Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 16 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.193.2023.1.DS

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami dokonanymi za pomocą kart paliwowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących transakcje zrealizowane przy użyciu kart paliwowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą między innymi z zakresu sprzedaży urządzeń biurowych, świadczenia usług ich serwisu, sprzedaży materiałów biurowych (papieru do drukarek i ksero), a także w zakresie świadczenia usług marketingowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, zaś świadczone przez niego usługi i dostarczane towary podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, Spółka nie rozlicza podatku VAT naliczonego tzw. strukturą sprzedaży, a tym samym przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych prowadzoną działalnością gospodarczą.

W celu prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody osobowe, leasingowane, do których nabywa paliwo, materiały eksploatacyjne, czy też usługi związane z używaniem samochodów.

Spółkę łączy z B. (dalej „B.” lub „Wystawca”) umowa, która reguluje od października 2022 roku warunki współpracy stron według zasad opisanych poniżej. B. na mocy decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi na okres od 21 lutego 2019 r. do 31 grudnia 2030 r. Z uwagi na wdrożenie drugiej dyrektywy UE w sprawie usług płatniczych, Wystawca pozyskał również licencję Niemieckiej Komisji Nadzoru Finansowego BaFin (Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht) na wydawanie pieniądza elektronicznego. BaFin jest niemieckim regulatorem finansowym oraz jest odpowiedzialny za zapewnienie stabilności i integralności niemieckiego systemu finansowego. B. jest również zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce.

B. jest wystawcą kart paliwowych pozwalających na dokonywanie transakcji zakupu paliwa oraz opłat drogowych i innych usług w zakresie mobilności. Z umowy pomiędzy B. i Spółką wynika, że Strony zawarły umowę o korzystanie z kart paliwowych z oznaczeniem X. w celu zakupu paliwa oraz innych towarów i usług na krajowych i zagranicznych stacjach benzynowych akceptujących karty paliwowe oraz zakupu usług dodatkowych (np. opłat drogowych, przepraw promowych, pomocy drogowej dla pojazdów ciężarowych). Karta paliwowa umożliwia Wnioskodawcy (Spółce) także ładowanie pojazdów elektrycznych w określonych punktach ładowania na terenie Polski i za granicą. W momencie zakupu towaru (zatankowania paliwa) przez pracownika Spółki, paliwo to jest wydawane pracownikowi Spółki posługującemu się kartą paliwową. Tak więc odbiór towarów (głównie paliw) oraz usług przez Spółkę następuje bezpośrednio od ich dostawcy (stacji paliw).

W celu zapewnienia możliwości zakupu towarów i usług po okazaniu karty paliwowej przez pracownika Spółki, B. zawarła umowy z członkami porozumienia sieci X oraz innymi kontrahentami spoza tego porozumienia (partnerami). Porozumienie sieci X obejmuje współpracę pomiędzy Grupą F a innymi firmami paliwowymi (C, D, E).

Częścią umowy pomiędzy Wystawcą a Spółką jest Regulamin (tj. Warunki Ogólne dotyczące Kart F. i Y. z oznaczeniem X (dalej Warunki Ogólne lub Regulamin)). Dokument ten stanowi ujednolicone dla całej Europy warunki świadczenia usług przez Wystawcę jako instytucję licencjonowaną przez BaFin. Karta paliwowa podlega postanowieniom dyrektywy PSD2 dla regulowanych usług płatniczych. Karta paliwowa, może być wydawana w formie fizycznej lub cyfrowej.

Zgodnie z treścią Regulaminu sprzedaż paliw, towarów i świadczenie usług, a także usług dodatkowych oraz usług ładowania jest dokonywana przez B. Posiadacz kart paliwowej (pracownik Spółki) otrzymuje przy kasie jedynie potwierdzenie dostawy, zaś towar (usługa) wydawany jest bezpośrednio przez stację paliw Spółce. Przy zakupie towarów w niektórych krajach wymienionych w internetowym portalu Wnioskodawcy oraz niektórych usług dodatkowych (np. opłaty drogowe) usługi te mogą być również świadczone przez punkt sprzedaży w jego własnym imieniu i na własny rachunek. W takim przypadku B wystawia odpowiedni dokument księgowy i ureguluje płatność za takie usługi dodatkowe.

B. decyduje o możliwych miejscach nabywania towarów (przede wszystkim paliw) oraz usług, określając punktu sprzedaży (przede wszystkim stacje paliwowe), na których możliwy jest zakup towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych przez B.

