Interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.173.2023.1.MAZ

Spółka nie będzie podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 24 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który wpłynął 29 maja 2023 r., dotyczy rozstrzygnięcia, czy w opisanej transakcji Spółka będzie podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest podmiotem zagranicznym. Spółka jest właścicielem marki światowej klasy jakości olejów samochodowych … . Spółka jest producentem m.in. środków smarnych (samochodowe, przemysłowe i morskie), paliw i chemikaliów, które są dostarczane przez Spółkę do wielu krajów na całym świecie, w tym do klientów w Polsce. Spółka dostarcza klientom w Polsce m.in. oleje smarowe o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 87 i 2710 19 99, które są wyrobami akcyzowymi (dalej jako: „Wyroby”).

Spółka jako sprzedawca Wyrobów została zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce – Spółka rozlicza należny podatek od transakcji dokonywanych w Polsce. Wnioskodawca w chwili obecnej nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w transakcjach handlowych z klientami z terenu Rzeczypospolitej Polskiej stosowane są międzynarodowe warunki Incoterms FCA Free Carrier (dostarczone do przewoźnika) lub Ex Works. Wskazać należy, iż środki transportu są organizowane przez kupującego, zaś sam towar przekracza granice Rzeczypospolitej Polskiej będąc w dyspozycji przewoźnika bądź innej osoby wyznaczonej przez kupującego. Oznacza to, iż w przypadku złożenia zamówienia na określoną ilość Wyrobów przez klienta, to klient Wnioskodawcy jest odpowiedzialny za organizację transportu oraz odbiór Wyrobów z oznaczonego miejsca. Odebrane przez klienta Wyroby są przemieszczane z terytorium wymienionych krajów bezpośrednio do magazynów klienta Spółki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie sprowadzone przez klienta Spółki Wyroby są sprzedawane podmiotom trzecim.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że wniosek dotyczy nabycia wewnątrzwspólnotowego Wyrobów, które miało miejsce z Wielkiej Brytanii (w okresie, kiedy Wielka Brytania była członkiem Unii Europejskiej, czyli do dnia 31 grudnia 2020 r.) oraz z Holandii. Tym samym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy okresu zarówno do dnia 31 grudnia 2020 r., jak i od dnia 1 stycznia 2021 r. wyłącznie w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Pytanie

Czy w opisanym schemacie transakcji (zasada Incoterms - FCA lub EXW) Wnioskodawca będzie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych, i w konsekwencji zobowiązanym do dopełnienia obowiązków formalnych związanych z tym nabyciem oraz zapłaty podatku akcyzowego z tytułu tego wewnątrzwspólnotowego nabycia?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, iż w opisanym schemacie transakcji Wnioskodawca nie będzie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia Wyrobów i w konsekwencji zobowiązanym do dopełnienia obowiązków formalnych związanych z tym nabyciem, obejmującym m.in. zapłatę podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, podmiotami dokonującymi nabycia wewnątrzwspólnotowego Wyrobów będą klienci Spółki, w konsekwencji czego to oni powinni być zobowiązani do dopełnienia obowiązków formalnych związanych w nabyciem wewnątrzwspólnotowym oraz do uiszczenia podatku akcyzowego z tego tytułu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – definicja i przesłanki

a) Definicja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy akcyzowej, przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumieć należy przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe w świetle przepisów ustawy jest czynnością faktyczną i nie musi (choć oczywiście może) mu towarzyszyć jakakolwiek transakcja (w szczególności przeniesienie własności).

