Interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.57.2023.1.RD

Opodatkowanie transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) GmbH (dalej jako: Spółka ) jest spółką prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka posiada w Polsce koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

Działalność gospodarcza Spółki, prowadzona zarówno w Polsce jak i na terenie innych państw europejskich - polega na umożliwianiu Klientom zaopatrywanie się w paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne na stacjach paliw należących do Spółki lub stacjach partnerskich, za pomocą tzw. kart paliwowych. Spółka nie posiada w Polsce własnych stacji paliw.

Poprzez stacje partnerskie rozumie się stacje benzynowe położone na terytorium Polski, które nie stanowią własności Spółki, a na których Klient może dokonać transakcji po identyfikacji kartą paliwową Spółki.

Karty paliwowe mogą przyjąć formę fizycznej karty flotowej emitowanej przez Spółkę lub karty elektronicznej w aplikacji mobilnej Spółki, którą Klient może zainstalować na urządzeniu mobilnym.

Karta paliwowa jest przypisana do konkretnego Klienta Spółki. Klient identyfikuje swoją kartę na stacji paliw a Spółka zdalnie zezwala na przeprowadzenie transakcji. Dane o transakcji na konkretnej stacji przez danego Klienta (miejsce nabycia, data, ilość i rodzaj towarów) są przesyłane automatycznie drogą elektroniczną do serwera Spółki obsługującego karty paliwowe. W ten sposób identyfikowana jest konkretna sprzedaż.

Karta nie jest kartą płatniczą ani kartą kredytową. Na karcie nie ma możliwości gromadzenia i dysponowania środkami pieniężnymi. Karta wyłącznie umożliwia przeprowadzenie transakcji oraz pozwala na jej rejestrację.

Spółka emituje karty paliwowe we własnym imieniu i na własny rachunek. Karty paliwowe udostępniane przez Spółkę są jej wyłączną własnością.

Spółka rozlicza się z Klientem za nabyte paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne na podstawie faktur VAT wystawianych w ustalonym okresie rozliczeniowym. Faktura VAT dokumentuje zbiorczo zarejestrowane transakcje dokonane w okresie rozliczeniowym przy użyciu karty lub kart udostępnionych klientowi. Faktury VAT obejmują faktyczną wartość sprzedanych towarów a nie np. ich szacowaną ilość. Faktury VAT wystawiane są przez Spółkę (sprzedawca) na Klienta (nabywca).

Warunki transakcji z klientem

Warunki transakcji dokonywanych za pomocą kart paliwowych zostały ustalone w Ogólnych Warunkach Umów wydanych przez Spółkę oraz na podstawie indywidualnych umów zawieranych przez Spółkę z Klientem:

‒zawieranie transakcji za pomocą kart paliwowych będzie możliwe tylko w okresie trwania umowy pomiędzy Spółką a Klientem.

‒Spółka zastrzega sobie własność towaru do momentu całkowitego uregulowania wszystkich należności wynikających z umowy z Klientem.

‒Spółka określa możliwy zasięg stosowania kart paliwowych poprzez wskazanie sieci stacji paliw własnych oraz stacji partnerskich. Klient może dokonywać transakcji za pomocą kart paliwowych Spółki wyłącznie na tych stacjach. Wykaz ww. stacji publikowany jest w Internecie i może ulegać zmianie.

‒Spółka może, w przypadkach określonych w umowie, zablokować karty paliwowe, co uniemożliwi dokonywanie transakcji za ich pomocą przez Klienta. Zablokowanie karty może nastąpić m.in. w sytuacji gdy karta paliwowa zostanie niewłaściwie użyta lub gdy Klient posiada zaległości w zapłacie wierzytelności wobec Spółki.

‒Spółka odpowiada za jakość oferowanego paliwa oraz innych materiałów eksploatacyjnych. W przypadku wad dostarczonego towaru/usługi, Klient kieruje reklamację wraz z ewentualnymi roszczeniami odszkodowawczymi do Spółki. Spółka ponosi odpowiedzialność za wady towaru oraz ponosi koszty reklamacji.

