Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.11.JM

Korekta podatku naliczonego oraz termin tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 24 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego oraz terminu tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej oraz określenia, czy w przypadku zmniejszenia podatku naliczonego stosownie do faktury korygującej, powstanie nadpłata podatku, która zostanie zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 205/19 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 1907/19; i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego oraz terminu tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku korekty podatku naliczonego oraz terminu tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej oraz określenia, czy w przypadku zmniejszenia podatku naliczonego stosownie do faktury korygującej, powstanie nadpłata podatku, która zostanie zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest spółką, w której 100% akcji posiada podmiot dominujący (dalej: „Spółka Dominująca”). Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest finansowa działalność usługowa.

W dniu 30 października 2013 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji akcji zwykłych imiennych. Wszystkie wyemitowane akcje zostały w drodze subskrypcji prywatnej objęte przez Spółkę Dominującą, w zamian za wkład niepieniężny. Przedmiotem wkładu niepieniężnego były prawa do znaku towarowego (dalej: „Przedmiot Wkładu” lub „Znak Towarowy”).

Wartość przekazanego aportu została ustalona na poziomie wyceny godziwej składników majątkowych, na którą zgodziłyby się podmioty niepowiązane (dalej: „Wartość Przedmiotu Wkładu”).

Cena emisyjna akcji była wyższa niż wartość nominalna tych akcji. Wartość emisyjna wszystkich akcji odpowiadała z kolei Wartości Przedmiotu Wkładu. Nadwyżka łącznej ceny emisyjnej akcji nad wartością nominalną została przeniesiona na kapitał zapasowy Wnioskodawcy (tzw. agio emisyjne).

Wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci Przedmiotu Wkładu w zamian za wydanie akcji zostało udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez Spółkę Dominującą (dalej: „Faktura Aportowa”).

Wartość Przedmiotu Wkładu została wskazana jako wartość netto powiększona o wartość podatku VAT.

W dniu 31 października 2013 r. Wnioskodawca zbył Przedmiot Wkładu na rzecz podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą (dalej: „Nabywca”). Transakcja ta została udokumentowana fakturą VAT z dnia 31 października 2013 r. wystawioną przez Wnioskodawcę na Nabywcę tytułem sprzedaży praw do Znaku Towarowego.

W styczniu 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7K za IV kwartał 2013 r., w której wykazał kwotę podatku naliczonego wynikającą z Faktury Aportowej oraz kwotę podatku należnego wynikającą z faktury dokumentującej sprzedaż Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy.

Ww. podatek naliczony wynikający z Faktury Aportowej został przez Spółkę odliczony od podatku należnego, wskazanego w deklaracji za IV kwartał 2013 r.

W dniu 4 kwietnia 2018 r. wobec Wnioskodawcy została wszczęta kontrola celno-skarbowa w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku od towarów i usług za IV kwartał 2013 r. W dniu 11 czerwca 2018 r. Wnioskodawca otrzymał wynik kontroli celno-skarbowej (dalej: „Wynik Kontroli”), w którym kontrolujący stwierdzili, że Spółka zawyżyła podatek naliczony wykazany w deklaracji za IV kwartał 2013 r., wynikający z faktury dokumentującej wniesienie do Spółki Znaku Towarowego. W konsekwencji, wykazała niższy podatek należny.

W ocenie kontrolujących, w październiku 2013 r. podstawę opodatkowania wynikającą z Faktury Aportowej powinna stanowić wartość nominalna wyemitowanych akcji, a nie ich wartość emisyjna.

Spółka nie dokonała korekty swojego rozliczenia. Na dzień sporządzenia i złożenia niniejszego wniosku Spółka nie otrzymała postanowienia o przekształceniu kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe. Wobec Spółki na dzień sporządzenia i złożenia niniejszego wniosku nie toczy się zatem postępowanie podatkowe w zakresie objętym ww. kontrolą celno-skarbową.