Zakres towarów i usług, które może nabyć Spółka przy wykorzystaniu karty określony jest w umowie pomiędzy Spółką a Wystawcą, jak również jest wskazany na karcie paliwowej. Punkty sprzedaży (stacje benzynowe), z którymi umowy zawarła B. nie są zobowiązane do akceptowania karty paliwowej w każdym momencie. Wystawca i punkty sprzedaży (stacje paliwowe) nie mają także obowiązku zapewnienia dostępności towarów i usług, w szczególności w przypadku wystąpienia trudności w dostawie towarów i usług lub w przypadku zmian w sieci punktów sprzedaży (głównie stacji paliwowych). W takiej sytuacji odpowiedzialność Wystawcy i punktu sprzedaży jest wyłączona.

Regulamin wskazuje również, że w związku z korzystaniem z karty paliwowej przez jej posiadacza, Wystawca uprawniony jest do dochodzenia należności od Wnioskodawcy we własnym imieniu, jak również należności partnera w imieniu partnera, a także do nabycia wierzytelności i dochodzenia ich we własnym imieniu, a także do dochodzenia od Spółki wszelkich poniesionych z tego tytułu kosztów. W przypadku opłat pobieranych za korzystanie z dróg w kraju i za granicą lub podobnych rodzajów opłat, Spółka zleca B. zapłatę należnych opłat operatorom systemu poboru opłat w jego imieniu i na jego rachunek. Zgodnie z Regulaminem B. jest uprawniony do dochodzenia od Spółki wszelkich kwot zapłaconych na rzecz operatorów systemu poboru opłat. Jednocześnie w myśl postanowień Regulaminu B. nie ponosi odpowiedzialności za działania operatora systemu poboru opłat, w szczególności za błędy w transmisji danych.

Z Regulaminu wynika również, że wady dostarczonych towarów i usług, które można zidentyfikować po dokładnym ich zbadaniu (wady jawne), muszą być zgłaszane natychmiast, najpóźniej w ciągu 24 godzin, zaś wady ukryte Spółka powinna zgłaszać w ciągu tygodnia od ich wykrycia. Regulamin przewiduje również, że reklamacje dotyczące wad nie są podstawą do potrącenia czy wstrzymania się ze świadczeniem w tym w szczególności, nie wpływają na obowiązek zapłaty ceny, chyba że, wady są bezsporne lub zostały prawomocnie stwierdzone wobec B do chwili wymagalności.

Umowa (a dokładnie Regulamin) zawiera szereg postanowień dotyczących technicznych aspektów wydawania i posługiwania sią kartami paliwowymi przez Spółkę, w tym również okresu jej ważności.

Zgodnie z Regulaminem wydawana przez B karta paliwowa jest ważna w okresie trwania umowy ze Spółką do ostatniego dnia miesiąca ważności wytłoczonego na karcie. Karty wznowione są wysyłane automatycznie, chyba że stosunek umowny został wcześniej rozwiązany lub dana karta nie była używana przez okres sześciu miesięcy przed ostatnim dniem miesiąca ważności wytłoczonego na karcie. W przypadku wypowiedzenia umowy karta paliwowa traci swoją ważność z chwilą zakończenia umowy. Zgodnie z Regulaminem Spółka jest zobowiązana do zwrotu wydanych kart do punktu wyznaczonego przez B bez wezwania i niezwłocznie po zakończeniu umowy. W przypadku wypowiedzenia umowy w trybie nadzwyczajnym B ma prawo do natychmiastowego zablokowania odpowiednich kart.

Spółka, finalnie ponosi całość kosztów związanych z nabyciem przez niego towarów (paliwa) i usług na podstawie wystawionych przez B na Spółkę faktur. Jednocześnie Wystawca (B) zajmuje się rozliczeniem transakcji nabycia paliw zgodnie z przypisanymi do karty limitami kwotowymi.

Transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi odpowiednio przez stacje paliwowe na B., a następnie przez B. na rzecz Spółki.