Jak trafnie zostało to podkreślone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2018 r. [wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. akt I GSK 957/16, LEX nr 2593375; por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. akt II GSK 1836/18, Legalis nr 2692886]: „Za (...) wewnątrzwspólnotowe nabycie uznaje się fizyczne przemieszczenie wyrobu z terytorium jednego państwa do drugiego. W konsekwencji, czynnością opodatkowaną akcyzą będzie każde przemieszczenie wyrobu z jednego państwa członkowskiego do drugiego, np. przemieszczenie wyrobów z magazynu w jednym państwie do magazynu znajdującego się w innym państwie. W efekcie, pomimo, iż nie wystąpi transakcja w rezultatem ekonomicznym (np. sprzedaż) przemieszczenie przez podatnika wyrobów akcyzowych pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi, będzie podlegać opodatkowaniu akcyzą” [zob. „Akcyza Komentarz”, wyd. II, Szymon Parulski, LEX 2010 r.].

b) Przemieszczenie towaru jako przesłanka wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Kluczowym w odniesieniu do nabycia wewnątrzwspólnotowego, na co wskazuje sama definicja jest fakt przemieszczenia wyrobów akcyzowych z terytorium państwa UE na terytorium kraju. To zatem od tego, czy ma miejsce owe przemieszczenie zależeć będzie, czy możemy mówić o nabyciu wewnątrzwspólnotowym w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Jak zostało to wskazane powyżej, za wewnątrzwspólnotowe nabycie uznaje się fizyczne przemieszczenie wyrobu akcyzowego z terytorium jednego państwa na terytorium drugiego. Tym samym nie jest konieczne spełnienie dodatkowych warunków dla uznania transakcji za nabycie wewnątrzwspólnotowe – wystarczy bowiem samo fizyczne przemieszczenie wyrobów akcyzowych.

Powyższy pogląd znajduje odzwierciedlenie w przywołanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. akt I GSK 957/16.

Podobne stanowisko objął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w orzeczeniu z 20 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 12/19: „(...) Definicja nabycia wewnątrzwspólnotowego z ustawy o podatku akcyzowym nie ma nic wspólnego z nabyciem i nabywcą definiowanym w kodeksie cywilnym. Bez względu na formę własności towaru, nabywcą wewnątrzwspólnotowym wyrobu akcyzowego staje się każdy, kto dokona przemieszczenia wyrobu akcyzowego z terytorium innego Państwa Członkowskiego na terytorium kraju. Na gruncie art. 13 ust. 1 w związku z art. 8 ust. li 2 u.p.a., dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku akcyzowego przesądzające jest faktyczne dokonanie przez niego konkretnych czynności, bądź zaistnienie względem niego konkretnych stanów faktycznych określonych w ustawie, niezależnie od tego czyją własnością jest wyrób akcyzowy będący ich przedmiotem”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP3/443-550/12-2/JK, stwierdził natomiast, że: „(...) z wyżej cytowanej definicji nabycia wewnątrzwspólnotowego wynika, iż wystąpienie czynności opodatkowanej akcyzą jaką jest nabycie wewnątrzwspólnotowe determinuje przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Nie ma przy tym znaczenia, czy przemieszczanym wyrobom akcyzowym pomiędzy Polską a państwem członkowskim towarzyszy przeniesienie prawa własności, czy też nie”.

Zauważenia wymaga, iż w doktrynie ugruntowana została teza stanowiąca, iż nabycie wewnątrzwspólnotowe, zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, oznacza przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Podkreślono również, że przepis ten w żadnej mierze nie odnosi się do własności wyrobu akcyzowego czy też do prawa rozporządzania wyrobem jak właściciel. Innymi słowy oznacza to, że podatnikiem będzie ten podmiot, który zleca przemieszczenie wyrobu akcyzowego pomiędzy państwami członkowskimi, a który nie musi być ich właścicielem. [wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2019 r, sygn. akt I GSK 384/17,Legalis nr 2273403]

W związku z powyższym przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się samo przemieszczenie wyrobów akcyzowych z innego państwa członkowskiego do Polski, zaś podatnikiem akcyzy jest podmiot dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, a więc w tym przypadku – właśnie nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Ponadto przywołania wymaga interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2016 r., zgodnie z którą Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż: „(....) zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie Spółka będzie przywoziła do Polski produkty firmy X. z krajów należących do Unii Europejskiej. Transport towarów z Unii Europejskiej do Polski będzie organizowała Spółka. W ramach produktów firmy X., które będą przywożone przez Spółkę do Polski będą występowały wyroby akcyzowe w rozumieniu przepisów ustawy. Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku przywóz wyrobów akcyzowych z Unii Europejskiej do Polski będzie spełniać definicję nabycia wewnątrzwspólnotowego zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym przywóz wyrobów akcyzowych z Unii Europejskiej przez Spółkę do Polski będzie stanowić nabycie wewnątrzwspólnotowe w rozumieniu przepisów ustawy. [interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2016 r. Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/4513-78/16-2/MC]