Wnioskodawca uzyskał od Spółki Dominującej informację, że ta rozważa wystawienie faktury korygującej Fakturę Aportową, skutkującej zmniejszeniem podstawy opodatkowania i w konsekwencji kwoty należnego podatku VAT (korekta in minus). Ewentualne wystawienie przez Spółkę Dominującą faktury korygującej Fakturę Aportową wynikałoby ze zmiany linii interpretacyjnej w zakresie sposobu określania podstawy opodatkowania wkładów niepieniężnych do spółek komandytowo-akcyjnych, co znajduje potwierdzenie m.in. w Wyniku Kontroli. W rezultacie, rozważana przez Spółkę Dominującą faktura korygująca ma dotyczyć zmniejszenia podstawy opodatkowania Przedmiotu Wkładu do wysokości wartości nominalnej akcji objętych w październiku 2013 r. przez Spółkę Dominującą w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy oraz w efekcie zmniejszenia kwoty podatku należnego. Spółka Dominująca rozważa rozliczenie ww. faktury korygującej na zasadach przewidzianych w art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności fakt, że Spółka Dominująca planuje dokonać korekty w okresie bieżącym, na podstawie art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT, Wnioskodawca planuje dokonać analogicznej korekty, z perspektywy zmniejszenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 19a ustawy o VAT.

Co więcej, Wnioskodawca powziął również wątpliwości w zakresie momentu powstania nadpłaty na skutek ewentualnego zakwestionowania przez organ podatkowy prawidłowości rozliczenia faktury korygującej Fakturę Aportową, dokonanego na podstawie art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, co mogłoby skutkować koniecznością rozliczenia ww. faktury korygującej w okresie rozliczeniowym, w którym wniesiono Przedmiot Wkładu do Spółki. W rezultacie Spółka przedstawia poniższe pytania, będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Pytania

1.Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktury korygującej Fakturę Aportową, Spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzyma, zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT?

2.Czy w przypadku uznania, że stanowisko Spółki dot. pytania nr 1 jest nieprawidłowe (zakładając, że Spółka dokona zmniejszenia kwoty podatku naliczonego stosownie do faktury korygującej Fakturę Aportową, w okresie rozliczeniowym, w którym tę fakturę korygującą otrzyma) czy powstanie nadpłata podatku VAT za ten okres, która zostanie zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1)

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktury korygującej Fakturę Aportową, Spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę korygującą, zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT.

Ad. 2)

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w pkt 1 jest nieprawidłowe, a Spółka zmniejszy kwotę podatku naliczonego stosownie do faktury korygującej, w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma fakturę korygującą, to w dniu zapłaty podatku VAT za okres rozliczeniowy, w którym Spółka rozliczy ww. fakturę korygującą powstanie nadpłata, która zostanie zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1)

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Spółka Dominująca planuje wystawić fakturę korygującą do Faktury Aportowej w zakresie zmniejszenia podstawy opodatkowania Przedmiotu Wkładu. Następnie Spółka Dominująca zamierza rozliczyć ww. fakturę na zasadach przewidzianych w art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT.

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaną fakturą korygującą, zmniejszającą podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT, został uregulowany w art. 86 ust. 19a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W tym miejscu należy wskazać, że dokonanie korekty przez podatnika, w trybie wskazanym w art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, jest ściśle skorelowane z korektą dokonaną przez wystawcę faktury korygującej zgodnie z art. 29a ust. 13 i ust. 14 ustawy o VAT, co ma gwarantować spójność w skorygowanych rozliczeniach podatku należnego po stronie dostawcy oraz podatku naliczonego po stronie nabywcy. Powyższa konkluzja wynika wprost z ratio legis analizowanych przepisów, zgodnie z którym jednolite rozliczenie podatku należnego oraz podatku naliczonego przez dwie strony transakcji ma przeciwdziałać uszczupleniu należności budżetowych. W rezultacie można dojść do wniosku, że rozliczenie przez dostawcę faktury korygującej w trybie wskazanym w art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 ustawy o VAT determinuje sposób rozliczenia tej samej faktury korygującej przez nabywcę.