‒Przedmiotem nabyć na stacjach za pomocą kart paliwowych mogą być tylko poszczególne towary które oferuje Spółka , w szczególności paliwo oraz pozostałe materiały eksploatacyjne do pojazdów. Klient nie może wybierać dowolnie spośród asortymentu dostępnego na stacji benzynowej.

‒Spółka ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary nabyte za pomocą kart paliwowych.

W celu zminimalizowania ryzyka, Spółka przyznaje Klientowi określony limit (maksymalna wartość towarów w danym okresie rozliczeniowym), w ramach którego Klient będzie uprawniony do nabywania paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych na stacjach paliw. Limit odpowiada wysokości ochrony ubezpieczeniowej lub wartości innego zabezpieczenia złożonego przez Klienta.

Klient nabywa paliwo oraz materiały eksploatacyjne według cen ustalonych przez Spółkę. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów Spółki, cena za towary odpowiada cenie wskazanej na dystrybutorach stacji benzynowej, na której dokonano transakcji, o ile Spółka i Klient pisemnie nie uzgodnili innych postanowień w zakresie cen.

Spółka pobiera także dodatkowe, określone kwotowo opłaty związane z realizacją transakcji za pomocą kart paliwowych (np. jednorazowa opłata za wydanie nowej karty paliwowej lub opłata za koszty ubezpieczenia transakcji).

Spółka określa okresy rozliczeniowe oraz terminy płatności faktur VAT.

Spółka może w każdej chwili wypowiedzieć umowę zawartą z Klientem. Po skutecznym wypowiedzeniu umowy, Klient nie będzie miał możliwości realizacji transakcji za pomocą karty paliwowej Spółki.

Transakcje z dostawcą

W pierwszej kolejności Spółka zawiera umowy z Dostawcami w zakresie dostawy paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych, przez co towar jest sprzedawany przez Dostawcę na rzecz Spółki. Dostawcą jest podmiot, który na podstawie odrębnych umów zawartych ze stacjami partnerskimi lub innymi podmiotami w łańcuchu sprzedaje towar Spółki na stacji partnerskiej. Jednocześnie towar fizycznie jest wydawany bezpośrednio Klientowi Spółki. W kolejnym etapie łańcucha dochodzi zatem do sprzedaży przez Spółkę paliwa lub innych materiałów eksploatacyjnych na rzecz Klienta.

Transakcja pomiędzy dostawcą a Spółką

W zakresie transakcji pomiędzy Dostawcą a Spółką:

‒Dostawca zobowiązuje się do sprzedaży towaru Spółki, przy czym towar wydawany jest na Stacji partnerskiej Klientowi Spółki, po dokonaniu identyfikacji kartą paliwową Spółki;

‒ceny towarów, które zostaną zakupione przez Spółkę są negocjowane przez Spółkę z Dostawcą;

‒Dostawca wystawia fakturę VAT dokumentującą dostawę na rzecz Spółki;

‒Spółka jest zobowiązana do zapłaty faktury VAT wystawionej przez Dostawcę, niezależnie od zapłaty za odsprzedany towar przez Klienta;

‒Dostawca posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi w Polsce.

Ponieważ w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym do wydania towaru będzie dochodzić na terytorium Polski, Dostawca, wystawiając faktury VAT za dostawę paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych nalicza podatek od towarów i usług według stawki aktualnie obowiązującej dla danego towaru.

Spółka , wystawiając fakturę VAT za sprzedane Klientowi towary, również wykazuje podatek VAT należny.

Pytanie

1.Czy opisana powyżej transakcja pomiędzy Spółką a Klientem, stanowi podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów?