Z zacytowanego fragmentu Interpretacji wywieść można wniosek, iż w sytuacji, gdy transport towarów (w tym m.in. wyrobów akcyzowych) z Unii Europejskiej do Polski będzie organizowany przez określony podmiot (w przypadku Wnioskodawcy takim podmiotem jest jego klient), to podmiot ten będzie de facto dokonywał nabycia wewnątrzwspólnotowego towaru.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż pomiędzy Wnioskodawcą i jego klientami obowiązują następujące międzynarodowe warunki Incoterms - FCA Free Carieer oraz EXW Ex Works.

Pierwsza z zasad oznacza, iż sprzedający dostarcza towary kupującemu na jeden z dwóch sposobów:

 1. gdy oznaczone miejsce jest terenem sprzedającego, towary są dostarczone jeśli są załadowane na środki transportu zorganizowane przez kupującego;

 2. gdy oznaczone miejsce jest innym miejscem, towary uważa się za dostarczone po załadowaniu na środki transportu sprzedającego, jeśli dotarły do tego innego wyznaczonego miejsca i są gotowe do wyładunku z tych środków transportu sprzedającego oraz są w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego.

Z kolei warunek Incoterms Ex Work oznacza, że sprzedający dostarcza towary do dyspozycji kupującego (na przykład w fabryce lub magazynie), przy czym miejsce dostarczenia nie musi być terenem sprzedającego. Aby dostawa w tej regule miała miejsce, sprzedający nie musi załadowywać towarów na żaden odbierający pojazd ani nie musi odprawiać towarów w eksporcie, o ile taka odprawa ma zastosowanie.

Zważywszy na powyższe, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie dokonuje fizycznego przemieszczenia towaru, gdyż ten obowiązek spoczywa na kliencie Spółki, który w ramach obowiązujących zasad Incoterms FCA oraz EXW odbiera towary bezpośrednio od Spółki, a następnie samodzielnie (bądź za pośrednictwem innych podmiotów wybranych przez klienta Spółki) transportuje nabyte wyroby akcyzowe na teren Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, to klientowi Spółki należy przypisać dokonanie nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Za poprawnością powyższego stanowiska Wnioskodawcy przemawia również Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013. 221.2019.2.MK.

Na gruncie przytoczonej interpretacji podmiot zadał pytanie, czy będzie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowym w przypadku transakcji, w ramach której podmiot będzie realizować zamówienia za pośrednictwem spółek zagranicznych, odpowiedzialnych za organizację transportu oraz dostarczenie wyrobów do klientów podmiotu. W opisanym w ww. interpretacji indywidualnej schemacie transakcji podmiot sprzedawał we własnym imieniu i na własny rachunek wyroby, które były przemieszczane bezpośrednio z krajów UE przez zagraniczne spółki do ostatecznych nabywców, w konsekwencji złożonego przez ostatecznych nabywców zamówienia.

Organ stwierdził, że to klienci podmiotu będą podmiotami dokonującymi nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych. Organ skarbowy słusznie zauważył, że: „Wnioskodawca będzie jedynie pośrednikiem, który nie będzie posiadał fizycznego władztwa nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, przemieszczanymi z państwa członkowskiego na terytorium kraju do ostatecznych nabywców, którzy zamówili wyroby akcyzowe”.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy tym bardziej należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że to klienci Wnioskodawcy (odbierający samodzielnie Wyroby bezpośrednio od Wnioskodawcy, organizujący transport we własnym zakresie oraz ponoszący od początku transportu wyrobów za nie odpowiedzialność) powinni być uznani za podmioty dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Zarówno bowiem zasady Incoterms FCA oraz EXW przenoszą odpowiedzialność ze sprzedawcy na nabywcę przed przekroczeniem granicy, tj.:

 a) z chwilą odbioru towaru od sprzedawcy w ustalonym miejscu (niekoniecznie na terenie sprzedającego) – w przypadku klauzuli EXW;

 b) z chwilą załadowania towaru na środki transportu zorganizowane przez kupującego lub z chwilą załadowania towaru na środki transportu sprzedającego, jeśli dotarły do innego wyznaczonego miejsca, są gotowe do wyładunku z tych środków transportu oraz są w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego - w przypadku klauzuli FCA.