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w stanowisku doktryny prawa podatkowego.

„Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT nabywca towaru lub usługi, otrzymując korektę in minus, jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę otrzymał. Wprowadzenie tego przepisu prowadzić ma do spójności między obniżaniem VAT należnego u sprzedawcy a jednoczesnym obowiązkiem zmniejszenia VAT naliczonego u nabywcy, co nie narażałoby budżetu państwa na straty.” (J. Matarewicz, A. Piątkowska-Chmiel, „Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz”, wyd. III, Wolters Kluwer, 2017 r.).

W tym miejscu należy odwołać się również do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 lutego 2018 r. o sygn. I SA/Rz 2/18, w którym Sąd podniósł, że:

„Zasady dokonywania korekty podatku naliczonego wynikają z przepisów art. 29a ust. 14 w zw. z ust. 13 i art. 86 ust. 19a ustawy o VAT. Przepis art. 86 ust. 19a ustawy o VAT zawiera uregulowania wskazujące na termin skorygowania podatku naliczonego przez nabywcę, w sytuacji gdy ten otrzyma fakturę korygującą wystawioną w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, tj. w sytuacji gdy została wystawiona faktura korygująca do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. Taka właśnie sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

Powołany przepis stanowi, że w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W świetle powołanych przepisów nie jest zasadne stwierdzenie DIAS, że w przypadku gdy faktura od początku była wystawiona nieprawidłowo, to skutki wynikające z faktury korygującej powinny być ujmowane wstecznie. Zasady te bowiem dotyczą korekty »in plus«, czyli podwyższenia podstawy opodatkowania, a co za tym idzie zwiększenia podatku od towarów i usług. W takich okolicznościach też wydany został wyrok powołany w decyzji (I FSK 213/10). Natomiast w niniejszej sprawie korekta miała charakter »in minus«, bo dotyczyła obliczenia podatku wg obniżonej – w stosunku do pierwotnej faktury – podstawy opodatkowania.”

Podobna konkluzja w zakresie rozliczania faktur korygujących w zakresie zmniejszania podstawy opodatkowania, a w konsekwencji zmniejszania kwoty podatku naliczonego, została również zaprezentowana w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2016 r. o sygn. I SA/Wr 272/16, w którym Sąd podniósł, że:

„Organ odwoławczy powołał się na tę ostatnią tezę i pominął w swym rozumowaniu treść art. 186 dyrektywy 112, zgodnie z którym Państwa członkowskie określają szczegółowe przepisy wykonawcze dla art. 184 i 185. Przepis ten wyraźnie odnosi się do art. 185 dyrektywy 112, który w ust. 1 wskazuje, że korekta jest dokonywana w szczególności, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia, na przykład w przypadku anulowania zakupów lub uzyskania obniżek ceny. A zatem wspomniany art. 186 dyrektywy 112 daje państwom członkowskim możliwość wprowadzenia szczególnych przepisów wykonawczych. Co więcej w wyroku TS, na który powołuje się organ odwoławczy Trybunał wyraźnie wskazał w pkcie 48, że podstawą dla ustanowienia przesłanek na jakich administracja może żądać od podatnika korekty jest m.in. art. 186 dyrektywy 112, który to przepis odsyła do przepisów krajowych danego państwa członkowskiego.

Takim przepisem jest w polskim systemie prawnym art. 86 ust. 19a ustawy o VAT. Powołany przepis stanowi, że w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy fakt wystawienia przez Spółkę Dominującą faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania Przedmiotu Wkładu, a w konsekwencji podatku należnego, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT, będzie implikował po stronie Spółki obowiązek rozliczenia faktury korygującej na zasadach przewidzianych w art. 86 ust. 19a ustawy o VAT tj. w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzyma ww. fakturę korygującą.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Nadpłata powstaje z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej, co wynika wprost z regulacji art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 76 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 kwietnia 2016 r. o sygn. II FSK 79/16, podniósł, że:

„Należy również pamiętać, że omawiany art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej wprowadza ograniczenie swobody dysponowania przez podatnika kwotą nadpłaconego podatku. Zwrot nadpłaty w pieniądzu (a tym samym umożliwienie podatnikowi dysponowania tą kwotą i przeznaczania jej na dowolny cel) dopuszczalny jest wyłącznie wówczas, gdy na podatniku nie ciążą zaległości podatkowe, odsetki, o których mowa w tym przepisie oraz nie ma on bieżących zobowiązań podatkowych. Przepis używa bowiem sformułowania »nadpłaty podlegają zaliczeniu z urzędu«, a tym samym nie uzależnia zaliczenia ani od uznania organu podatkowego, ani od dyspozycji podatnika. Temu ostatniemu pozwala zadysponować nadpłatą tylko w przypadku zobowiązań przyszłych. Gdy podatnik wniosek taki złoży, organ podatkowy jest nim związany.”

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że organ podatkowy, w momencie powstania nadpłaty rozumianym jako dzień zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych zobowiązań podatkowych.

Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych jest dokonywane przez organ podatkowy z urzędu, bez ingerencji i udziału podatnika.

Zgodnie z art. 76a § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, nastąpi z dniem powstania nadpłaty, np. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej niż należnej.

W przypadku uznania, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pierwszego pytania jest nieprawidłowe, a Spółka zmniejszy kwotę podatku naliczonego stosownie do faktury korygującej Fakturę Aportową w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma fakturę korygującą, to w ocenie Spółki powstanie nadpłata podatku zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Przedmiotowa nadpłata, zdaniem Spółki, powstanie w dniu zapłaty podatku VAT wynikającego z deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Spółka uwzględni fakturę korygującą.

W świetle analizowanej regulacji, nadpłata zostanie zaliczona z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, w dniu w którym powstanie tj. w dniu zapłaty podatku VAT za okres rozliczeniowy, w którym została rozliczona faktura korygująca.

Stosownie do art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę.

Analizowany przepis konstytuuje generalną zasadę, w świetle której organ bez uprzedniego wezwania podatnika, zalicza wpłacone środki na poczet odsetek za zwłokę, z zastrzeżeniem, że jeżeli wpłacona kwota jest niższa niż kwota zaległości głównej powiększona o należne odsetki, to organ jest zobowiązany do zaliczenia wpłaty proporcjonalnie zarówno na poczet zaległości jak i należnych odsetek. W tym zakresie organowi nie przysługuje uprawnienie do wyboru kolejności uregulowania zaległości podatkowej, w szczególności organ w świetle analizowanego przepisu organ nie może arbitralnie zaliczyć wpłaconej kwoty jedynie na poczet wpłaconych odsetek, co znajduje potwierdzenie m.in. w stanowisku doktryny prawa podatkowego.

"Zarówno zobowiązany do zapłacenia zaległości wraz z odsetkami, jak i organ podatkowy nie mogą zmieniać »proporcji« określonych w tym przepisie. W szczególności nie jest możliwe zaliczenie dokonanej przez podatnika wpłaty jedynie na poczet zaległości głównej albo też na poczet odsetek” (Ordynacja podatkowa. Komentarz, pod red. L.Etel, Wolters Kluwer, 2017 r.).

Regulacje art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej powinny znaleźć zastosowanie również w przypadku nadpłaty, o której mowa w 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji, przez pojęcie wpłaty, którym posługuje się ustawodawca w art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej, w ocenie Spółki należy rozumieć każdą wpłatę, w tym również nadpłatę, o której mowa w 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Podsumowując, jeżeli nadpłata zaliczona proporcjonalnie na poczet zaległości głównej oraz odsetek nie pokryje sumy zobowiązań podatkowych (zaległość główna wraz z odsetkami), to ewentualne odsetki będą naliczane jedynie od kwoty zaległości głównej, która nie została uregulowana w związku z dokonaniem proporcjonalnego zaliczenia nadpłaty.

