Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.104.2023.2.PS

Określenie czy koszty wynajęcia mieszkania w celu nawiązania stałej współpracy z podmiotem gospodarczym spełnią przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie pismem z 6 kwietnia 2023 r. (wpływ 13 kwietnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 7 stycznia 2021 roku prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: „X”, zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w swoim stałym miejscu wykonywania działalności gospodarczej, tj. w miejscowości A., XX-XXX B. (dalej również jako: "Siedziba").

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej wykonywanej przez Pana jest „Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki”, klasyfikowana według kodu PKD jako 62.02.Z. Wykonuje Pan również działalność gospodarczą według poniższego zakresu:

•Produkcja elektronicznych obwodów drukowanych (PKD 26.12.Z);

•Naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych (PKD 33.13.Z);

•Instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z);

•Wykonywanie instalacji elektrycznych (PKD 43.21.Z);

•Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana (PKD 46.90.Z);

•Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet (PKD 47.91 .Z);

•Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (PKD 47.99.Z);

•Działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01 .Z);

•Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z);

•Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z);

•Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z);

•Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 74.90.Z);

•Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B).

Przychody z działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.

Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów wg rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ramach swojej działalności gospodarczej zajmuje się Pan koordynowaniem prac zespołów programistów, ukierunkowanych na min.:

1)przygotowywanie urządzeń do wdrożenia oprogramowania u konkretnego klienta;

2)zarządzanie tabletami oraz instalację specjalistycznego oprogramowania;

3)prowadzenie terenowych testów aplikacji mobilnych koniecznych do walidacji działania i konsultowania wyników z zespołem programistów;

4)prowadzenie testów urządzenia elektronicznego przygotowywanego do produkcji seryjnej.

W ramach prowadzonej działalności, odbywa Pan spotkania na terenie C. z obecnymi i przyszłymi klientami w celu precyzowania wymagań i tworzenia indywidualnych rozwiązań.

Nawiązał Pan kluczową dla Pana działalności współpracę z Y. z siedzibą w D. (KRS: XXX, NIP: XXX. REGON: XXX - dalej również jako „Kontrahent”).

Jest Pan odpowiedzialny za projekt urządzenia elektronicznego. Prace nad nim odbywają się bezpośrednio w siedzibie Kontrahenta przed tym, jak uruchomiona zostanie produkcja seryjna. Dodatkowo odbywa Pan liczne bezpośrednie spotkania z zarządem Kontrahenta w celach sprawozdawczych.

Spotkania, ze względu na swoją specyfikę, wymagają osobistego kontaktu, co wyklucza prowadzenie spotkań online.

Przedmiot współpracy wiąże się ściśle z obszarem C., bowiem wykonywanie przez Pana działalności gospodarczej wymaga stałego przebywania w D. Tam realizuje Pan wszystkie swoje projekty, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z miesiąca na miesiąc obserwuje Pan znaczny trend wzrostowy - w odniesieniu do Pana potrzeby zaangażowania czasowego w ilość odbywanych spotkań. Charakter Pana pracy, w tym przede wszystkim, wyraźnie artykułowana potrzeba Kontrahenta do odbywania osobistych spotkań w C., wprost wyklucza zarządzanie projektami w sposób zdalny. Należy mieć na uwadze, że spotkania odbywają się w różnych godzinach. Świadczenie usług wymaga stałego przebywania przez Pana na terenie C. również w odniesieniu do potrzeby pozostawania w gotowości do reagowania na nieprzewidziane zdarzenia losowe.

Spotkania odbywają się w sposób naturalny w bardzo zróżnicowanych godzinach (minimum od 8:00 do 18:00). Niezależnie, faktem jest, że ze względu na profesjonalny charakter świadczonych usług, stara się Pan być dostępnym w takich godzinach, jakich wymaga od niego Kontrahent oraz bieżące potrzeby ofertowe. Ze względu na ponad 130 kilometrową odległość dzielącą C. (jako jedyne miejsce w realizacji Pana projektów) od jego Siedziby, codzienne podróże oraz ciągłe problemy z niezawinionym przez Pana brakiem punktualności, znacznie zaburzają organizację i jakość świadczonych usług. W praktyce, wielokrotnie spotkania były odwoływane ze względu na niemożliwe do przewidzenia losowe zdarzenia drogowe i kolejowe.