Pytanie

W świetle powyższego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) powstało pytanie, czy ‑ z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy VAT – Spółka posiada prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazywanego na fakturach VAT, które wystawiane są przez B i dokumentują nabycie na terytorium Polski towarów przy wykorzystaniu kart paliwowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki - z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy VAT - przysługuje jej prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazywanego na fakturach wystawionych przez B. i dokumentujących nabycie na terytorium Polski towarów przy wykorzystaniu kart paliwowych. Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

Interpretacja ogólna

Na wstępnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w powiązaniu ze stanowiącą przedmiot wniosku sprawą, Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał 15 lutego 2021 r. Interpretację Ogólną nr PT9.8101.3.2020, która odnosi się do transakcji nabywania towarów i usług z wykorzystaniem kart paliwowych.

Interpretacja Ogólna odnosi się do przypadków, w których uczestnikami transakcji z użyciem kart paliwowych są trzy podmioty – podmiot pośredniczący, odbiorca oraz dostawca. Karty paliwowe są udostępnione (przekazane) odbiorcy (użytkownikowi karty) przez podmiot pośredniczący, który nie jest emitentem kart paliwowych, ani jednocześnie dostawcą (prowadzącym stacje paliw). We wskazanym w interpretacji ogólnej modelu karty paliwowe nie są bezpośrednio przekazywane korzystającemu przez emitenta karty. Z kolei w przypadku opisanym w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) emitentem kart jest Wystawca (B), a więc podmiot, który również przekazuje karty Spółce. Zatem powyższa Interpretacja Ogólna odnosi się do innego modelu sprzedaży towarów i usług, a tym samym w ocenie Spółki nie znajduje zastosowania w opisanym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) właśnie z uwagi na inny, przyjęty przez B. i Spółkę model współpracy przy realizacji transakcji przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Prawo do odliczenia VAT

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem wyjątków, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednocześnie ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów (przede wszystkim paliw) oraz usług związanych z używaniem samochodów osobowych - w zależności, czy samochód wykorzystywany jest wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej czy też na cele tej działalności i cele prywatne - określa art. 86a ustawy o VAT.

W opisanym powyżej stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) mamy do czynienia z transakcjami łańcuchowymi, w których sprzedaż realizowana jest pomiędzy punktem sprzedaży (zazwyczaj stacją paliw) a B, który nabywa od punktu sprzedaży towary i usługi, aby następnie odsprzedać je Spółce. Jednocześnie wydanie towaru lub odbiór usługi realizowane są bezpośrednio przez punkt sprzedaży (stację paliw) na rzecz Spółki.

Kwestia prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabycia towarów w transakcjach łańcuchowych przy wykorzystaniu kart paliwowych była przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE, który zwrócił uwagę, że prawo do odliczenia VAT przysługuje, jeżeli podmiotowi, który wystawił fakturę dokumentującą sprzedaż towarów przysługiwała prawo do rozporządzania tym towarem (paliwem) jak właściciel. Zgodnie z orzecznictwem TSUE pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich. Ponadto, TSUE podkreślał, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą na takich prawach jakby był właścicielem (wyroku TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 Auto Lease Holland BV oraz w wyrok TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH).

W kontekście przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel należy również zauważyć, że w orzecznictwie TSUE podkreślono zasadność ustalenia komu dostawca towaru przekazał prawo do faktycznego dysponowania nim jak właściciel, tj. czy prawo to zostało przeniesione przez dostawcę na rzecz podmiotu pośredniczącego, czy bezpośrednio na odbiorcę towaru.

W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) prawo do rozporządzania towarami (paliwami) zostaje przeniesione przez punkt sprzedaży (stację paliw) na Wystawcę, który następnie przenosi prawo do rozporządzania tymi towarami na Spółkę. W ocenie Spółki przez przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel należy rozumieć przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej a przede wszystkim ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy B. ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że B. posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. Taka też sytuacja występuje w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), gdzie to B. ustala warunki, na których Spółka może nabyć towary i usługi. Jak wynika z opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) B. ma wpływ na kształtowanie ceny paliwa poprzez możliwość ustalenia indywidualnej ceny paliwa i udzielanie rabatów określonych w umowie pomiędzy Spółką a B, pomimo faktu, że zasadą jest, że towary i usługi są dostarczane

Spółce po cenach obowiązujących w danym punkcie w dniu sprzedaży. Z postanowień umowy pomiędzy B. a Spółką wynika zaś, że Strony ustaliły indywidualne ceny nabyć paliwa poprzez możliwość udzielenia Spółce przez B. rabatów po osiągnięciu przez Spółkę określonych poziomów zakupów paliwa w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Co więcej, z Regulaminu stanowiącego część umowy pomiędzy Spółką a B. wynika, że wady dostarczonych towarów i usług, które można zidentyfikować po dokładnym ich zbadaniu (wady jawne), muszą być zgłaszane natychmiast, najpóźniej w ciągu 24 godzin, zaś wady ukryte Spółka powinna zgłaszać w ciągu tygodnia od ich wykrycia.