W piśmie z 31 marca 2023 r. (wpływ 31 marca 2023 r.), będącego odpowiedzią na wezwanie o wskazanie numeru rachunku bankowego do zwrotu kosztów sądowych, wskazali Państwo:

W nawiązaniu zaś do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2022 r. o sygn. I FSK 1907/19, oddalającego skargę kasacyjną Dyrektora KIS z dnia 23 lipca 2019 r. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 205/19, w sprawie skargi Spółki z dnia 11 lutego 2019 r. na postanowienie Dyrektora KIS z dnia 21 grudnia 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.3.ALN, utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 26 października 2018 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.2.JM, w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z 24 sierpnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego (dalej: „Wniosek”), Spółka pragnie podsumować oraz uzupełnić swoje stanowisko wyrażone we Wniosku odnośnie pytania nr 1:

Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę faktury korygującej Fakturę Aportową, Spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzyma, zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT?

Uzasadnienie

Spółka w całości podtrzymuje przedstawione we Wniosku argumenty. Dodatkowo, Wnioskodawca przedstawia interpretację indywidualną, którą Dyrektor KIS wydał dla innego podmiotu, który uczestniczył w analogicznej transakcji aportowej jak Spółka.

1.Interpretacja wydana dla innego uczestnika analogicznej transakcji

Wnioskodawca oraz inna spółka S.K.A., uczestniczyły w analogicznych transakcjach aportowych, udokumentowanych fakturami aportowymi. Transakcja aportowa, w której uczestniczyła Spółka, jak i cały stan faktyczny sprawy, zostały szczegółowo przedstawione we Wniosku.

Należy przy tym podkreślić, że wskazane powyżej podmioty należą do jednej Grupy, więc posiadają informacje o wydanych rozstrzygnięciach Dyrektora KIS dla innych spółek.

w dniu 25 października 2018 r. wystąpiła z analogicznym jak Spółka wnioskiem o uzyskanie interpretacji indywidualnej.

We wnioskach Wnioskodawcy oraz opisano analogiczne stany faktyczne, a także sformułowano analogiczne zapytania, dotyczące potwierdzenia prawidłowości rozliczenia faktury korygującej fakturą aportową, w momencie otrzymania faktury korygującej, zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

oraz Spółka, wyraziły stanowisko, zgodnie z którym każdy z tych podmiotów był zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał (otrzyma) fakturę korygującą, zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT.

W dniu 29 listopada 2018 r., Dyrektor KIS wydał interpretację o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.672.2018.1.KBR z wniosku (dalej: „Interpretacja”).

We wskazanej Interpretacji, Dyrektor KIS przychylił się do stanowiska oraz stwierdził, że:

„Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy wskazać, że ponieważ Wnioskodawca na dzień otrzymania faktury korygującej Fakturę Aportową dokonał już odliczenia z faktury pierwotnej (Faktury Aportowej), to zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury korygującej Fakturę Aportową w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał tj. w deklaracji VAT-7 za lipiec 2018 r.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe”.

Tym samym, mając na uwadze, że wniosek oraz Spółki zostały przygotowane analogicznie oraz dotyczą co do zasady takiej samej transakcji aportowej, Dyrektor KIS, powinien również uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, które było analogiczne do stanowiska.

Zdaniem Spółki, uczestnicy analogicznej transakcji, którzy niezależnie złożyli wnioski o interpretację skutków podatkowych takiej samej transakcji, powinni być traktowani jednakowo.

2.Wpływ odmiennego traktowania podatników w takiej samej sytuacji na zasadę zaufania do organów podatkowych

W ocenie Wnioskodawcy, różne traktowanie uczestników analogicznych transakcji mogłoby prowadzić do naruszenia zasady zaufania do organów podatkowych, która została ujęta w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.; dalej „Ordynacja Podatkowa”), a zgodnie z którą postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Jak zostało wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 723/20: „Zaufanie do organów władzy publicznej to przekonanie, że postępowanie podatkowe prowadzone jest zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa, że respektowane są uprawnienia jego uczestników, że organ wywiązuje się ze swoich obowiązków i dąży do sprawnego i efektywnego zakończenia sprawy.”