2.Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Spółce przysługuje prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o podatek naliczony wynikający z faktur za dostarczone towary wystawionych przez Dostawcę na rzecz Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko do pytania nr 1

Zdaniem Spółki, opisana powyżej transakcja pomiędzy Spółką a Klientem stanowi podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako: VATU) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 1 VATU jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 86 ust. 1 VATU w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 VATU, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art., 124 VATU. Zgodnie z art. 86 ust. 2 VATU kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca przyznaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w całości pod warunkiem spełnienia przez podatnika zarówno przesłanek pozytywnych z art. 86 ust. 1 VATU jak oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 VATU.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 VATU, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto przewidziano także ograniczenia w wysokości podatku naliczonego, który może obniżać podatek należny, zgodnie bowiem z art. 86a ust. 1 w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Model sprzedaży Spółki opiera się na tzw. dostawach łańcuchowych, gdzie pierwszy w kolejności podmiot (Stacje partnerskie) wydaje towar podmiotowi ostatniemu w kolejności (Klient), przy czym podmioty pośredniczące (Spółka) nie wchodzą w fizyczne posiadanie towaru. Dla potrzeb podatku od towarów i usług uznaje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej.

Analizując, czy przedstawiona w stanie faktycznym transakcja pomiędzy Spółką a Klientem stanowi dostawę towarów, należy więc zbadać, czy doszło do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Kwestię dostawy towarów rozpatrywano niejednokrotnie w orzecznictwie europejskim. W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), w którym Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawy towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że "dostawa towarów" nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH, dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że dla oceny poprawności naliczenia VAT na transakcjach przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych należy głównie zbadać, czy dostawca paliw faktycznie przeniósł uprawnienie do dysponowania towarem jak właściciel tj. w przedstawionym stanie faktycznym - czy podmiot środkowy, wydający karty paliwowe może dysponować paliwem jak właściciel.

Kluczowe znaczenie ma aktywne uczestnictwo podmiotu poprzez posiadanie wpływu na warunki transakcji. W przypadku takiego aktywnego uczestnictwa pośredniczącego podmiotu należy uznać, że podatnik kupuje towar, a następnie odsprzedaje go swojemu klientowi.

Istotne elementy aktywnego uczestnictwa w transakcji dokonywanej za pomocą kart paliwowych zostały podkreślone również przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej Interpretacji Ogólnej nr PT9.8101.3.2020 z dnia 15 lutego 2021 r. Stan faktyczny przedstawiony w Interpretacji Ogólnej jest odmienny od stanu faktycznego prezentowanego przez Spółkę. W związku z powyższym Interpretacja Ogólna nie znajdzie zastosowania do przedmiotowej sprawy, jednakże wskazane w niej przesłanki odnoszą się do przyjętego i stosowanego przez orzecznictwo kryterium aktywności uczestnictwa. Fakt przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę towaru (prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz klienta w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych powinien zostać stwierdzony w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

1.nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2.decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3.ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4.ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Uznanie, że podmiot pośredniczący (tu: Spółka ) dokonuje odrębnej dostawy towarów na rzecz Klienta możliwe jest w przypadku niespełnienia chociażby jednej z powyższych przesłanek. W niniejszej sprawie żadna z tych przesłanek nie została spełniona. W efekcie Spółka nabywa od Dostawców i przenosi na klientów prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Spółka stoi na stanowisku, iż transakcje pomiędzy Spółki a Klientem powinny być traktowane jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek właściwych dla nabywanych towarów.

Za uznaniem transakcji za dostawy towarów przemawiają w szczególności następujące elementy, wskazujące na aktywne uczestnictwo Spółki.

1.Brak nabycia towaru bezpośrednio od dostawcy (Stacji benzynowej):

Klient nabywa towar od Spółki, która uprzednio nabywa ten towar od Dostawcy;

2.W zakresie wpływu na sposób zakupu towarów, ilości towaru, jakości, momencie zakupu oraz sposobie wykorzystywania towaru:

Spółka określa zakres terytorialny miejsca nabycia towarów (stacje partnerskie i stacje własne, których aktualny wykaz publikowany jest na stronie internetowej Spółki).

