Interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.219.2023.2.BJ

W zakresie ustalenia, czy Spółka powinna rozpoznawać korekty przychodów wynikające z korekt faktur sprzedażowych opisanych w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w okresie rozliczeniowym, w którym zostały one dokonane (w którym Spółka wystawia faktury korygujące)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna rozpoznawać korekty przychodów wynikające z korekt faktur sprzedażowych opisanych w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w okresie rozliczeniowym, w którym zostały one dokonane (w którym Spółka wystawia faktury korygujące).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest członkiem grupy kapitałowej działającej w szeroko pojętej branży wyrobów ze szkła.

Wnioskodawca jest producentem szyb dla przemysłu motoryzacyjnego. Działalność prowadzona przez Spółkę cechuje się znaczną liczbą transakcji handlowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje wyprodukowane towary na rzecz spółek posiadających siedziby w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej i nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka wystawia przy tym faktury z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz swoich kontrahentów.

W przyjętym przez Wnioskodawcę modelu biznesowym ceny za towary ustalane są między działem handlowym a poszczególnymi kontrahentami. Cena taka jest następnie wprowadzana do systemu fakturowania Wnioskodawcy i jest podstawą do wystawienia faktury sprzedażowej.

W praktyce jednak, bardzo często występują sytuacje, w których Spółka wystawia faktury sprzedażowe w oparciu o ceny widniejące w systemie fakturowania na dzień wystawienia faktury, które jednak już w tym momencie nie są cenami aktualnymi. W wielu sytuacjach bowiem uległy one modyfikacji na skutek negocjacji prowadzonych przez dział handlowy z klientami. Natomiast fakt, iż na moment wystawienia faktury sprzedażowej nie została zastosowana aktualna cena, wynika z opóźnień we wprowadzaniu zmian obowiązujących cen do systemu fakturowania stosowanego przez Spółkę (np. zmiany cen zostają wprowadzane do systemu w lutym, podczas gdy okres obowiązywania nowych cen uzgodniono już od 1 stycznia danego roku).

Powyższe oznacza, że Spółka musi następnie wystawić znaczną ilość faktur korygujących (zarówno zwiększających przychód jak i go zmniejszających), których celem jest skorygowanie cen do właściwego (wynegocjowanego z klientem) poziomu.

Dotychczas Wnioskodawca dokonywał zmniejszenia lub zwiększenia przychodów wynikających z wystawianych faktur korygujących w okresach rozliczeniowych wystawienia pierwotnych faktur sprzedażowych traktując powyższe zdarzenia w kategoriach „błędu pierwotnego", a zatem mającego charakter błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki. Niemniej jednak, w toku kontroli celno-skarbowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2018, przeprowadzonej przez Naczelnika (..), Organ zakwestionował przyjęty sposób rozliczenia przedmiotowych korekt uznając, iż w jego ocenie przyczyną korekt przychodu nie jest błąd ani oczywista omyłka, a zatem właściwym momentem obniżenia lub zwiększenia przychodu jest moment wystawienia faktury korygującej.

Pytanie

Czy Spółka powinna rozpoznawać korekty przychodów wynikające z korekt faktur sprzedażowych opisanych w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w okresie rozliczeniowym, w którym zostały one dokonane (w którym Spółka wystawia faktury korygujące), tj. powinna uznać, że przedmiotowe korekty nie są spowodowane błędami rachunkowymi lub innymi oczywistymi omyłkami w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3j ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna rozpoznawać korekty przychodów wynikające z korekt faktur sprzedażowych opisanych w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w okresie rozliczeniowym, w którym zostały one dokonane (wystawione faktury korygujące), tj. powinna uznać, że przedmiotowe korekty nie są spowodowane błędami rachunkowymi lub innymi oczywistymi omyłkami w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3j ustawy o CIT [ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)],

jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Mając na uwadze treść powyższego przepisu, należy wskazać, że korektę przychodu dokonaną na podstawie wystawionej korekty faktury należy rozpoznać w okresie wystawienia pierwotnej faktury tylko i wyłącznie wtedy, gdy jest ona spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. W każdej innej sytuacji zmniejszenia lub zwiększenia przychodu będzie dokonywać się „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub inny dokument potwierdzający korektę.