Stanowisko, zgodnie z który wpływ B. (Wystawcy) na ceny, po których Spółka nabywa paliwa, poprzez udzielanie rabatów ilościowych, odpowiedzialność za wady są przesłankami przemawiającymi z uznaniem, że B. przenosi na Spółkę prawo do rozporządzania towarami (paliwami) jak właściciel, a tym samym Spółka ma prawo - z ograniczeniami przewidzianymi w art. 86a ustawy o VAT - do odliczenia podatku naliczonego

wynikającego z faktur wystawionych przez B. potwierdzają interpretacje wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czego przykładem jest interpretacja indywidualna z 21 września 2021 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.442.2021.1.KO, zgodnie z którą:

„W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego”.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 16 lipca 2021 r., nr 0114-KDIP4-2.4012.265.2021.2.MC, w której wskazano, że: „Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że pośrednik ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku transakcje realizowane przez P1 na rzecz P2 spełniają przesłanki do uznania ich za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż z całokształtu okoliczności realizowanych transakcji wynika, że na Wnioskodawcę (P1), występującego jako podmiot pośredniczący pomiędzy zewnętrznymi dostawcami a P2, przechodzi prawo do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Za stanowiskiem, zgodnie z którym to B. przenosi na Spółkę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel wskazuje również fakt, iż - co wynika z postanowień Regulaminu stanowiącego element umowy łączącej Spółkę z B. - Wystawca posiada możliwość ustalania (jak i dokonywania zmian) limitów transakcji realizowanych przy użyciu kart paliwowych oraz prawo do zablokowania karty paliwowej w przypadku jej zgubienia, kradzieży lub w przypadku nieuregulowania płatności przez Spółkę. Powyższe stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora KIS z 13 sierpnia 2021 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.315.2021.2.EK, w której wskazano:

„Na podstawie zawieranych ze Spółkami paliwowymi umów, Wnioskodawca z tytułu nabywanych Towarów i Usług na podstawie Kart ponosi wyłączną odpowiedzialność za uregulowanie należności, ustala ze Spółkami paliwowymi warunki płatności oraz inne parametry i limity dokonywanych zakupów. Wydane Karty zostają przyporządkowane ściśle do danego pojazdu (poprzez wskazanie na niej numeru rejestracyjnego pojazdu). W odniesieniu do każdej Karty, Spółka ustala w porozumieniu ze Spółką paliwową maksymalne limity zakupowe realizowane przy użyciu Karty. Na wniosek Wnioskodawcy, ustalone limity mogą ulegać zmianom. Ponadto, w określonych okolicznościach, ustalonych w umowach ze Spółkami paliwowymi, Spółka może wnioskować o zablokowanie Karty” - m.in. dlatego stanowisko zostało uznane za prawidłowe.

Reasumując, z przedstawionego przez Spółkę opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że B. jako wystawca kart paliwowych przenosi na Spółkę prawo do rozporządzania towarami (paliwami) jak właściciel, gdyż B:

ponosi odpowiedzialność za wady nabywanych produktów,
wpływa na kształtowanie ceny towaru nabywanego przez Spółkę poprzez udzielanie rabatów ilościowych,
ustalanie warunków finansowych i rozliczeń transakcji zakupu towarów i usług,
wpływ na częstotliwość i miejsce korzystania z kart paliwowych,
blokowanie karty np. w przypadku pojawiającego się zadłużenia.

W konsekwencji należy uznać, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez B. z uwzględnieniem limitów dotyczących paliwa i innych towarów związanych z używaniem samochodów, które to limity określa art. 86a ustawy o VAT.