Spółka wskazuje indywidualny limit transakcyjny dla Klienta. Po osiągnięciu limitu transakcyjnego, Klient nie będzie miał możliwości przeprowadzenia w danym okresie rozliczeniowym kolejnych transakcji za pomocą kart paliwowych Spółki.

Spółka decyduje o wyborze asortymentu, który będzie oferowany w ramach transakcji za pomocą kart paliwowych, w szczególności paliwo oraz pozostałe materiały eksploatacyjne do pojazdów. Klient nie może wybierać dowolnie spośród całego asortymentu dostępnego na stacji benzynowej.

Spółka ma możliwość, po zaistnieniu przesłanek określonych w umowie z Klientem, zablokować dokonania transakcji przy użyciu karty paliwowej.

Spółka kształtuje cenę oferowanych towarów. Cena za towar według postanowień Ogólnych Warunków Umów Spółki odpowiada cenie na dystrybutorze stacji partnerskiej, o ile Spółka i Klient pisemnie nie uzgodnili innych postanowień w zakresie cen. Spółka może ustalić indywidualnie z klientem inną cenę za towar. Przytoczony sposób kształtowania cen jest zdarzeniem powszechnym w branży paliwowej. Spółka może dokonać zakupu paliwa od swojego Dostawcy po cenie niższej niż wskazana przez stacje partnerskie - w takim przypadku różnica stanowi zysk dla Spółki. W sytuacji odwrotnej, gdy Spółka nabędzie paliwo od Dostawcy po cenie wyższej niż wskazana na stacji benzynowej- różnica będzie stanowić stratę dla Spółki. W obu przypadkach ryzyko ekonomiczne oraz skutki kształtowania ceny ponosi Spółka.

Spółka odpowiada za jakość nabywanych towarów. Spółka ponosi koszt reklamacji oraz ewentualnych roszczeń odszkodowawczych.

3.W zakresie ponoszenia przez Klienta kosztów nabycia towarów:

Spółka ponosi koszt reklamacji oraz ewentualnych roszczeń odszkodowawczych;

Ryzyko braku zapłaty za towary nabyte za pomocą kart paliwowych leży po stronie Spółki;

Spółka kształtuje warunki i terminy płatności z Klientem;

Klient nabywa towar według ceny ustalonej przez Spółkę, której formuła jest ustanowiona w umowie z Klientem. Ryzyko biznesowe związane z ustanowieniem ceny ponosi Spółka.

4.W zakresie ograniczenia się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Spółka emituje własne karty paliwowe, oraz zapewnia ich obsługę;

Ryzyko finansowe związane z transakcjami sprzedaży paliwa leży po stronie Spółki (to Spółka poniesie ewentualne straty w przypadku ustalenia zbyt niskiej ceny lub wad paliwa).

Powyższe argumenty wskazują, iż Spółka jest stroną transakcji i bierze w niej aktywny udział jako pośrednik - nabywca i sprzedawca towaru. W konsekwencji należy uznać, iż transakcja pomiędzy Spółką a Klientem stanowi odpłatną dostawę towarów.

Analogiczne stanowisko prezentują wydane interpretacje indywidualne, m.in.:

‒interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2022 r. sygn. 0114-KDIP4-2.4012.52.2022;

‒interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 września 2022 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.358.2022;

‒interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 sierpnia 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-2.4012.400.2021.1.SKJ;

‒interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z 30 grudnia 2020 r., znak 0114-KDIP1-2.4012.430.2020.2.JŻ.

Stanowisko do pytania nr 2

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, Spółka skutecznie nabyła od Dostawcy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawy, realizowane przez Dostawcę na rzecz Spółki poprzedzają ostateczne nabycie towarów przez Klienta. Nabywane przez Spółkę towary są więc przeznaczone do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dalsza odsprzedaż, zgodnie z przedstawionym stanowiskiem do pytania nr 1, stanowi odpłatną dostawę towarów, tj. czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższą argumentację, kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur VAT wystawionych przez Dostawcę z tytułu dostaw towaru na rzecz Spółki, dają Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, gdyż:

‒Spółka jest podatnikiem VAT czynnym,

‒nabywane towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. odpłatnej dostawy towarów.