Jednocześnie, należy wskazać, że ustawodawca nie zawarł definicji ustawowej pojęcia „błędu rachunkowego” bądź „oczywistej omyłki”. Tym samym, zgodnie z podstawowymi zasadami wykładni, należy posłużyć się potocznym znaczeniem przedmiotowych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) przez „błąd” należy rozumieć: (1) «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.», (2) «niewłaściwe posunięcie», (3) «fałszywe mniemanie o czymś». Jednocześnie przez „rachunek” należy rozumieć m.in.: «obliczanie za pomocą działań arytmetycznych; też: liczby, pozycje, rubryki, na których ma się to zadanie wykonać». Tym samym, należy podkreślić, że błędami rachunkowymi będą takie nieprawidłowości, które będą miały ściśle arytmetyczny charakter, tj. będą np. wynikiem nieprawidłowych obliczeń ceny wskazanej na fakturze.

Jednocześnie odnosząc się do drugiego z pojęć wskazanych w treści analizowanego przepisu, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN „omyłka” to «spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięciem.

Z kolei „oczywisty” to «niebudzący wątpliwości». W związku z tym, „oczywista omyłka” - zdaniem Spółki - powinna być rozumiana jako inne niebudzące wątpliwości niewłaściwe postępowanie (w analizowanym przypadku - przyjęcie niewłaściwej wartości dostawy w momencie wystawienia faktury pierwotnej z uwagi na brak dostosowania wartości w systemie), które jednocześnie nie może być zakwalifikowane jako błąd rachunkowy. W związku z tym wszelkie okoliczności, które jakiekolwiek wątpliwości będą budziły nie będą mogły zostać uznane za podlegające przedmiotowej regulacji. Jednocześnie, należy wskazać, że wszelkie omyłki, które pozwalają na dokonanie korekty okresu rozliczeniowego, w którym wystawiono pierwotną fakturę, muszą mieć charakter pierwotny, tj. owa omyłka musiała istnieć już w momencie rozpoznawania pierwotnego przychodu.

Jednocześnie, należy podkreślić, że powyżej przedstawione rozumienie powyższych pojęć jest wynikiem wykładni językowej tego przepisu, która to metoda jest podstawową metodą wykładni w przypadku przepisów prawa podatkowego, a odejście od jej rezultatów jest możliwe tylko wyjątkowo.

Spółka wskazuje, że powyżej przedstawione rozumienie wskazanych pojęć oraz treści analizowanego przepisu znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i stanowiskach organów podatkowych oraz poglądach przedstawicieli doktryny przepisów prawa podatkowego.

Tak przykładowo:

- w wyroku WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 1 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 897/20, wskazano, że „Korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”.”

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 listopada 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.640.2022.3.EJ, wskazał, że „Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.”

- prof. Modzelewski w komentarzu swojego autorstwa wskazuje, że „W świetle regulacji ust. 3j art. 12 PDOPrU wypada rozróżnić dwie następujące sytuacje:

- jeżeli faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała stan faktyczny istniejący w dniu jej wystawienia, a przyczyną sporządzenia faktury korygującej (dokumentu korygującego) stały się późniejsze okoliczności wywierające wpływ na zmianę przychodów takie, jak np. udzielenie rabatu, bonifikaty czy zwrot towaru, wówczas - stosownie do ust. 3j art. 12 PDOPrU - faktura korygująca (dokument korygujący) podlega rozliczeniu w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia faktury, czy odpowiednio dokumentu korygującego);

- gdy jednak pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku od towarów i usług, to wtedy korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego, wynikającego z faktury pierwotnej. Zasadą jest więc dokonywanie korekty przychodów podatkowych poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty” (W. Modzelewski, J. Pyssa (red.), Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 19, Warszawa 2022).