Opisane powyżej problemy z dojazdem z Siedziby do C., mają negatywne przełożenie na generowane przez Pana przychody. Ściślej, obserwuje Pan zjawisko, w którym wskutek braku mobilności i dostępności, zmniejsza się ilość zleceń oraz wartość generowanego przychodu.

W związku z nawiązaniem współpracy, która stanowi kluczowe źródło Pana dochodu, rozważa Pan wynajęcie mieszkania na terenie C., jako jedyne racjonalne i uzasadnione ekonomicznie rozwiązanie, pozwalające na zachowanie swojego źródła przychodu.

Zamierza Pan wynająć w C. około 40-sto metrowe mieszkanie i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w swojej działalności koszty najmu lokalu mieszkalnego (tj. czynsz najmu dla wynajmującego, opłaty za media, opłaty eksploatacyjne). Poniesione koszty najmu będą dokumentowane umową cywilnoprawną oraz potwierdzeniem przelewu z rachunku bankowego.

Mieszkanie będzie najprawdopodobniej wynajmowane od osoby fizycznej, z tego też względu nie będzie mieć Pan możliwości uzyskania faktury VAT z tytułu najmu. Opłaty najmu będą przybliżone do opłat za podobne mieszkania znajdujące się w okolicy.

Wynajmując mieszkanie oszczędzi Pan na codziennych dojazdach do klientów. Spotkania odbywają się na terenie C. o różnych porach dnia, między spotkaniami będzie miał Pan czas i miejsce na przygotowanie ofert, weryfikację planów oraz przede wszystkim nie będzie musiał Pan każdorazowo wracać do swojego miejsca zamieszkania oddalonego o około 130 km. To wszystko pozytywnie wpłynie również na wydajność w wykonywanej działalności gospodarczej, zwiększenie efektywności zarządzania oraz eliminację dotychczasowego problemu logistycznego. Wynajem mieszkania bezpośrednio wpłynie na wydajność pracy.

Oszczędzi Pan czas na codziennych dojazdach, co powinno przełożyć się na możliwość dłuższej pracy w wyniku czego w dłuższym okresie przychód z prowadzonej działalności będzie wyższy.

Pytanie

Czy koszty związane z najmem mieszkania w miejscu wykonywania usług wynikających z zawartych umów o współpracy, poniesione w celach noclegowych (tj. uiszczany przez Pana czynsz najmu, opłaty za media i opłaty eksploatacyjne) stanowić będą wydatek mogący być zaliczonym jako koszt uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie koszt najmu lokalu mieszkalnego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim konkretny wydatek został poniesiony.

Kosztem uzyskania przychodu jest zatem wydatek, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika;

2)jest definitywny, a więc bezzwrotny;

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

5)nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT; oraz

6)został właściwie udokumentowany.

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o PIT, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 ustawy o PIT, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów.

Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika.

Jednocześnie zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie koszty najmu mieszkania, które będą udokumentowane w formie potwierdzenia przelewu. Mając na uwadze, że prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów należy odnieść się do art. 22 ust. 6b ustawy o PIT, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Z przepisu nie wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest wyłącznie faktura, ale także inny dowód. Faktem jest, że o uznaniu danego wydatku za koszt decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego, które zawierają w swojej treści definicję tego pojęcia i które w sposób wyraźny zostały określone w ustawie o PIT. W powyższym znaczeniu, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów można stosować wyłącznie pomocniczo, bowiem określa jedynie sposób prowadzenia księgi oraz odpowiednich ewidencji, lecz nie ma charakteru decydującego, jeżeli chodzi o możliwość uznania danego wydatku za koszt podatkowy.

W świetle powyższego, będzie Pan dysponować wszelkimi niezbędnymi dowodami do wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ stosunek najmu potwierdzony będzie umową na piśmie, a zapłata kosztów realizowana będzie przelewem na rachunek bankowy wynajmującego. Umowa o współpracę z Kontrahentem została również zawarta na piśmie, co umożliwia ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, potwierdzając także ich racjonalność.