W niniejszym przypadku Dostawcy dokonują i rozliczają swoją transakcję jako dostawa towarów na rzecz Spółki, która następnie dokonuje dalszej dostawy na rzecz Klientów. Klienci nie zawarli żadnej umowy bezpośrednio z Dostawcami, a cena towarów jest ustalana niezależnie pomiędzy Dostawcami a Spółką oraz Spółką a Klientami. Warunki wystawiania faktur, w tym częstotliwość i warunki płatności ustalone są pomiędzy Dostawcami a Spółką. Faktury Dostawców opłacane są przez Spółkę. W związku z powyższym Spółka dokonuje zakupu towaru w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych (dalsza sprzedaż towarów w ramach koncesjonowanej działalności gospodarczej).

Jednocześnie należy wskazać, iż w przedmiotowym stanie faktycznym dla Spółki nie znajdzie zastosowania art. 86a ust. 1 pkt 1 VATU, zgodnie z którym, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 VATU, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Spółka nabywa towary w celu ich dalszej odsprzedaży, zakupione towary będą więc stanowiły towar handlowy i nie będą wydatkami związanym z pojazdami samochodowymi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy,

rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której,

sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że

w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy,

miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka posiada w Polsce koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Działalność gospodarcza Spółki, prowadzona zarówno w Polsce jak i na terenie innych państw europejskich - polega na umożliwianiu Klientom zaopatrywanie się w paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne na stacjach paliw należących do Spółki lub stacjach partnerskich, za pomocą tzw. kart paliwowych. Spółka nie posiada w Polsce własnych stacji paliw. Poprzez stacje partnerskie rozumie się stacje benzynowe położone na terytorium Polski, które nie stanowią własności Spółki, a na których Klient może dokonać transakcji po identyfikacji kartą paliwową Spółki. Karty paliwowe mogą przyjąć formę fizycznej karty flotowej emitowanej przez Spółkę lub karty elektronicznej w aplikacji mobilnej Spółki, którą Klient może zainstalować na urządzeniu mobilnym. Karta paliwowa jest przypisana do konkretnego Klienta Spółki. Klient identyfikuje swoją kartę na stacji paliw a Spółka zdalnie zezwala na przeprowadzenie transakcji. Dane o transakcji na konkretnej stacji przez danego Klienta (miejsce nabycia, data, ilość i rodzaj towarów) są przesyłane automatycznie drogą elektroniczną do serwera Spółki obsługującego karty paliwowe. W ten sposób identyfikowana jest konkretna sprzedaż. Karta nie jest kartą płatniczą ani kartą kredytową. Na karcie nie ma możliwości gromadzenia i dysponowania środkami pieniężnymi. Karta wyłącznie umożliwia przeprowadzenie transakcji oraz pozwala na jej rejestrację. Spółka emituje karty paliwowe we własnym imieniu i na własny rachunek. Karty paliwowe udostępniane przez Spółkę są jej wyłączną własnością. Spółka rozlicza się z Klientem za nabyte paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne na podstawie faktur VAT wystawianych w ustalonym okresie rozliczeniowym. Faktura VAT dokumentuje zbiorczo zarejestrowane transakcje dokonane w okresie rozliczeniowym przy użyciu karty lub kart udostępnionych klientowi. Faktury VAT obejmują faktyczną wartość sprzedanych towarów a nie np. ich szacowaną ilość. Faktury VAT wystawiane są przez Spółkę (sprzedawca) na Klienta (nabywca). Warunki transakcji dokonywanych za pomocą kart paliwowych zostały ustalone w Ogólnych Warunkach Umów wydanych przez Spółkę oraz na podstawie indywidualnych umów zawieranych przez Spółkę z Klientem: zawieranie transakcji za pomocą kart paliwowych będzie możliwe tylko w okresie trwania umowy pomiędzy Spółką a Klientem, Spółka zastrzega sobie własność towaru do momentu całkowitego uregulowania wszystkich należności wynikających z umowy z Klientem, Spółka określa możliwy zasięg stosowania kart paliwowych poprzez wskazanie sieci stacji paliw własnych oraz stacji partnerskich. Klient może dokonywać transakcji za pomocą kart paliwowych Spółki wyłącznie na tych stacjach. Wykaz ww. stacji publikowany jest w Internecie i może ulegać zmianie. Spółka może, w przypadkach określonych w umowie, zablokować karty paliwowe, co uniemożliwi dokonywanie transakcji za ich pomocą przez Klienta. Zablokowanie karty może nastąpić m.in. w sytuacji gdy karta paliwowa zostanie niewłaściwie użyta lub gdy Klient posiada zaległości w zapłacie wierzytelności wobec Spółki. Spółka odpowiada za jakość oferowanego paliwa oraz innych materiałów eksploatacyjnych. W przypadku wad dostarczonego towaru/usługi, Klient kieruje reklamację wraz z ewentualnymi roszczeniami odszkodowawczymi do Spółki. Spółka ponosi odpowiedzialność za wady towaru oraz ponosi koszty reklamacji. Przedmiotem nabyć na stacjach za pomocą kart paliwowych mogą być tylko poszczególne towary które oferuje Spółka, w szczególności paliwo oraz pozostałe materiały eksploatacyjne do pojazdów. Klient nie może wybierać dowolnie spośród asortymentu dostępnego na stacji benzynowej. Spółka ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary nabyte za pomocą kart paliwowych.

