Interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.186.2023.1.ENB

Opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Hiszpanii oraz możliwość zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Hiszpanii oraz zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2021 r. otrzymała Pani tzw. wdowią rentę po zmarłym mężu, który pracował w Hiszpanii. Renta została wypłacona przez Ministerstwo Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Hiszpanii. Z otrzymanego przez Panią rozliczenia wynika, że w Hiszpanii został pobrany podatek od renty wdowiej. Renta została przesłana na Pani rachunek bankowy w Polsce w walucie obcej, a bank pobrał od renty ponownie podatek. Tym samym otrzymana przez Panią renta została podwójnie opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w Hiszpanii.

Po zakończonym roku bank przesłał Pani informację PIT-11 dot. dochodów z wdowiej renty wraz z informacją o pobranym podatku.

Składając pierwotne zeznanie za 2021 r. wykazała Pani dochody z renty z Hiszpanii, tak jak dochody z zagranicy i zastosowała Pani metodę wyłączenia z progresją (metoda unikania podwójnego opodatkowania). Została Pani wezwana przez Urząd Skarbowy do złożenia korekty zeznania i wykazania dochodów z Hiszpanii, tak jakby to były dochody uzyskane w Polsce. Powyższe po uwzględnieniu pozostałych Pani dochodów uzyskiwanych w Polsce spowodowało wysoki podatek do zapłaty, który Pani opłaciła.

Powyższe spowodowało, że te same dochody zostały opodatkowane podwójnie, zarówno w Hiszpanii, jak i w Polsce. Centrum Pani interesów życiowych, jak i miejscem zamieszkania jest Polska.

Pytania

1)Czy bank powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od renty otrzymywanej przez Panią z Hiszpanii, od której Hiszpania pobrała podatek?

2)Czy do renty otrzymywanej z Hiszpanii, od której został pobrany podatek zarówno w Polsce jak i w Hiszpanii nie powinna zostać zastosowana metoda unikania podwójnego opodatkowania?

3)Czy mając na względzie treść ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz umowy między Polską, a Hiszpanią w zakresie unikania podwójnego opodatkowania, prawidłowe jest opodatkowanie tych samych dochodów w obu Państwach?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie bank nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od renty wdowiej z Hiszpanii, od której podatek już został pobrany w Hiszpanii. Dochody z renty z Hiszpanii powinna Pani wykazać jako dochody z zagranicy i zastosować do ich rozliczenia metodę unikania podwójnego opodatkowania (wyłączenia z progresją).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu zdarzenia wynika, że w Polsce posiada Pani centrum interesów życiowych i miejsce zamieszkania. W 2021 r. otrzymała Pani tzw. wdowią rentę po zmarłym mężu, który pracował w Hiszpanii. Renta została wypłacona przez Ministerstwo Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Hiszpanii. Z otrzymanego przez Panią rozliczenia wynika, że w Hiszpanii został pobrany podatek od renty wdowiej. Renta została przesłana na Pani rachunek bankowy w Polsce w walucie obcej, a bank pobrał od renty ponownie podatek. Tym samym otrzymana przez Panią renta została podwójnie opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w Hiszpanii.

Po zakończonym roku bank przesłał Pani informację PIT-11 dot. dochodów z wdowiej renty wraz z informacją o pobranym podatku.

Składając pierwotne zeznanie za 2021 r. wykazała Pani dochody z renty z Hiszpanii, tak jak dochody z zagranicy i zastosowała Pani metodę wyłączenia z progresją (metoda unikania podwójnego opodatkowania). W korekcie zeznania wykazała Pani dochody z Hiszpanii, tak jakby to były dochody uzyskane w Polsce. Powyższe po uwzględnieniu pozostałych Pani dochodów uzyskiwanych w Polsce spowodowało wysoki podatek do zapłaty, który Pani opłaciła. Dochody te zostały opodatkowane podwójnie, zarówno w Hiszpanii, jak i w Polsce.

Z uwagi na okoliczność, że renta wdowia była wypłacana z Hiszpanii, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127, dalej umowa polsko-hiszpańska).