Analizując niniejszą sprawę przytoczyć należy również pismo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2.04.2021 r., numer: 0111-KDIB3-3.4012.49.2021.1.PK, w którym rozpatrywana była kwestia m.in. nabycia wewnątrzwspólnotowego na gruncie podatku VAT, przy zastosowaniu tożsamych warunków Incoterms jak w niniejszej sprawie. W opisanym w interpretacji stanie faktycznym Wnioskodawca nabywał towary z krajów UE, które następnie transportował do innych państw członkowskich, przy czym ich transport, którego organizacja obciążała Wnioskodawcę, odbywał się w oparciu o klauzule Incoterms FCA oraz EXW.

Chociaż przytoczona powyżej interpretacja odnosi się do ustawy o podatku od towarów i usług, to ze względu na zastosowanie tożsamych warunków Incoterms (FCA oraz EXW) przy przywozie towarów z Unii Europejskiej do Polski, może znaleźć zastosowanie w sprawie. W rezultacie, jeśli w rozumieniu ustawy VAT przemieszczenie towarów z państwa członkowskiego na terytorium kraju w oparciu o klauzule Incoterms FCA czy EXW stanowi nabycie wewnątrzwspólnotowe po stronie podmiotu, który realizował przemieszczenie, to analogiczny wniosek przy zastosowaniu tych samych zasad można wysunąć w odniesieniu do nabyć wewnątrzwspólnotowych na gruncie ustawy o podatku akcyzowym.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie organizuje transportu przez granicę między państwem członkowskim a terytorium kraju, a jedynie dostarcza towar nabywcy do oznaczonego miejsca, po którego stronie spoczywa ciężar przemieszczenia towarów, nie może być uznany za podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przedstawione przez Wnioskodawcę argumenty jednoznacznie wskazują, iż w niniejszej sprawie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie klient Wnioskodawcy, nie zaś sam Wnioskodawca.

2) Obowiązek uiszczenia podatku akcyzowego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Analiza zaistnienia obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów skupić się powinna na weryfikacji następujących kwestii: (i) ustalenia kto jest podatnikiem podatku akcyzowego oraz (ii) zidentyfikowania momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, nabywająca lub posiadająca wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Natomiast na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy akcyzowej, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego.

Dla rozliczenia podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przemieszczanych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych niezbędna jest zatem wiedza, kiedy te wyroby zostały otrzymane. Z uwagi na to, że Wyroby te odbierane są przez klientów bądź ich przewoźników, kolejno transportowane i dostarczane bezpośrednio do magazynów klientów Spółki, to właśnie oni dysponują wiedzą, kiedy te wyroby akcyzowe otrzymają i w jakiej ilości.

Mając na względzie powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy nie jest on odpowiedzialny za transport Wyrobów, i jego udział w transporcie sprowadza się wyłącznie do przekazania klientowi towaru. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że to klienci Spółki będą dokonywać wewnątrzwspólnotowego nabycia Wyrobów, a zatem będą posiadali status podatnika podatku akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, ściśle względem sformułowanego pytania, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 143, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 27 załącznika nr 1, kod CN 2710, wymieniono oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Określenie terytorium kraju oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast jak wskazano w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Określenie terytorium państwa członkowskiego oznacza terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju […].

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Nabycie wewnątrzwspólnotowe oznacza przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy:

Sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

W art. 3 ust. 1 ustawy zostało wskazane, że:

Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

 1) produkcja wyrobów akcyzowych;

 2) wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

 3) import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

 4) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

 5) wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;

 6) wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Jak stanowi art. 8 ust. 6 ustawy:

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy, obowiązującym przez 13 lutego 2023 r.:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego.