W celu zminimalizowania ryzyka, Spółka przyznaje Klientowi określony limit (maksymalna wartość towarów w danym okresie rozliczeniowym), w ramach którego Klient będzie uprawniony do nabywania paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych na stacjach paliw. Limit odpowiada wysokości ochrony ubezpieczeniowej lub wartości innego zabezpieczenia złożonego przez Klienta. Klient nabywa paliwo oraz materiały eksploatacyjne według cen ustalonych przez Spółkę. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów Spółki, cena za towary odpowiada cenie wskazanej na dystrybutorach stacji benzynowej, na której dokonano transakcji, o ile Spółka i Klient pisemnie nie uzgodnili innych postanowień w zakresie cen. Spółka pobiera także dodatkowe, określone kwotowo opłaty związane z realizacją transakcji za pomocą kart paliwowych (np. jednorazowa opłata za wydanie nowej karty paliwowej lub opłata za koszty ubezpieczenia transakcji). Spółka określa okresy rozliczeniowe oraz terminy płatności faktur VAT. Spółka może w każdej chwili wypowiedzieć umowę zawartą z Klientem. Po skutecznym wypowiedzeniu umowy, Klient nie będzie miał możliwości realizacji transakcji za pomocą karty paliwowej Spółki. W pierwszej kolejności Spółka zawiera umowy z Dostawcami w zakresie dostawy paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych, przez co towar jest sprzedawany przez Dostawcę na rzecz Spółki. Dostawcą jest podmiot, który na podstawie odrębnych umów zawartych ze stacjami partnerskimi lub innymi podmiotami w łańcuchu sprzedaje towar Spółki na stacji partnerskiej. Jednocześnie towar fizycznie jest wydawany bezpośrednio Klientowi Spółki. W kolejnym etapie łańcucha dochodzi zatem do sprzedaży przez Spółkę paliwa lub innych materiałów eksploatacyjnych na rzecz Klienta. W zakresie transakcji pomiędzy Dostawcą a Spółką: Dostawca zobowiązuje się do sprzedaży towaru Spółki, przy czym towar wydawany jest na Stacji partnerskiej Klientowi Spółki, po dokonaniu identyfikacji kartą paliwową Spółki, ceny towarów, które zostaną zakupione przez Spółkę są negocjowane przez Spółkę z Dostawcą, Dostawca wystawia fakturę VAT dokumentującą dostawę na rzecz Spółki, Spółka jest zobowiązana do zapłaty faktury VAT wystawionej przez Dostawcę, niezależnie od zapłaty za odsprzedany towar przez Klienta, Dostawca posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi w Polsce.