Zgodnie z art. 18 tej umowy:

Stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Z literalnego brzmienia art. 18 umowy polsko-hiszpańskiej wynika, iż ma on zastosowanie wyłącznie do świadczeń otrzymywanych z tytułu emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze otrzymywanych przez osobę, która była zatrudniona na terytorium Hiszpanii. Wskazana we wniosku renta wdowia nie jest wypłacana w związku z Pani zatrudnieniem w przeszłości, zastosowanie więc do niej znajdzie art. 21 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którym:

Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

W świetle tego przepisu renta wdowia otrzymywana z Hiszpanii, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że renta wdowia otrzymywana przez Panią z Hiszpanii podlega opodatkowaniu tylko w miejscu Pani zamieszkania, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Polsce i tym samym – w myśl ww. przepisów – nie występuje ich podwójne opodatkowanie.

Na podstawie art. 9 ust. 1 tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ustawy:

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Natomiast na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne - które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Oznacza, to że bank w Polsce – jako płatnik – był zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymywanej przez Panią renty wdowiej, oraz wystawienia informacji PIT-11.

Otrzymaną z Hiszpanii rentę wdowią powinna Pani wykazać w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym została wypłacona, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu według skali progresywnej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. na zasadach ogólnych. Do otrzymywanej renty wdowiej nie ma zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Końcowo – mając na uwadze, że z Pani wniosku wynika, iż Hiszpania opodatkowuje wypłacane świadczenie – wyjaśniamy, że w sytuacji wystąpienia kolizji w zakresie opodatkowania tego samego przychodu i faktycznego braku wyeliminowania podwójnego opodatkowania, istnieje możliwość wszczęcia na wniosek podatnika, procedury wzajemnego porozumiewania się. Tryb postępowania w tej sprawie został uregulowany w art. 25 ww. umowy polsko-hiszpańskiej.

Stosownie do art. 25 ust. 1 tej umowy:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zdania, że działania podjęte przez jedno lub oba Umawiające się Państwa pociągają lub pociągną za sobą opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, wówczas może ona bez ujmy dla środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 23 ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą podwyższenie opodatkowania niezgodne z umową.

W myśl natomiast art. 25 ust. 2 umowy polsko-hiszpańskiej:

Jeżeli ta właściwa władza uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania, wówczas poczyni ona starania, ażeby sprawę tę uregulować we wzajemnym porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak ażeby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową.

Przy czym zauważyć należy, że zarówno Polska, jak i Hiszpania notyfikowały ww. umowę polsko-hiszpańską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Hiszpanii dzień 1 stycznia 2022 r.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy począwszy od innych dat niż daty stosowania postanowień Umowy. Poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła od dochodów nierezydentów lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Do umowy polsko-hiszpańskiej ma zastosowanie zdanie drugie art. 16 ust. 2 Konwencji MLI.

Zgodnie z tym przepisem:

Każde osiągnięte w ten sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez prawo wewnętrzne Umawiających się Państw.

Zgodnie z art. 35 ust. 4 Konwencji MLI, drugie zdanie art. 16 ust. 2 Konwencji MLI będzie stosowane w odniesieniu do Umowy do sprawy przedstawionej właściwemu organowi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2022 r. (z wyłączeniem spraw, w których od tego dnia nie zostały spełnione warunki dla ich przedstawienia zgodnie z Umową, w brzmieniu sprzed modyfikacji dokonanej przez Konwencję MLI, bez względu na okres podatkowy, którego dana sprawa dotyczy).

Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 3 umowy polsko-hiszpańskiej:

Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby we wzajemnym porozumieniu usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w wypadkach, które nie są uregulowane umową.

Na podstawie art. 25 ust. 4 umowy polsko-hiszpańskiej:

Właściwe władze Umawiających się Państw mogą w celu osiągnięcia porozumienia wskazanego w poprzednich ustępach porozumiewać się ze sobą bezpośrednio. Jeżeli uzna się, że ustna wymiana poglądów ułatwi porozumienie, może ona mieć miejsce w łonie komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.

Stosownie do art. 25 ust. 5 umowy polsko-hiszpańskiej:

Właściwe władze ustalą w drodze odrębnego dwustronnego porozumienia sposoby stosowania niniejszej umowy, a w szczególności formalności, które powinny być dopełnione przez osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w celu uzyskania w drugim Umawiającym się Państwie zwolnień lub zniżek podatkowych od dochodu określonego w artykułach 10, 11 i 12, a powstającego w tym drugim Państwie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.