Czy udział w Szkoleniach Ekspertów oznacza powstanie przychodu u Ekspertów skutkującego powstaniem obowiązku dla Wnioskodawcy obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz powstaniem obowiązku wystawienia informacji PIT-11?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź w zakresie pytań odnoszących się do podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie podatku dochodowe od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

Zdaniem Wnioskodawcy udział w szkoleniach Pracowników nie będzie oznaczał powstania u nich przychodu podatkowego, skutkującego powstaniem dla Spółki obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz powstaniem obowiązku wystawienia informacji PIT-11

W ocenie Wnioskodawcy udział w szkoleniach Ekspertów nie będzie oznaczał powstania u nich przychodu podatkowego, skutkującego powstaniem dla Spółki obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz powstaniem obowiązku wystawienia informacji PIT-11.

Wnioskodawca wskazuje, że zakres objęty niniejszym wnioskiem był przedmiotem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., o sygnaturze K 7/13 (dalej: ”Wyrok”), w którym orzekł, że pojęcie innego nieodpłatnego świadczenia na gruncie przepisów ustawy o PIT należy rozumieć tak, że stanowić przychód mogą tylko te świadczenia, które leżą w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowią one realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika korzyści majątkowej, która może wystąpić w postaci powiększenia aktywów albo zaoszczędzenia wydatków.

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego przychód w rozumieniu ustawy o PIT tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków.

W orzeczeniu wskazano również, że po stronie pracownika nie występuje przysporzenie majątkowe, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy. W tym przypadku nawet jeśli pracownik uczestniczy w szkoleniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść. Nie sposób bowiem przyjąć, że gdyby nie szkolenie organizowane przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Spółka wskazuje, że Szkolenia przez nią organizowane bądź fundowane dla Pracowników dobierane są według potrzeb Spółki w celu powiększenia kwalifikacji Pracowników, które Spółka uzna za potrzebne dla efektywnego wykonywania przez nich zadań w ramach wykonywanej pracy, a tym samym nie obejmują one tematów nie związanych z wykonywaną przez nich pracą. Nie sposób więc – w opinii Spółki – mówić o przeprowadzeniu Szkoleń w interesie Pracownika. Nawet jeżeli Pracownik odnosi korzyści z uczestnictwa w Szkoleniu, to jest to efekt uboczny działania w interesie Spółki. Dodatkowo nie sposób mówić o uniknięciu wydatków przez Pracowników, ponieważ nic nie przemawia za tym by Pracownicy takie szkolenie opłacili samodzielnie, gdyby nie zostali skierowani na nie przez Spółkę, o czym mówi wyżej wymieniony wyrok TK.

Dodatkowo – zdaniem Wnioskodawcy – podnoszenie kwalifikacji zawodowych Pracowników, nawet gdyby zostało uznane za przychód, to stanowiłoby przychód zwolniony z opodatkowania PIT.

Art. 21 Ustawy o PIT zawiera enumeratywny katalog świadczeń zwolnionych z opodatkowania nawet jeżeli stanowią one przechód na gruncie art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

W niniejszym przypadku do odrębnych przepisów należy zaliczyć – w ocenie Wnioskodawcy – Kodeks Pracy.

W myśl art. 103¹§ 1 KP, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Ponadto, pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie, zgodnie z art. 103³KP, które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, że w przedstawionym stanie faktycznym, Szkolenia świadczone są z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że przeprowadzone Szkolenia, zgodnie z Wyrokiem nie są dla Pracowników świadczeniem, które należałoby uznać za przychód a dodatkowo nawet gdyby Organ uznał, że spełniają one warunki uznania ich jako świadczeń stanowiących dla Pracowników przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, to korzystałyby one ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. Tym samym wartość przedmiotowych Szkoleń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, co z kolei oznacza, że od wartości przekazanego świadczenia Wnioskodawca nie jest zobowiązany naliczyć, pobrać i odprowadzić (zaliczki na) podatek dochodowy, jak i Spółka nie uwzględnia ich w informacji podatkowej PIT-11 przekazywanej Pracownikom.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość poniesionych przez Spółkę kosztów Szkoleń nie stanowi dla Ekspertów przychodu skutkującego powstaniem obowiązków płatnika dla Spółki, a tym samym na Spółce jako płatniku nie będą ciążyć obowiązki z tytułu rozliczenia tego przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, że analizując skutki podatkowe udziału Ekspertów w Szkoleniach należy także wziąć pod uwagę Wyrok na który Wnioskodawca się powołał w uzasadnieniu pytania nr 2. Wyrok ten dotyczy przychodów pracowniczych, jednakże Wnioskodawca wskazuje, że jest to wyrok interpretacyjny wyjaśniający pojęcie innego nieodpłatnego świadczenia, które to nie powinno być traktowane inaczej na gruncie różnych artykułów Ustawy o PIT jeżeli te nie wskazują dodatkowych warunków uznania danego świadczenia za inne nieodpłatne świadczenie.