Ponieważ w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym do wydania towaru będzie dochodzić na terytorium Polski, Dostawca, wystawiając faktury VAT za dostawę paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych nalicza podatek od towarów i usług według stawki aktualnie obowiązującej dla danego towaru. Spółka, wystawiając fakturę VAT za sprzedane Klientowi towary, również wykazuje podatek VAT należny.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy transakcje dokonywane pomiędzy Spółką i Klientem z użyciem kart paliwowych stanowią odpłatną dostawę towarów dokonywaną przez Państwa na rzecz Klienta.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać na powołane również przez Państwa orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), w którym Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH, dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo TSUE, w celu określenia charakteru podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy łączącej strony. Aby uznać transakcję dokonywaną z udziałem kart paliwowych za dostawę łańcuchową należy ustalić czy pierwszy podmiot wydaje towar podmiotowi ostatniemu w kolejności, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. Zatem w przypadku, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest obowiązkami reklamacyjnymi w stosunku do np. wadliwego towaru, to należy uznać, że podmiot ten posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. Jeżeli z zawartych umów/postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na ww. elementy kształtujące obrót danym towarem, wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa dokonana na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez ten podmiot.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych przez Spółkę za pośrednictwem kart paliwowych będzie odpowiadać modelowi transakcji łańcuchowych opisanych powyżej. Pomiędzy Dostawcą - Stacją paliw – a Spółką dochodzić będzie do dostawy towarów (paliw lub innych materiałów eksploatacyjnych), a następnie Spółka odsprzeda nabywane towary na rzecz Klientów. Natomiast fizyczne wydanie towarów będzie mieć miejsce pomiędzy Dostawcą (pierwszy podmiot w łańcuchu) a Klientami (ostatni podmiot w łańcuchu). Zatem Spółka wystąpi tu jako pośrednik, który uczestniczy w łańcuchu dostaw, będąc zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów.

Przedstawione okoliczności sprawy pozwalają przyjąć, że będą Państwo posiadać prawo dysponowania towarami jak właściciel i będą Państwo aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów nabywanych przez Klientów z wykorzystaniem kart paliwowych od stacji paliw. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że będą Państwo decydować o wyborze miejsca nabycia, ilości i jakości towaru. Jak Państwo wskazali Spółka określa możliwy zasięg stosowania kart paliwowych poprzez wskazanie sieci stacji paliw własnych oraz stacji partnerskich. Klient może dokonywać transakcji za pomocą kart paliwowych Spółki wyłącznie na tych stacjach. Spółka może, w przypadkach określonych w umowie, zablokować karty paliwowe, co uniemożliwi dokonywanie transakcji za ich pomocą przez Klienta. Spółka odpowiada za jakość oferowanego paliwa oraz innych materiałów eksploatacyjnych. W przypadku wad dostarczonego towaru, klient kieruje reklamację wraz z ewentualnymi roszczeniami odszkodowawczymi do Spółki. Spółka ponosi odpowiedzialność za wady towaru oraz ponosi koszty reklamacji. Przedmiotem nabyć na stacjach za pomocą kart paliwowych mogą być tylko poszczególne towary które oferuje Spółka, w szczególności paliwo oraz pozostałe materiały eksploatacyjne do pojazdów. Klient nie może wybierać dowolnie spośród asortymentu dostępnego na stacji benzynowej. Spółka ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary nabyte za pomocą kart paliwowych. W celu zminimalizowania ryzyka, Spółka przyznaje Klientowi określony limit (maksymalna wartość towarów w danym okresie rozliczeniowym), w ramach którego Klient będzie uprawniony do nabywania paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych na stacjach paliw. Klient nabywa paliwo oraz materiały eksploatacyjne według cen ustalonych przez Spółkę. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów Spółki, cena za towary odpowiada cenie wskazanej na dystrybutorach stacji benzynowej, na której dokonano transakcji, o ile Spółka i Klient pisemnie nie uzgodnili innych postanowień w zakresie cen. Spółka określa okresy rozliczeniowe oraz terminy płatności faktur VAT. Spółka może w każdej chwili wypowiedzieć umowę zawartą z Klientem. Po skutecznym wypowiedzeniu umowy, Klient nie będzie miał możliwości realizacji transakcji za pomocą karty paliwowej Spółki. Zatem, z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Państwa rola nie będzie się ograniczać wyłącznie do wydania kart paliwowych Klientowi, za pośrednictwem których możliwy jest zakup towarów, ale będą Państwo pełnić rolę aktywnego pośrednika, który ma wpływ na warunki, w jakich będą dokonywane transakcje. Tym samym, w ramach przedstawionego w opisie sprawy schematu współpracy z wykorzystaniem kart paliwowych pomiędzy stronami będzie dochodziło do sprzedaży towarów przez Dostawców na Państwa rzecz, a następnie odsprzedaży tych towarów przez Państwa na rzecz Klienta.