Analizując powyższe, należy wskazać, że zasadą jest dokonywanie korekt „na bieżąco” tj. w okresie wystawienia faktury korygującej lub innego dokumentu będącego podstawą dokonania korekty przychodu. Mając to na uwadze, należy wskazać, że wyjątek od tej reguły, tj. występowanie „błędu rachunkowego” czy też „innej oczywistej omyłki” powinno być interpretowane ściśle. Tym samym, zdaniem Spółki, jedynie wystąpienie okoliczności faktycznych, które będą dokładnie mieściły się w zakresie znaczeniowym tych pojęć będą mogły skutkować dokonaniem korekty okresu rozliczeniowego wystawienia pierwotnej faktury.

Jednocześnie, należy wskazać, że opisywane w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego korekty nie są wystawiane z racji popełnienia błędów w toku przeprowadzania obliczeń bądź też innego oczywistego błędu o charakterze pierwotnym, gdyż są one w rzeczywistości wynikiem opóźnień w aktualizacji cenników w systemie fakturowania Spółki w stosunku do uzgodnionych już z klientem cen. Trudno zatem w tej sytuacji dostrzec omyłkę po stronie Spółki.

Jednocześnie, należy wskazać, że zarówno zaprezentowany powyżej rezultat wykładni przedmiotowych przepisów jak i subsumpcja przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do rezultatów wykładni została również w pełni potwierdzona przez Naczelnika (...) w treści wyniku kontroli celno-skarbowej z dnia 23 listopada 2022 r., w którym to dokumencie wskazano m.in., że:

„(...) Spółka [w wyniku zdarzeń przedstawionych w treści opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - dop. Wnioskodawca] alokowała wartości (...) faktur korygujących wstecznie do okresów, w których rozpoznany był przez nią pierwotny przychód. To zaś doprowadziło do przesunięć poszczególnych pozycji przychodowych pomiędzy poszczególnymi latami podatkowymi, które zostały uwzględnione w kalkulacji podatku i wykazane w złożonej korekcie zeznania CIT-8 za 2018 r. W myśl przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady korekty przychodów są określone w art. 12 ust. 3j-3k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3j ustawy, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Z przepisu art. 12 ust. 3k wynika, że jeżeli w ww. okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Ustawodawca nie określił, co należy rozumieć przez „błąd rachunkowy”, czy „inną oczywistą omyłkę”. Kwestia ta została wyjaśniona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 września 2021 r, Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.576.2021.2.MGR, w której czytamy:

„(...) za »błąd rachunkowy« należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie wartości należności), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry).

Natomiast zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl) przez »omyłkę« należy rozumieć: spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie. W konsekwencji za inną oczywistą omyłkę należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Omyłka wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter pierwotny.

W myśl powyższych przepisów należy uznać, iż (...) [Spółka - dop. Wnioskodawcy] błędnie zmniejszyła przychody podatkowe 2018 roku (czyli roku, w którym powstał pierwotny przychód) o wartość wynikającą z faktur korygujących wystawionych w 2020 roku. Taka korekta byłaby słuszna jedynie w przypadku, gdyby wynikało to błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki. W przypadku Spółki jest to błąd systemowy.

W niniejszej sprawie zdaniem organu nie może być mowy o błędach rachunkowych, ani oczywistych omyłkach. Modyfikacja ceny powstała na skutek potwierdzenia ostatecznego cennika nie jest ani błędem rachunkowym, ani oczywistą omyłką. ”

W związku z powyższym, Spółka wskazuje, że - jej zdaniem - powinna ona rozpoznawać korekty przychodów wynikających z korekt faktur sprzedażowych opisanych w treści stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w okresie rozliczeniowym, w którym zostały one dokonane, tj. uznawać, że przedmiotowe korekty nie są spowodowane błędami rachunkowymi lub innymi oczywistymi omyłkami w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.