Odnosząc się natomiast do kwestii różnego traktowania uczestników takiej samej transakcji, można wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2019 r. o sygn. I FSK 142/17, w którym Sąd stwierdził że „Sytuacja, gdy dwie strony tego samego stosunku zobowiązaniowego, na tle tego samego stanu faktycznego i prawnego, otrzymują całkowicie przeciwstawne interpretacje indywidualne, bez wskazania przyczyn zmiany stanowiska, stanowi niewątpliwie naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.”

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 88/13, zgodnie z którym: „Zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe przy tym samym stanie faktycznym i prawnym może spowodować uznanie, że dochodzi do naruszenia zasady zaufania do organów podatkowych, wyrażonej w treści art. 121 § 1 O.p. (...) ”

W związku z powyższym, sytuacja w której otrzymuje inną niż Spółka interpretację tego samego prawa podatkowego, może prowadzić do naruszenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Na doniosłość zasady zaufania do organów podatkowych wskazuje również fakt, że jest ona przesłanką oceny działania organów podatkowych, w wyniku której może dojść do uchylenia orzeczenia organu podatkowego, nawet jeśli w toku postępowania nie naruszono innych przepisów Ordynacji podatkowej, na co wskazują m.in.: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3645/06, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 499/10, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 1052/10.

Podsumowując, należy wskazać, że wyrażona w art. 121 Ordynacji podatkowej, zasada zaufania do organów podatkowych nie może być traktowana jako abstrakcyjny postulat wobec organów, lecz jako norma prawna, której zastosowanie mieć będzie konkretny wymiar, na co wskazują m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2002 r., sygn. akt III SA 3390/00 oraz z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 262/11.

W odniesieniu zaś do niniejszej sprawy, Spółka podkreśla, że elementem zasady zaufania do organów podatkowych jest to, że nie można traktować podmiotów znajdujących się w takiej samej sytuacji, w sposób odmienny.

Mając na uwadze fakt, że jako uczestnik analogicznej transakcji, otrzymała od Dyrektora KIS interpretację indywidualną, potwierdzającą jej stanowisko (zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy), to zdaniem Spółki, inna ocena Wniosku mogłaby doprowadzić do naruszenia zasady zaufania do organów podatkowych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 26 października 2018 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.2.JM.

Postanowienie znak 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.2.JM doręczono Państwu 29 października 2018 r.

Na ww. postanowienie złożyli Państwo zażalenie z 5 listopada 2018 r. (wpływ 7 listopada 2018 r.).

Postanowieniem z 21 grudnia 2018 r. znak 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.3.ALN Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy ww. postanowienie z 26 października 2018 r.

Postanowienie znak 0113-KDIPT1-3.4012.662.2018.3.ALN doręczono Państwu 10 stycznia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

11 lutego 2019 r. wnieśli Państwo skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarga wpłynęła do mnie 13 lutego 2019 r.

Wnieśli Państwo o:

1.uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia wraz z poprzedzającym je postanowieniem,

2.zasądzenie na Państwa rzecz kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie – wyrokiem z 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 205/19.

WSA w Rzeszowie w uzasadnieniu wyroku z 28 maja 2019 r. wskazał, że wniosek został sformułowany w sposób, który nie daje podstaw do uznania, na podstawie samej jego treści, że nie dotyczy skonkretyzowanego zdarzenia, tak jak przyjął Organ podatkowy.

Zdaniem Sądu Organ nie przedstawił argumentacji, która uzasadniałaby odmowę wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie. Sąd podniósł, że argumentem przemawiającym za wydaniem zaskarżonego postanowienia nie może być fakt użycia w analizowanym wniosku sformułowań takich jak „rozważa”, czy też „ewentualne wystąpienie”. Sąd stwierdził, że o prawidłowości wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej decyduje to, czy okoliczności zdarzenia zostały przedstawione w sposób konkretny, precyzyjny i czy w rezultacie opis zaprezentowanego zdarzenia jest spójny i pozwala na sformułowanie jego oceny prawnej w świetle konkretnych przepisów prawa podatkowego.