Zgodnie z Wyrokiem by uznać dane świadczenie za inne nieodpłatne świadczenie musi ono:

1.zostać spełnione za zgodą Eksperta,

2.zostać spełnione w jego interesie (a nie w interesie Wnioskodawcy) i przynosić mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3.korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu Ekspertowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wnioskodawca wskazuje, że Szkolenia początkowe oraz Szkolenia uzupełniające mają na celu zwiększenie wiedzy Ekspertów w zakresie wykorzystywanym wyłącznie dla celów ich współpracy z Wnioskodawcą. Wiedza dotycząca działania Wnioskodawcy, zasad BHP, jego produktów czy procedur wykorzystywanych w jego działalności jest przekazywana Ekspertom w interesie Wnioskodawcy, w którego interesie jest by Eksperci mieli odpowiednią wiedzę o zasadach współpracy i działania Wnioskodawcy. Sami Eksperci mają także możliwość jej wykorzystania głównie dla celów współpracy z Wnioskodawcą. Nie sposób także mówić o tym, że Podwykonawcy unikali wydatków które musieliby ponieść, gdyby Wnioskodawca nie zorganizował dla nich Szkoleń początkowych i Szkoleń uzupełniających, skoro te dotyczą wiedzy wewnętrznej dotyczącej współpracy ze Spółką. Wynika to z tego, że szkolenie dotyczące przykładowo zasad współpracy ze Spółką nie ma wartości dla Eksperta w innym kontekście niż współpracy z Wnioskodawcą a ich wykupienie na rynku nie jest możliwe w związku z czym trudno także mówić o ich wartości rynkowej.

W przypadku przeprowadzania Szkoleń merytorycznych dla Ekspertów należy zauważyć, iż wiedza przekazywana jest Ekspertom w celu zdobywania przez nich dodatkowych umiejętności/kompetencji, które mogą być wykorzystane do realizacji usług na rzecz Spółki. Kluczowe dla Spółki jest by Eksperci posiadali określony poziom wiedzy i umiejętności, a te zapewnić mają właśnie Szkolenia merytoryczne.

Warto także odwołać się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego, strony są zobowiązane do współdziałania w ramach wykonania zlecenia, w szczególności zamawiający jest zobowiązany zwrócić wykonującemu zlecenie wydatki poniesione przez niego w ramach wykonywania zlecenia. W przedstawionym stanie faktycznym można byłoby uznać Szkolenia merytoryczne za narzędzia, które Spółka udostępnia w celu realizacji usługi (zlecenia). Jest to zatem wynikający z przepisów cywilnych wyraz współdziałania stron w wykonaniu usługi, nie zaś dodatkowe świadczenie na rzecz Współpracownika.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że nawet w przypadku uznania niektórych bądź wszystkich Szkoleń jako skutkujących powstaniem u Eksperta nieodpłatnego świadczenia to zastosowanie miałby do niego art. 14 ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT zgodnie z którym, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Stosownie do treści art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zgodnie natomiast z art. 1 Ustawy o PIT, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową. Ustawa o PIT przewiduje przy tym dwa sposoby zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

•tzw. samoobliczenie i zapłatę podatku przez podatnika;

•obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi należności stanowiące jego dochody.

Ustawa o PIT wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników".

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

•określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

•określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Żaden z przepisów nie nakłada jednak na dany podmiot obowiązków płatnika w stosunku do przychodów uzyskiwanych od tego podmiotu przez podatników z prowadzonej przez tychże podatników działalności gospodarczej. Nawet więc w przypadku konieczności rozpoznania przychodu przez Eksperta z tytułu uczestnictwa w Szkoleniach, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia ani poboru podatku, jak i nie powstaną po jej stronie wymogi informacyjne na gruncie Ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – jest nieprawidłowe w części odnoszącej się do braku po stronie ekspertów przychodu w związku z uczestnictwem w szkoleniach oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 11 ust. 2 tej ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy,

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienia źródła przychodów. Zgodnie z pkt 1, 3 i 9 tego artykułu:

Źródłami przychodów są:

–stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

–pozarolnicza działalność gospodarcza;

–inne źródła.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Z art. 20 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Odnosząc się do obowiązków płatnika wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Konkretyzacja tych obowiązków znalazła swój wyraz w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych m.in. w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Stosownie do art. 39 ust. 1:

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Jednocześnie wskazać należy, że na podmiocie, który wypłaca pieniądze lub przekazuje nieodpłatne świadczenia, które stanowią przychód z innych źródeł ciążą obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zaznaczyć zatem należy, że w przypadku gdy podmiot występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jako potencjalny płatnik lub podmiot na którym mogą ciążyć obowiązki informacyjne, to z tej perspektywy (indywidualnej sprawy wnioskodawcy jako potencjalnego płatnika bądź podmiotu na którym będą ciążyły obowiązki informacyjne) ocena sytuacji faktycznych w pierwszej kolejności wymaga ustalenia, czy dany wnioskodawca jest świadczeniodawcą świadczeń, w odniesieniu do których rozważa swoje obowiązki,

–a jeśli tak – kolejnym krokiem powinno być ustalenie, czy świadczenia realizowane przez danego wnioskodawcę mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na świadczeniodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku lub obowiązki informacyjne;

–natomiast jeśli nie – indywidualna sprawa wnioskodawcy jest wyjaśniona (kwestia kwalifikacji podatkowej świadczeń po stronie ich odbiorców nie jest indywidualną sprawą wnioskodawcy, więc nie może być przedmiotem wydanej dla niego interpretacji indywidualnej).

W opisanym zdarzeniu świadczenia w postaci szkoleń otrzymują: pracownicy Wnioskodawcy, pracownicy agencji pracy tymczasowej, którzy świadczą pracę na rzecz Wnioskodawcy oraz Eksperci, tj. osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Odnosząc się zatem do kwestii sfinansowania kosztów uczestnictwa pracowników Spółki w szkoleniach przeanalizować należy, czy w opisanych we wniosku okolicznościach po stronie pracowników Spółki powstanie przysporzenie majątkowe.

Dlatego należy odnieść się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), z którego wynika, że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ww. ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

–po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

–po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

–po trzecie, korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Podkreślić należy, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy PIT tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy PIT jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jako przykład Trybunał Konstytucyjny wskazał m.in. dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego zorganizowanie tego rodzaju transportu może oznaczać zaoszczędzenie wydatku po stronie pracownika i w konsekwencji może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko pod warunkiem, że świadczenia te pracodawca spełniał, dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. O ile bowiem pracownik decyduje się skorzystać z przewozu, niewątpliwie zaoszczędza sobie wydatku, który musiałby ponieść.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu. Dotyczy to między innymi zorganizowania przez pracodawcę dowozu do pracy, w sytuacji gdy pracodawca wie kto będzie korzystał z tej formy transportu oraz zna odległości, którą każdy będzie pokonywał. W takim przypadku pracodawca jest w stanie precyzyjnie określić wartość świadczenia przypadającą indywidualnie na każdego przewożonego.

Z kolei jako przykład świadczenia, które nie rodzi po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) Trybunał Konstytucyjny wskazał sytuację, w której pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy PIT. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.

Należy zaznaczyć, że są świadczenia, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy), których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń (w ramach wykonywania przypisanej pracy), jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i niestanowiąca dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że gdy udział pracownika w szkoleniach nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, pracownik otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków pracownik musiałby ponieść taki koszt z własnych środków.

W opisie zdarzenia poinformowali Państwo, że w ramach Szkoleń początkowych Spółka przygotowuje Uczestników (tj. pracowników przez nią zatrudnianych, pracowników agencji pracy tymczasowej oraz Ekspertów – osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą) do pracy/współpracy w ramach jej struktur. Wiedza przekazywana na Szkoleniach początkowych dotyczyć będzie ogólnego zakresu wiedzy potrzebnego w opinii Spółki do prawidłowego wykonywania zadań przez Uczestników.

W ramach tych szkoleń Uczestnicy zdobywają wiedzę z zakresu m.in.:

•zasad BHP obowiązujących w Spółce;

•struktury organizacyjnej Spółki;

•polityki wynagradzania oraz benefitów oferowanych przez Spółkę;

•procedur sprzedażowych, administracyjnych oraz podatkowych Spółki;

•sylwetki Spółki i jej działalności na rynku;

•wymogów compliance Spółki;

•systemów informatycznych Spółki;

•produktów i usług oferowanych przez Spółkę. (dalej łącznie jako: „Szkolenia początkowe”).

•wiedzy, którą Uczestnicy będą wykorzystywali w ramach przyszłych obowiązków, związanej np. z wdrażaną metodologią badania potrzeb klienta, tworzenia dedykowanych produktów;

•umiejętności językowych;

•umiejętności miękkich takich jak przykładowo umiejętność radzenia sobie ze stresem, czy umiejętności komunikacyjnych, negocjacyjnych, obowiązującego standardu obsługi klienta.

W zakres Szkoleń merytorycznych mogą wchodzić także szkolenia dotyczące innych dziedzin wiedzy potrzebnej Uczestnikom dla wykonywania przez nich zadań wynikających z zatrudnienia/współpracy.