W tym kontekście bez znaczenia jest fakt, że B. pozyskała licencję Niemieckiej Komisji Nadzoru Finansowego BaFin na wydawanie pieniądza elektronicznego i wykorzystanie go dla potrzeb rozliczania transakcji sprzedaży towarów i usług przez Spółkę. Karty są jedynie narzędziem umożliwiającym prawidłowe rozliczanie transakcji sprzedaży towarów i usług przez Spółkę od B. i fakt ich wykorzystywania do rozliczenia tych transakcji nie może w żaden sposób decydować o charakterze transakcji, a tym bardziej decydować o tym, czy B. przenosi czy też nie przenosi na Spółkę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i czy wykonał czy też nie wykonał (w oparciu o art. 8 ust. 2a ustawy o VAT) usługę na rzecz Spółki. O tym bowiem decydują warunki na jakich Spółka nabywa towary i usługi, a te z kolei jednoznacznie wskazują, że B. przenosi na Spółkę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel i że B. nabywa i wyświadcza na rzecz spółki usługi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodów ustawa zawiera szereg przepisów szczególnych. W tym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie 86a ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z opisu sprawy wynika, że Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, zaś świadczone przez Państwa usługi i dostarczane towary podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej wykorzystują Państwo samochody osobowe, leasingowane, do których nabywa paliwo, materiały eksploatacyjne, czy też usługi związane z używaniem samochodów.

Łączy Państwa umowa z B. („B” lub „Wystawca”), która reguluje od października 2022 roku warunki współpracy. B. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Jest również wystawcą kart paliwowych pozwalających na dokonywanie transakcji zakupu paliwa oraz opłat drogowych i innych usług w zakresie mobilności. Z umowy pomiędzy Państwem a B. wynika, że Strony zawarły umowę o korzystanie z kart paliwowych z oznaczeniem X w celu zakupu paliwa oraz innych towarów i usług na krajowych i zagranicznych stacjach benzynowych akceptujących karty paliwowe oraz zakupu usług dodatkowych (np. opłat drogowych, przepraw promowych, pomocy drogowej dla pojazdów ciężarowych). Karta paliwowa umożliwia Państwu (Spółce) także ładowanie pojazdów elektrycznych w określonych punktach ładowania na terenie Polski i za granicą. W momencie zakupu towaru (zatankowania paliwa) przez Państwa pracownika, paliwo to jest wydawane temu pracownikowi posługującemu się kartą paliwową. Tak więc odbiór towarów (głównie paliw) oraz usług przez Państwa następuje bezpośrednio od ich dostawcy (stacji paliw).

W celu zapewnienia możliwości zakupu towarów i usług po okazaniu karty paliwowej przez Państwa pracownika, B. zawarła umowy z członkami porozumienia sieci X oraz innymi kontrahentami spoza tego porozumienia (partnerami). Porozumienie sieci X obejmuje współpracę pomiędzy Grupą F a innymi firmami paliwowymi (C, D, E).

Zgodnie z treścią Regulaminu sprzedaż paliw, towarów i świadczenie usług, a także usług dodatkowych oraz usług ładowania jest dokonywana przez B. Posiadacz kart paliwowej (Państwa pracownik) otrzymuje przy kasie jedynie potwierdzenie dostawy, zaś towar (usługa) wydawany jest bezpośrednio Państwu przez stację paliw. Przy zakupie towarów w niektórych krajach oraz niektórych usług dodatkowych (np. opłaty drogowe) usługi te mogą być również świadczone przez punkt sprzedaży w jego własnym imieniu i na własny rachunek. W takim przypadku B. wystawia odpowiedni dokument księgowy i ureguluje płatność za takie usługi dodatkowe.

Zgodnie z Regulaminem towary i usługi są dostarczane po cenach obowiązujących w danym na danej stacji paliw w dniu sprzedaży, chyba że co innego wynika z uzgodnionych pomiędzy stronami warunków umów. Z umowy zawartej pomiędzy Państwem a B. wynika, że B. udziela Państwu rabatów w przypadku, gdy ilość nabytego przez Państwa paliwa przekracza określone w umowie poziomy w danym okresie rozliczeniowym. Regulamin wskazuje również, że są Państwo zobowiązani jest do zapłaty za dostarczone towary i usługi, jak również, że Wystawca pobiera od Państwa także ustalone opłaty za świadczone usługi. Zakres towarów i usług, które mogą Państwo nabyć przy wykorzystaniu karty określony jest w umowie pomiędzy Państwem a Wystawcą, jak również jest wskazany na karcie paliwowej. Punkty sprzedaży (stacje benzynowe), z którymi umowy zawarła B. nie są zobowiązane do akceptowania karty paliwowej w każdym momencie. Wystawca i punkty sprzedaży (stacje paliwowe) nie mają także obowiązku zapewnienia dostępności towarów i usług, w szczególności w przypadku wystąpienia trudności w dostawie towarów i usług lub w przypadku zmian w sieci punktów sprzedaży (głównie stacji paliwowych). W takiej sytuacji odpowiedzialność Wystawcy i punktu sprzedaży jest wyłączona.

