Interpretacja indywidualna z dnia 12 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.246.2023.1.AKR

Sprzedaż lokalu mieszkalnego - ekspektatywa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 maja 2023 r. (wpływ 9 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 13 marca 2023 r. podpisał Panu mowę kupna mieszania nr (…). Zakupu tego dokonał Pan od dewelopera (…).

Mieszkanie nabył Pan do majątku niezwiązanego z prowadzoną przez Pana jednoosobową działalnością gospodarczą polegającą między innymi na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Umową niniejszą notariusz ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego i w tym samym dniu został złożony za pośrednictwem systemy teleinformatycznego do Sądu Rejonowego dla (…) Wydział Ksiąg Wieczystych wniosek wieczysto-księgowy dotyczący założenia księgi wieczystej dla nowo wyodrębnionego lokalu mieszkalnego.

W tym samym dniu, tj. 13 marca 2023 r. w innej kancelarii notarialnej zawarł Pan umowę sprzedaży wyżej wymienionego mieszkania. Notariuszowi został okazany wypis aktu notarialnego z 13 marca 2023 r. – umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Notariusz w akcie notarialnym wpisał, iż wniosek zarejestrowany pod DZKW nie został cofnięty, ani zmieniony, a Sąd dotychczas nie rozpatrzył przedmiotowego wniosku. W związku z powyższym notariusz opisał w akcie notarialnym, iż Pan (czyli sprzedający nieruchomość) sprzedaje prawo ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, który powstanie po dokonaniu wpisu do nowo założonej księgi wieczystej.

Dokonując umowy sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości działał Pan z zamiarem  i wolą przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę, co zostało osiągnięte poprzez stosowny wpis w akcie notarialnym zakupu lokalu mieszkalnego oraz ujawnienie tego prawa i nabywcy nieruchomości w księdze wieczystej.

Doprecyzowanie opisu sprawy

13 marca 2023 r. zostało sprzedane prawo ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności nieruchomości.

Pytanie

Czy przychód uzyskany ze zbycia (sprzedaży) opisanego lokalu mieszkalnego należy zakwalifikować do źródła wskazanego w artykule 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT,  a więc czy część środków ze sprzedaży wyżej opisanego mieszkania może Pan przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2018 roku na własne cele mieszkaniowe  i w tej części uprawniony Pan będzie do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego  z podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana opinii, część kwoty ze sprzedaży mieszkania, która została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2018 roku nie powinna zaliczać się do dochodu, ponieważ zostały spełnione przesłanki zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych.

Zauważyć należy, że w momencie sprzedaży mieszkania w dniu 13 marca 2023 r. dysponował Pan już prawem własności sprzedawanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego nr (…)), gdyż w tym dniu został złożony za pośrednictwem systemu teleinformatycznego  i przyjęty do Sądu Rejonowego dla (…) Wydział Ksiąg Wieczystych wniosek wieczysto – księgowy dotyczący założenia księgi wieczystej dla nowo wyodrębnionego lokalu mieszkalnego oraz notariusz w akcie notarialnym nabycia nieruchomości ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego.

Kwestie związane z ustanowieniem odrębnej własności lokalu podlegają uregulowaniu  w rozdziale drugim ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.).

Stosownie do art. 7 ust. 1 przywołanej ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynność prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sadu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego. Do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Zacytowany przepis ustawy o własności lokali wskazuje, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy).

Należy jednak mieć na uwadze, że ustawa o własności lokali nie zwiera uregulowań dotyczących określenia chwili, z która powstaje skutek takiego wpisu. Koniecznym jest zatem odniesienie się w tym zakresie do treści ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204).

Art. 1 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Według art. 1 ust. 2 przytoczonej ustawy, księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości.

Stosownie do art. 29 ww. ustawy (Dz. U. z 2016 r. poz. 790 ze zm., dalej k.w.h.), wpis  w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w przypadku wszczęcia postępowania z urzędu – od chwili wszczęcia tego postępowania.

Również zgodnie z ustawą o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2018 r.  poz. 1916 ze zm.), liczy się pierwszy dzień w którym wniosek wpływa do sądu.

Powyższe oznacza, że do powstania własności nieruchomości niezbędnym jest wpis do księgi wieczystej, zaś w przypadku jego dokonania, własność nieruchomości powstaje od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Bez wpisu własności wyodrębnionego lokalu do księgi wieczystej nie istnieje zatem nieruchomość lokalowa, przed powstaniem nieruchomości lokalowej nie jest możliwe przeniesienie własności takiej nieruchomości.

Podobne stanowisko zajął WSA w Krakowie i NSA w wyroku z 14 marca 2019 r. – sygn. akt II FSK 561/17 – wyrok z 14 marca 2019 r.