Sąd stwierdził, że przepisu art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej nie należy interpretować rozszerzająco, ponieważ dopiero brak wyraźnego i zindywidualizowanego tła faktycznego (rozumianego jako zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe), stanowiącego podstawę kwalifikacji prawnopodatkowej w ramach procesu wydawania interpretacji indywidualnej oznaczałby, że nie można zasadnie oczekiwać od organu podatkowego odpowiedzi na postawione pytania (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20.06.2018 r., III SA/Gl 377/18, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Sad podniósł, że gdy zdaniem Organu opisane zdarzenie nie zostało skonkretyzowane w wystarczającym stopniu w pierwszej kolejności powinien on zastosować unormowania zawarte w art. 169 § 1-2 Ordynacji podatkowej.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że Organ wydając postanowienie o odmowie wszczęcia niniejszego postępowania naruszył art. 165a § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej.  

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Złożyli Państwo odpowiedź na skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 17 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 1907/19  oddalił skargę kasacyjną.

Sąd w wyroku z 17 listopada 2022 r. zgodził się z Sądem pierwszej instancji, że organ podatkowy nie przedstawił argumentacji, która uzasadniałaby odmowę wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie.

Sąd stwierdził, że skarga kasacyjna nie dostarcza uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zawartych w niej żądań i oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej 23 stycznia 2023 r.

Wyrok, który uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie stał się prawomocny od 17 listopada 2022 r.

10 marca 2023 r. wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 205/19 wraz z aktami sprawy.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej obowiązku korekty podatku naliczonego oraz terminu tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparłem na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, tj. 26 października 2018 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 205/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 1907/19.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 19a ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy:

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że 30 października 2013 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji akcji zwykłych imiennych. Wszystkie wyemitowane akcje zostały w drodze subskrypcji prywatnej objęte przez Spółkę Dominującą, w zamian za wkład niepieniężny. Przedmiotem wkładu niepieniężnego były prawa do znaku towarowego. Wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci Przedmiotu Wkładu w zamian za wydane akcji zostało udokumentowane fakturą wystawioną przez Spółkę Dominującą. Ww. podatek naliczony wynikający z Faktury Aportowej został przez Spółkę odliczony od podatku należnego, wskazanego w deklaracji za IV kwartał 2013 r. 4 kwietnia 2018 r. wobec Wnioskodawcy została wszczęta kontrola celno-skarbowa w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku od towarów i usług za IV kwartał 2013 r. 11 czerwca 2018 r. Wnioskodawca otrzymał wynik kontroli celno-skarbowej, w którym kontrolujący stwierdzili, że Spółka zawyżyła podatek naliczony wykazany w deklaracji za IV kwartał 2013 r., wynikający z faktury dokumentującej wniesienie do Spółki Znaku Towarowego. Wnioskodawca uzyskał od Spółki Dominującej informację, że ta rozważa wystawienie faktury korygującej Fakturę Aportową, skutkującej zmniejszeniem podstawy opodatkowania i w konsekwencji kwoty należnego podatku VAT (korekta in minus). Wnioskodawca planuje dokonać korekty, z perspektywy zmniejszenia podatku naliczonego.

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku korekty podatku naliczonego oraz terminu tej korekty w związku z otrzymaniem faktury korygującej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzam, że skoro na podstawie faktury otrzymanej w związku z nabyciem wkładu niepieniężnego tj. praw do znaku towarowego dokonali Państwo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, a następnie otrzymają Państwo fakturę korygującą do tej faktury, to zobowiązani będą Państwo do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tą korektę Państwo otrzymają zgodnie z powołanym wyżej art. 86 ust. 19a ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponieważ stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, to nie udzielam odpowiedzi na pytanie nr 2, bowiem Państwa żądanie w zakresie udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2 uzależnione było od uznania Państwa stanowiska w zakresie pytania 1 za nieprawidłowe.  

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, tj. 26 października 2018 r. bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 205/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 1907/19.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanej interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).