Ponoszone koszty pokrywane będą z Pana zasobów własnych. Koszty te ponoszone są celem uzyskania przychodu, jak i jego zabezpieczenia, poprzez ograniczenie kosztów prowadzonej działalności (koszty dojazdów i noclegu przewyższają koszty wynajęcia mieszkania), jak również celem ich zachowania (rezygnacja z koncepcji najmu mieszkania w C. spowoduje uniemożliwienie prawidłowego wykonywania usług, co spowoduje zakończenie współpracy).

Odnosząc się natomiast do kwestii udokumentowania kosztów w formie umowy cywilnoprawnej oraz potwierdzeń przelewów, uważa Pan, że takie rozwiązanie jest dopuszczalne wg art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jak zaznaczył Dyrektor KIS w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej z 10 października 2019 r. w sprawie o sygn. 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM, brak możliwości zaewidencjonowania danych wydatków z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej formy ich udokumentowania nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT. Jeżeli bowiem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że powyższe wydatki ze względu na swój charakter oraz immanentny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą nie mają charakteru wydatku osobistego.

W rezultacie znajduje zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Wydatki te spełniają bowiem kryterium celowości, o którym mowa we wspomnianym uprzednio przepisie, i jednocześnie nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, stanowisko w podobnych sprawach historycznie uznawane było za prawidłowe, co potwierdzają następujące interpretacje przepisów prawa podatkowego:

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.881.2021.1.MR;

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lutego 2022 r 0113-KDIPT2-1.4011.1091.2021.2.RK;

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 października 2020 roku, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.697.2020.1.AP;

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lipca 2016 roku, sygn. ITPB1/4511-487/16/JŁ;

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 października 2018 roku, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.416.2018.1. MT;

•Interpretacja indywidualna prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2019 roku, sygn. 0115-KDIT3.4011.104.2019.1 .PSZ.

W Pana ocenie koszty związane z wynajęciem mieszkania w C. są uzasadnionym i racjonalnym wydatkiem związanym z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Są wydatkiem poniesionym w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu i jako takie stanowią na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

•został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

•jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

•pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

•poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

•został właściwie udokumentowany,

•nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością pomniejszają przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru planowanego przez Pana wydatku w zakresie najmu mieszania należy rozstrzygnąć, czy spełniać będzie on kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że zamierza Pan wynająć w C. około 40-sto metrowe mieszkanie i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w swojej działalności koszty najmu lokalu mieszkalnego. Poniesione koszty najmu będą dokumentowane umową cywilnoprawną oraz potwierdzeniem przelewu z rachunku bankowego. Wynajmując mieszkanie oszczędzi Pan na codziennych dojazdach do klientów. Spotkania odbywają się bowiem na terenie C. o różnych porach dnia, między spotkaniami będzie miał Pan czas i miejsce na przygotowanie ofert, weryfikację planów oraz przede wszystkim nie będzie musiał Pan każdorazowo wracać do swojego miejsca zamieszkania oddalonego o około 130 km. To wszystko pozytywnie wpłynie również na wydajność w wykonywanej działalności gospodarczej, zwiększenie efektywności zarządzania oraz eliminację dotychczasowego problemu logistycznego. Wynajem mieszkania bezpośrednio wpłynie na wydajność pracy. Oszczędzi Pan czas na codziennych dojazdach, co powinno przełożyć się na możliwość dłuższej pracy w wyniku czego w dłuższym okresie przychód z prowadzonej działalności będzie wyższy.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy wskazać, że o ile powodem wynajęcia mieszkania będzie nawiązanie stałej współpracy z podmiotem gospodarczym, która stanowi kluczowe źródło Pana dochodu,na rzecz którego świadczy Pan usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której Pan zamieszkuje i na stałe przebywa to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Pana stanowisko, w świetle którego koszt najmu lokalu mieszkalnego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej – jest więc prawidłowe.

Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Biorąc pod uwagę zakres Pana wniosku i sformułowanego pytania, nie oceniliśmy tej części stanowiska, która wykracza poza jego zakres, a dotyczy kwestii dokumentowania opisanych wydatków.

W szczególności, odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej, znak 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM, wskazać trzeba, że dotyczyła ona stricte możliwości uznania dowodu bankowego za dowód poniesienia kosztu.

Pamiętać trzeba też, że ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpetacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).