Zatem w opisanym zdarzeniu nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie pracownika, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach wpłynie korzystnie na funkcjonowanie pracownika w zakładzie pracy, a zatem uczestnictwo przez pracownika w tych zajęciach przyniesie korzyść zarówno pracownikowi, jak i pracodawcy.

Wobec powyższego opłacenie przez Wnioskodawcę szkoleń, w których pracownik bierze udział w celu prawidłowego wykonywania swych obowiązków pracowniczych, nie skutkuje powstaniem przychodu u pracownika. W niniejszej sytuacji nie następuje bowiem żadne przysporzenie na rzecz pracownika.

Podkreślić należy, że odnosi się to tylko do takich szkoleń, które związane są z bieżącym funkcjonowaniem podmiotu zatrudniającego, czyli szkoleń podnoszących posiadane kwalifikacje w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy. Szkolenia związane z bieżącym wykonywaniem pracy są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia i pracy. Ponoszenie wydatków na pracowników z tytułu szkoleń potrzebnych do wykonywania należycie pracy jest, co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników. Nie ulega także wątpliwości, że wykwalifikowana siła robocza zwiększa efektywność pracy, przyczyniając się tym samym do wzrostu efektywności całej firmy.

Wobec powyższego – w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w ww. szkoleniach – Spółka nie ma obowiązku naliczania i pobrania od wartości ww. świadczeń podatku dochodowego i odprowadzania go do właściwego urzędu, gdyż po stronie pracowników nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji wartości ww. świadczeń Spółka nie jest zobowiązana wykazywać w informacjach PIT-11 wystawianych na pracowników uczestniczących w ww. szkoleniach.

W kwestii odnoszącej się do pracowników agencji pracy tymczasowej wykonujących pracę u Wnioskodawcy wskazać należy, że w myśl przepisu art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1563 ze zm.):

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

–pracodawca użytkownik - pracodawcę lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie;

–pracownik tymczasowy – pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy:

W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika, z uwzględnieniem art. 6.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych:

Pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw przysługujących pracodawcy, w zakresie niezbędnym do organizowania pracy z udziałem pracownika tymczasowego.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy.

Art. 15 ust. 2 tej ustawy stanowi, że:

W zakresie dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych organizowanego przez pracodawcę użytkownika przepis ust. 1 nie dotyczy pracownika tymczasowego wykonującego pracę na rzecz tego pracodawcy użytkownika krócej niż 6 tygodni.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U, z 2022 r., poz. 1510 ze zm):

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Z powyższych przepisów wynika, że mimo, iż formalnie pracodawcą w stosunku do pracownika tymczasowego jest agencja pracy tymczasowej, to stosunek organizacyjny pomiędzy pracodawcą użytkownikiem, a pracownikami agencji pracy tymczasowej, jest ukształtowany podobnie, jak pomiędzy tym pracodawcą, a pracownikami zatrudnionymi przez niego bezpośrednio.

Zarówno pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy, jak i pracownicy agencji pracy tymczasowej bezpośrednio, wykonują pracę na rzecz tego pracodawcy i pod jego kierownictwem. Ponadto, pracownicy agencji pracy tymczasowej mogą świadczyć taką samą pracę, jak pozostali pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy. Dlatego też pracownicy agencji pracy tymczasowej mają prawo do takich samych szkoleń, które pracodawca zapewnia swoim pracownikom.

Zatem wyrok Trybunału Konstytucyjnego, o którym mowa powyżej znajduje również zastosowanie do pracowników agencji pracy tymczasowej w sytuacji, gdy pracownicy ci uczestniczą w ww. szkoleniach oraz wykonują u Wnioskodawcy pracę. W związku z uczestnictwem w ww. szkoleniach nie uzyskują oni przychodu. W konsekwencji na Wnioskodawcy – w związku z uczestnictwem tych osób w ww. szkoleniach – nie ciąży obowiązek płatnika, jak również obowiązek informacyjny.

Odnosząc się natomiast do szkoleń, które Wnioskodawca zapewnia Ekspertom, tj. osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą wskazać należy, że w związku z zaoszczędzeniem wydatków, które musieliby ponieść na szkolenia uzyskują przysporzenie majątkowe, które stanowi dla tych osób przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 14 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – nie ciąży na Spółce obowiązek obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz obowiązek wystawiania informacji PIT-11. Osoby te są bowiem zobowiązane do samodzielnego rozliczenia uzyskiwanych przez siebie dochodów.

Ponadto, należy wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie na wniosek zainteresowanego – co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja pełni funkcję ochronną jedynie dla Spółki, jako występującego z wnioskiem. Osoby fizyczne prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą współpracujące ze Spółką jako Eksperci, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną odnoszącą się do obowiązków podatkowych, jakie u nich zaistnieją w związku z uczestnictwem w ww. szkoleniach powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.715.2022.MM