W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych zakupionych wcześniej od Dostawców, dokonywana przez Państwa na rzecz Klientów przy użyciu kart paliwowych, będzie stanowić dla Państwa odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Państwa Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Państwa dotyczą także kwestii, czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur za dostarczone towary wystawione przez Dostawcę na rzecz Spółki.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy,

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W odniesieniu do powyższych wątpliwości wskazać należy, że w opisanych okolicznościach, Spółka będzie uprawniona na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy do odliczenia podatku naliczonego. W analizowanym przypadku występuje bowiem związek pomiędzy nabywanymi towarami, a opodatkowaną działalnością gospodarczą Spółki polegającą na odsprzedaży towarów nabywanych na stacjach paliw przez Klientów.

W przedmiotowej sprawie jak słusznie wskazała Spółka podatek naliczony związany z tymi zakupami nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z przepisów art. 86a ustawy. Nabywane towary (paliwo i inne materiały eksploatacyjne) stanowić będą bowiem w opisanym schemacie towary handlowe i jako takie stanowić będą przedmiot dalszego obrotu ‒ odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Ponadto, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, ponieważ faktury wystawiane na rzecz Spółki będą dokumentowały faktyczną czynność, opodatkowaną dostawę towarów.

W konsekwencji na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółka będzie uprawniona do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na Jej rzecz przez Dostawców a dokumentujących nabycie paliw i innych materiałów eksploatacyjnych – przy użyciu kart paliwowych - towarów, będących przedmiotem odsprzedaży przez Spółkę na rzecz jej Klientów.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zauważyć, że Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe wydał interpretację ogólną w sprawie prawidłowego kwalifikowania dla celów podatku od towarów i usług transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, realizowanych w modelu trójstronnym jako dostawy towarów albo świadczenia usług nr PT9.8101.3.2020 z 15 lutego 2021 r. (Dz. Urz. Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 2021 r. poz. 13). Interpretacja ta odnosi się do przypadków, w których uczestnikami transakcji z użyciem kart paliwowych są trzy podmioty – podmiot pośredniczący, odbiorca oraz dostawca. Karty paliwowe są udostępnione (przekazane) odbiorcy (użytkownikowi karty) przez podmiot pośredniczący, który nie jest emitentem kart paliwowych, ani jednocześnie dostawcą (prowadzącym stacje paliw). We wskazanym w interpretacji ogólnej modelu karty paliwowe nie są bezpośrednio przekazywane korzystającemu przez emitenta karty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).