W Pana przedmiotowej sprawie wniosek o wpis do księgi wieczystej został złożony  13 marca 2023 r., czyli w dniu zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Tym samym 13 marca 2023 r. istniało już prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego,  a więc mogło też dojść do przeniesienia tego prawa na nowego nabywcę.

Zasadne jest zatem przyjęcie, że doszło do przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu, nie zaś samej ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności nieruchomości.

Biorąc pod uwagę również zapis cytowanych aktów normatywnych i odczytując ich treść należy z całą pewnością przyjąć, że skoro nabył Pan odrębną własność lokalu mieszkalnego, to w konsekwencji dokonał Pan również zbycia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, a nie ekspektatywy odrębnej własności nieruchomości.

Podsumowując, biorąc pod uwagę treść obu aktów notarialnych, fakt wpisu prawa odrębnej własności lokalu do księgi wieczystej w dniu ich podpisania oraz jednoznaczną wolę stron umowy należy zakwalifikować przychód uzyskany ze zbycia prawa opisanego lokalu mieszkalnego do źródła uzyskanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f (ustawa  o PIT).

Podobne stanowisko w wyroku z 14 marca 2019 r. wyraził cytowany już wcześniej NSA  – sygn. akt II FSK 561/17.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

 W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Ponadto zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po myśli natomiast art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy:

Źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Z kolei, w myśl art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Z analizy wniosku wynika, że 13 marca 2023 r. podpisał Panu mowę kupna mieszania. Umową notariusz ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego i w tym samym dniu został złożony za pośrednictwem systemy teleinformatycznego do Sądu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych wniosek wieczysto-księgowy dotyczący założenia księgi wieczystej dla nowo wyodrębnionego lokalu mieszkalnego. W tym samym dniu, tj. 13 marca 2023 r. w innej kancelarii notarialnej zawarł Pan umowę sprzedaży wyżej wymienionego mieszkania. Notariuszowi został okazany wypis aktu notarialnego  z 13 marca 2023 r. – umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Notariusz w akcie notarialnym wpisał, iż wniosek zarejestrowany pod DZKW nie został cofnięty, ani zmieniony, a Sąd dotychczas nie rozpatrzył przedmiotowego wniosku.  W związku z powyższym notariusz opisał w akcie notarialnym, iż Pan (czyli sprzedający nieruchomość) sprzedaje prawo ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, który powstanie po dokonaniu wpisu do nowo założonej księgi wieczystej. 13 marca 2023 r. sprzedał Pan prawo ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności nieruchomości.

Stosownie do treści art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Po myśli § 2 wskazanego wyżej przepisu:

Zgodnie natomiast z art. 155 § 1 ww. Kodeksu:

W myśl art. 158 Kodeksu cywilnego:

Kwestie związane z ustanowieniem odrębnej własności lokalu podlegają natomiast uregulowaniu w rozdziale drugim ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu:

Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Zacytowany przepis ustawy o własności lokali wskazuje, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Należy jednak mieć na uwadze, że ustawa o własności lokali nie zawiera uregulowań dotyczących określenia chwili, z którą powstaje skutek takiego wpisu.

Koniecznym jest zatem odniesienie się w tym zakresie do treści ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 146 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy:

Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości.

 Po myśli ust. 2 ww. przepisu:

Księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości.

W świetle art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece:

Wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania.

Powyższe oznacza, że do powstania własności nieruchomości niezbędny jest wpis do księgi wieczystej, zaś w przypadku jego dokonania, własność nieruchomości powstaje od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Zatem przepis art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece należy rozpatrywać w powiązaniu z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Zauważyć również należy, że ekspektatywą w prawie cywilnym określa się prawo oczekiwane, prawo tymczasowe, którego treścią jest jedynie przygotowanie i zabezpieczenie ostatecznego nabycia określonego prawa. Ekspektatywa jest zatem podstawą do uzyskania prawa własności lokalu mieszkalnego, jednakże uzyskanie ekspektatywy prawa do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie jest równoznaczne z nabyciem odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Ekspektatywa nie jest prawem własności lokalu.

Z powyższego wynika zatem, że nabywcy prawa odrębnej własności lokalu, który złożył wniosek o wpis lub o założenie księgi wieczystej, przysługuje ekspektatywa w postaci określonej sytuacji prawnej.

Ekspektatywa ta – niebędąca prawem podmiotowym – może stanowić przedmiot obrotu prawnego (tak J. Ignatowicz, Komentarz do ustawy o własności lokali, Warszawa 1995, s. 47, uwaga 5).