Regulamin wskazuje również, że w związku z korzystaniem z karty paliwowej przez jej posiadacza, Wystawca uprawniony jest do dochodzenia należności od Państwa we własnym imieniu, jak również należności partnera w imieniu partnera, a także do nabycia wierzytelności i dochodzenia ich we własnym imieniu, a także do dochodzenia od Państwa wszelkich poniesionych z tego tytułu kosztów. W przypadku opłat pobieranych za korzystanie z dróg w kraju i za granicą lub podobnych rodzajów opłat, zlecają Państwo B. zapłatę należnych opłat operatorom systemu poboru opłat w jego imieniu i na jego rachunek. Zgodnie z Regulaminem B. jest uprawniony do dochodzenia od Państwa wszelkich kwot zapłaconych na rzecz operatorów systemu poboru opłat. Jednocześnie w myśl postanowień Regulaminu B. nie ponosi odpowiedzialności za działania operatora systemu poboru opłat, w szczególności za błędy w transmisji danych.

Wystawca (B) jest również uprawniony do ustalenia limitów, w szczególności dotyczących wartości transakcji (indywidualnie, w połączeniu z innymi transakcjami, zafakturowanymi lub niezafakturowanymi) lub zablokowania możliwości dokonywania transakcji dotyczących określonych grup towarów. Wystawca (B) zobowiązany jest poinformować Państwa w formie dokumentowej o wszelkich zmianach limitów lub zablokowanych grupach towarów z odpowiednim wyprzedzeniem. Zgodnie z Regulaminem Wystawca (B) zastrzegł sobie prawo do odrzucenia transakcji dokonywanej z użyciem karty paliwowej lub zlecenia jej odrzucenia przez punkt sprzedaży (stację paliw) w dowolnym czasie, jeżeli wartość tej transakcji przekracza limit ustalony przez B lub przekracza wysokość zazwyczaj dokonywanych transakcji podczas używania karty paliwowej zgodnie z przeznaczeniem. Zgodnie z Regulaminem Wystawca (B) ma prawo do zablokowania jednej lub wszystkich kart paliwowych w określonych przypadkach, m.in. z powodu Państwa zaległości płatniczych wobec wystawianych przez B faktur. Mogą Państwo (poprzez reprezentujące Państwa uprawnione osoby) nabywać towar jedynie w punktach akceptacji kart, które określa B. Zgodnie z Regulaminem obowiązuje Państwa zakaz odsprzedaży paliw. Wydawana przez B karta paliwowa jest ważna w okresie trwania umowy z Państwem do ostatniego dnia miesiąca ważności wytłoczonego na karcie. Ponoszą Państwo całość kosztów związanych z nabyciem przez Państwa towarów (paliwa) i usług na podstawie wystawionych przez B na Państwa faktur. Jednocześnie Wystawca (B) zajmuje się rozliczeniem transakcji nabycia paliw zgodnie z przypisanymi do karty limitami kwotowymi. Transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi odpowiednio przez stacje paliwowe na B, a następnie przez B na rzecz Spółki.

W świetle tak przedstawionego opisu sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach, wystawianych przez B i dokumentujących nabycie na terytorium Polski towarów przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy B a Państwem stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy przedmiotowej sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z dnia 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo Trybunału, w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami. W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania opisanych transakcji z udziałem kart flotowychjako transakcji (dostaw) łańcuchowych należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdym z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych za pośrednictwem B. (wystawcy kart paliwowych) przy wykorzystaniu kart paliwowych (w przypadku wystapienia w transakcji trzech podmiotów: Wystawcy (B), stacji paliw i Państwa) odpowiada modelowi transakcji łańcuchowych opisanych powyżej. W pierwszej transakcji pomiędzy partnerami (stacjami paliw) a B., dochodzi do dostawy towaru i świadczenia usług a następnie B. odsprzedaje nabywane towary i usługi na rzecz Państwa. Fizyczne wydanie towarów lub świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy partnerami B (pierwszy podmiot w łańcuchu) a Państwem (ostatni podmiot w łańcuchu). Zatem B. występuje tu jako pośrednik, który uczestniczy w łańcuchu dostaw, będąc zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług.