W myśl art. 10 ust. 4 ustawy obowiązującego od 13 lutego 2023 r.:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego przez uprawnionego odbiorcę, powstaje z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do miejsca odbioru wskazanego w e-SAD, na podstawie którego wyroby zostały przemieszczone.

Jak stanowi art. 10 ust. 5 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, z wyłączeniem wyrobów węglowych i wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4a, powstaje z dniem otrzymania tych wyrobów przez podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą […].

Państwa wątpliwość – wyrażona w zadanym pytaniu – dotyczy wskazania, czy Spółka jest podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 87 i 2710 19 99. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy nabycia wewnątrzwspólnotowego z Wielkiej Brytanii w okresie do 31 grudnia 2020 r. (terminu upływu okresu przejściowego po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej) oraz z Holandii, zarówno przed, jak i po wskazanej dacie.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dostarcza klientom w Polsce oleje smarowe o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 87 i 2710 19 99 (dalej jako: „oleje smarowe”). W transakcjach stosowane są warunki Incoterms FCA Free Carrier (dostarczone do przewoźnika) lub Ex Works. Transport organizują kupujący, na których spoczywa obowiązek odbioru olejów smarowych w oznaczonych miejscach. Towar przekracza granice Polski będąc w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego, a oleje smarowe są dostarczane do magazynów klienta Spółki na terenie Polski. Następnie sprowadzone przez klientów Spółki oleje smarowe są sprzedawane podmiotom trzecim.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o podatku akcyzowym należy wskazać, że oleje opałowe objęte wnioskiem nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, a nabycie odbywa się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Z kolei samo przemieszczenie w tych okolicznościach nie odbywało się z zastosowaniem uproszczonego dokumentu towarzyszącego (przed 13 lutego 2023 r.) lub elektronicznego uproszczonego dokumentu administracyjnego e-SAD (od 13 lutego 2023 r.), ponieważ przedmiotem przemieszczenia nie są ani wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, ani alkohol etylowy całkowicie skażony.

Natomiast nabyciem wewnątrzwspólnotowym w rozumieniu ustawy jest przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Dla uznania tego nabycia wewnątrzwspólnotowego za czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą istotne jest faktyczne przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Przy czym z samego tytułu przemieszczenia wyrobów akcyzowych na terytorium kraju nie powstaje jeszcze obowiązek podatkowy.

W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, z wyłączeniem wyrobów węglowych i wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4a, obowiązek podatkowy zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy, powstaje z dniem otrzymania tych wyrobów przez podatnika. Treść przepisu art. 10 ust. 5 ustawy jest identyczna w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2020 r., jak i po tej dacie. Uwaga ta wynika z faktu, że złożony przez Spółkę wniosek odnosi się do okresu zarówno do 31 grudnia 2020 r. (w okresie, gdy Wielka Brytania była członkiem Unii Europejskiej), jak i od 1 stycznia 2021 r.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że ustawodawca, w przypadku określonym w art. 10 ust. 5 ustawy, za podatnika z tytułu dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych wskazał ten podmiot, który dokonuje czynności rodzącej obowiązek podatkowy, tj. odbiorcę wyrobów akcyzowych, które przemieszczono z terytorium kraju członkowskiego na terytorium kraju. Zatem, co do zasady, podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego jest odbiorca wyrobów akcyzowych (który fizycznie odbiera te wyroby akcyzowe) i to na tym podmiocie co do zasady będą ciążyły obowiązki akcyzowe związane z tym nabyciem.

W okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy nie można przypisać statusu podmiotu, który będzie nabywał wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe, a więc w konsekwencji nie będzie uznany za podatnika z tego tytułu, obowiązanego do dopełnienia szeregu obowiązków ustawowych. Wnioskodawca będzie bowiem podmiotem sprzedającym swoim klientom oleje opałowe, a przy tym nie będzie dokonywał ich przemieszczenia z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 259, ze zm; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).