Interpretacja indywidualna z dnia 17 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.454.2023.1.KO

W zakresie okresu, w którym Spółka powinna ująć dla celów VAT faktury korygujące in plus.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2023 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu, w którym Spółka powinna ująć dla celów VAT faktury korygujące in plus.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polską osobą prawną (X). Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a jej dochody są w całości opodatkowane na terytorium RP. Główna działalność Spółki to 59.20.Z. - działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych.

Spółka współpracuje z kontrahentami z branży muzycznej. Kontrahent otrzymuje od Spółki wytworzone lub nabyte przez Spółkę obiekty multimedialne, które następnie dystrybuuje za pomocą dostępnych mu serwisów (np. …). Korzystanie z obiektów multimedialnych przez konsumenta ostatecznego, ich odtworzenie lub pobranie, jest przedmiotem sprzedaży dokonywanej między konsumentem, a właścicielem serwisu (np. …). Ilość pobrań stanowi o wartości uzyskanego przychodu.

X otrzymuje informację o wartości przychodów ze sprzedaży za podstawie raportów miesięcznych zawierających wartość sprzedaży osiągniętą za pośrednictwem poszczególnych serwisów uzyskaną w konkretnym miesiącu. Kontrahent jest pośrednikiem między X a serwisem (np. …). X otrzymuje wynagrodzenie od Kontrahenta pomniejszone o jego prowizję z tytułu pośrednictwa w sprzedaży.

Przychód Kontrahenta, od którego liczone jest wynagrodzenie X, deklarowany jest przez serwisy (np. …) w raportach sprzedażowych. Jego wysokość oraz sposób obliczania wynika z warunków umowy zawartej między Kontrahentem, a serwisami (np. …).

Należy dodać, że serwisy (np. …) wystawiają raporty sprzedażowe za dany miesiąc od 45 dni do 90 dni po zakończeniu miesiąca, w którym usługa była wykonana. W związku z tym realia biznesowe wymogły na Spółce i Kontrahentach stosowanie poniższego modelu działania:

- do 24 dnia kolejnego miesiąca Kontrahent przesyła raport wstępny sprzedaży za miesiąc poprzedni (oparty na danych szacunkowych lub statystycznych otrzymanych od serwisu (np. …)),

- na postawie raportu wstępnego X wystawia fakturę VAT na rzecz Kontrahenta za miesiąc poprzedni,

- po przekazaniu przez serwis (np. …) na rzecz Kontrahenta ostatecznego raportu sprzedażowego (45 - 90 dni po zakończeniu danego miesiąca), Kontrahent przesyła go do X, a X w tym samym miesiącu wystawia faktury korygujące na rzecz Kontrahenta, jeżeli między raportem wstępnym a ostatecznym zachodzą różnice (a więc mamy do czynienia z sytuacją przyszłą i niepewną).

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w której raport ostateczny wykazuje wyższe kwoty niż raport wstępny, tj. Spółka wystawia faktury korygujące in plus, zwiększające podstawę opodatkowania i podatek VAT należny.

Pytanie

Czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym wniosku (podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu), Spółka powinna dokonać korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymała ostateczny raport od Kontrahenta i wystawiła fakturę korygującą, tj. na bieżąco?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym wniosku (podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu), Spółka powinna dokonać korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymała ostateczny raport od Kontrahenta i wystawiła fakturę korygującą, tj. na bieżąco.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 17 ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Zdaniem Spółki, w niniejszej sprawie przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania nastąpiła w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzymała ostateczny raport od Kontrahenta i wystawiła fakturę korygującą, tj. na bieżąco.

Nie byłoby prawidłowym działaniem zwiększenie podstawy opodatkowania za okres rozliczeniowy, w którym Spółka wystawiła fakturę pierwotną, tj. wstecz. Na moment wystawienia faktury pierwotnej Wnioskodawca nie miał wiedzy czy i ewentualnie o ile wzrośnie podstawa opodatkowania. Należy bowiem zaznaczyć, że miedzy raportem wstępnym a raportem ostatecznym w ogóle może nie być żadnych różnic, a jeżeli różnice wystąpią, to mogą spowodować obowiązek korekty podstawy opodatkowania in minus, tj. raport ostateczny może opiewać na niższe kwoty niż raport wstępny.

Nie jest możliwe dokonanie założenia, zgodnie z którym Spółka już w momencie wystawienia faktury pierwotnej wie, że raport ostateczny będzie wyższy niż raport wstępny, a dodatkowo zna dokładną wartość raportu ostatecznego. Wyłącznie w takiej sytuacji można by mówić o obowiązku dokonania przez Spółkę korekty wstecz, tj. w okresie, w którym wystawiono fakturę pierwotną.