Przedstawione w opisie sprawy informacje potwierdzają że B. posiada prawo dysponowania towarami jak właściciel, jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów, które są przez Państwa nabywane z wykorzystaniem kart paliwowych. Za powyższym stwierdzeniem przemawiają wskazane we wniosku okoliczności z których wynika, że B. decyduje o możliwych miejscach nabywania towarów (przede wszystkim paliw) oraz usług, określając punktu sprzedaży (przede wszystkim stacje paliwowe), na których możliwy jest zakup towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych przez B. Dodatkowo B. ma wpływ na cenę towarów przez Państwa nabywanych ponieważ udziela Państwu rabatów w przypadku, gdy ilość nabytego przez Państwa paliwa przekracza określone w umowie poziomy w danym okresie rozliczeniowym oraz pobiera od Państwa także ustalone opłaty za świadczone usługi. Umowa pomiędzy Państwem a B., określa zakres towarów i usług, które mogą Państwo nabyć przy wykorzystaniu karty jak również zakres ten jest wskazany na karcie paliwowej. Wystawca (B) jest również uprawniony do ustalenia limitów, w szczególności dotyczących wartości transakcji (indywidualnie, w połączeniu z innymi transakcjami, zafakturowanymi lub niezafakturowanymi) lub zablokowania możliwości dokonywania transakcji dotyczących określonych grup towarów. Wystawca (B) zobowiązany jest poinformować Państwa w formie dokumentowej o wszelkich zmianach limitów lub zablokowanych grupach towarów z odpowiednim wyprzedzeniem. B. Zastrzegł sobie również prawo do odrzucenia transakcji dokonywanej z użyciem karty paliwowej lub zlecenia jej odrzucenia przez punkt sprzedaży (stację paliw) w dowolnym czasie, jeżeli wartość tej transakcji przekracza limit ustalony przez B. lub przekracza wysokość zazwyczaj dokonywanych transakcji podczas używania karty paliwowej zgodnie z przeznaczeniem. Z zawartej umowy pomiędzy Państwem a B. wynika również, że wady towarów a także ewentualne reklamacje zgłaszają Państwo do B.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że działania B. nie ograniczają się wyłącznie do wydania Państwu kart, za pośrednictwem których możliwy jest zakup towarów i usług, ale pełni on rolę aktywnego pośrednika, mającego wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Tym samym, w ramach wskazanego w opisie sprawy schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem kart paliwowych, dochodzi do sprzedaży towarów i usług przez partnerów na rzecz B, a następnie odsprzedaży tych towarów i usług przez B na rzecz Państwa.

W konsekwencji należy uznać, że w sytuacji gdy dokonują Państwo przy pomocy kart paliwowych nabycia towarów lub usług od partnerów B., transakcje te dokonywane są pomiędzy B a Państwem i stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawianych przez B. wskazać należy, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki do odliczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są/będą spełnione, gdyż są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku VAT, a świadczone przez Państwa usługi i dostarczane towary podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, nie rozliczają Państwo podatku VAT naliczonego tzw. strukturą sprzedaży, a tym samym przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez B., przy wykorzystaniu Kart paliwowych, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w przepisach w art. 86a ustawy w zakresie odliczania podatku VAT naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Ponadto, należy zauważyć, że Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe wydał interpretację ogólną w sprawie prawidłowego kwalifikowania dla celów podatku od towarów i usług transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, realizowanych w modelu trójstronnym jako dostawy towarów albo świadczenia usług nr PT9.8101.3.2020 z 15 lutego 2021 r. (Dz. Urz. Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 2021 r. poz. 13). Interpretacja ta odnosi się do przypadków, w których uczestnikami transakcji z użyciem kart paliwowych są trzy podmioty – podmiot pośredniczący, odbiorca oraz dostawca. Karty paliwowe są udostępnione (przekazane) odbiorcy (użytkownikowi karty) przez podmiot pośredniczący, który nie jest emitentem kart paliwowych, ani jednocześnie dostawcą (prowadzącym stacje paliw). We wskazanym w interpretacji ogólnej modelu karty paliwowe nie są bezpośrednio przekazywane korzystającemu przez emitenta karty.

Zatem należy zgodzić się z Państwem, że powyższa interpretacja ogólna nie znajdzie zastosowania w opisanym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), ze względu na inny model rozliczenia transakcji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Praktyczny leksykon VAT 2023

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.193.2023.1.DS