W konsekwencji osoba, która zawarła umowę notarialną o ustanowieniu i nabyciu własności lokalu, może przed wpisaniem tej czynności do księgi wieczystej zbyć prawa przysługujące jej z tej umowy (zob. S. Rudnicki [w:] Komentarz do ustawy o księgach wieczystych i hipotece [w:] Ustawa o księgach wieczystych i hipotece, przepisy o postępowaniu w sprawach wieczystoksięgowych. Komentarz, wyd. VI, Warszawa 2009, art. 29).

W celu potwierdzenia powyższego stanowiska, zasadne jest odniesienie się do orzecznictwa sądów administracyjnych. Jak wynika z wyroku NSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2999/14: „(…) ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Roszczenie takie zaliczyć należy do kategorii praw majątkowych, do których ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f. Do katalogu przychodów z praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 u.p.d.o.f. można zaliczyć przychody ze zbycia ekspektatywy. Podnieść także należy, że wbrew stanowisku skarżącej nie można uznać ekspektatywy za źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego doszukiwanie się analogii w zastosowaniu ww. przepisu do stanu faktycznego niniejszej sprawy jest niedopuszczalne. Wykładnia tego przepisu nie budzi wątpliwości. Użyty w nim zwrot „zbycie” jest pojęciem szerszym niż zakup. Obejmuje także zbycie w formie nieodpłatnego przeniesienia własności, czy nawet zbycie poprzez dziedziczenie, dział spadku”.

Zatem, zbycie ekspektatywy, jako że jest to prawo tymczasowe, przygotowujące i zabezpieczające prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspokaja interesy podmiotu uprawnionego, stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w cytowanym wyżej art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu sprawy, zauważyć należy, że w momencie zawarcia umowy sprzedaży nie dysponował Pan prawem własności sprzedawanej nieruchomości, mimo że został już złożony wniosek o dokonanie właściwego wpisu w księgach wieczystych, gdyż na dzień sprzedaży tego prawa wpis ten nie został dokonany. Tym samym nie został spełniony warunek wynikający z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Ponadto, o ile brzmienie art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wskazuje wprost na moc wsteczną tego przepisu od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, o tyle istotne pozostaje rozstrzygnięcie takiego wniosku przez dokonujący wpisu sąd rejonowy. Na powyższe zwrócił uwagę NSA w Warszawie m.in. w wyroku z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 576/16, gdzie wskazane zostało, że: „Dla rozstrzygnięcia występującego w rozpoznanej sprawie sporu fundamentalne znaczenie ma treść art. 7 ust. 2 u.w.l. Zgodnie z tym przepisem umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Mocą art. 7 ust. 2 u.w.l. ustawodawca zdecydował zatem, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Wpis ten ma charakter konstytutywny, ponieważ powstanie odrębnej własności lokalu zostało uzależnione od dokonania wpisu w księdze wieczystej (tak też: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt III CZP 152/07 - OSNC 2009, Nr 2, poz. 24, uchwała Sądu Najwyższego dnia 21 maja 2002 r., sygn. akt III CZP 29/02 - OSNC 2003, Nr 6, poz. 76, wyrok Sądu Najwyższego z dnia  29 czerwca 2012 r., sygn. akt I CSK 541/11 - LEX nr 1232455)”. W powyższym wyroku NSA wskazał również, że „(…) w uchwale z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 152/07 Sąd Najwyższy zauważył, iż za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również wzgląd na bezpieczeństwo obrotu. Gdyby bowiem do przeniesienia odrębnej własności lokalu nie był konieczny wpis w księdze wieczystej, mogłoby być dokonywane dalsze rozporządzanie lokalami poza księgą wieczystą. Poza tym, zdaniem Sądu Najwyższego, za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również postulat jawności praw rzeczowych; fakt ustanowienia odrębnej własności lokali jest dostrzegalny dla osób trzecich w zasadzie dzięki wpisowi w księdze wieczystej dla nieruchomości lokalowej i dla nieruchomości wspólnej. Przyjąć więc można, że przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie wiążące nabycie odrębnej własności lokalu z wpisem w księdze wieczystej ma racjonalne uzasadnienie”.

Zatem do momentu dokonania wpisu do księgi wieczystej przez Sąd, Pan, jako nabywca nieruchomości, dysponował zbywalnym prawem majątkowym (ekspektatywą).

Podsumowując, otrzymane przez Pana środki pieniężne z tytułu dokonanej 13 marca  2023 r. sprzedaży, stanowią przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18  w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie więc Pan mógł skorzystać z ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, gdyż zwolnienie to dotyczy wyłącznie praw wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), a Pan osiągnął przychód z innego źródła. W związku z powyższym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).