Jednak w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z taką sytuacją. Świadczą o tym m.in. następujące argumenty:

 a) Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419)

„W analogiczny sposób jak w przykładzie nr 2 należy traktować sytuację, w której strony uzależniały możliwość przyznania dodatkowego wynagrodzenia od spełnienia się warunku (przyszłego, ale niepewnego zdarzenia). Również w takim przypadku korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym warunek został spełniony - wówczas zaistniała bowiem przesłanka zwiększająca wynagrodzenie (…).”

 b) Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2013 r., I FSK 1710/12

„W przypadku, gdy korekta ma na celu prawidłowe udokumentowanie zdarzenia gospodarczego, które miało miejsce w danym miesiącu i w tymże miesiącu z powodu jakiejś pomyłki zostało wadliwie udokumentowane, przez co wpłynęło na błędne określenie za ten okres rozliczeniowy wielkości podatku należnego podatnika, dokonana w późniejszym czasie korekta faktury powinna zostać uwzględniona w ramach korekty wielkości podatku należnego za tenże okres rozliczeniowy, poprzez skorygowanie w tym okresie nieprawidłowo zadeklarowanego podatku należnego. Korekty tego rodzaju mają bowiem wpływ na określenie prawidłowej wielkości podatku należnego w okresie, za który składana jest deklaracja, gdyż w pierwotnej deklaracji podatek ten został wykazany w wadliwej wysokości. Jeżeli natomiast wystawienie faktury korygującej podatek należny jest efektem zdarzenia, które wystąpiło po upływie danego okresu rozliczeniowego, np. podniesienie ceny w następnym miesiącu, dokonana korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym to zdarzenie nastąpiło.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy,

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy,

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy,

podstawę opodatkowania obniża się o:

1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy,

w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Stosownie do art. 29a ust. 14 ustawy,

przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

W świetle art. 29a ust. 17 ustawy,

w przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

- jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;

- w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;

- późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Z opisu sprawy wynika, współpracują Państwo z kontrahentami z branży muzycznej. Kontrahent otrzymuje od Państwa wytworzone lub nabyte przez Państwa obiekty multimedialne, które następnie dystrybuuje za pomocą dostępnych mu serwisów (np. …). Korzystanie z obiektów multimedialnych przez konsumenta ostatecznego, ich odtworzenie lub pobranie, jest przedmiotem sprzedaży dokonywanej między konsumentem, a właścicielem serwisu (np. …). Ilość pobrań stanowi o wartości uzyskanego przychodu.

Państwo otrzymują informację o wartości przychodów ze sprzedaży na podstawie raportów miesięcznych zawierających wartość sprzedaży osiągniętą za pośrednictwem poszczególnych serwisów uzyskaną w konkretnym miesiącu.

Kontrahent jest pośrednikiem między Państwem a serwisem. Państwo otrzymują wynagrodzenie od Kontrahenta pomniejszone o jego prowizję z tytułu pośrednictwa w sprzedaży. Przychód Kontrahenta, od którego liczone jest wynagrodzenie Państwa, deklarowany jest przez serwisy w raportach sprzedażowych. Jego wysokość oraz sposób obliczania wynika z warunków umowy zawartej między Kontrahentem, a serwisami. Serwisy wystawiają raporty sprzedażowe za dany miesiąc od 45 dni do 90 dni po zakończeniu miesiąca, w którym usługa była wykonana. W związku z tym realia biznesowe wymogły na Państwu i Kontrahentach stosowanie poniższego modelu działania:

- do 24 dnia kolejnego miesiąca Kontrahent przesyła raport wstępny sprzedaży za miesiąc poprzedni (oparty na danych szacunkowych lub statystycznych otrzymanych od serwisu (np. …)),

- na postawie raportu wstępnego wystawiają Państwo fakturę VAT na rzecz Kontrahenta za miesiąc poprzedni,

- po przekazaniu przez serwis (np. …) na rzecz Kontrahenta ostatecznego raportu sprzedażowego (45 - 90 dni po zakończeniu danego miesiąca), Kontrahent przesyła go do Państwa, a Państwo w tym samym miesiącu wystawiają faktury korygujące na rzecz Kontrahenta, jeżeli między raportem wstępnym a ostatecznym zachodzą różnice.

Wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w której raport ostateczny wykazuje wyższe kwoty niż raport wstępny, tj. Państwo wystawiają faktury korygujące in plus, zwiększające podstawę opodatkowania i podatek VAT należny.

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii czy powinni Państwo dokonać korekty podstawy opodatkowania (podstawa opodatkowania podlega zwiększeniu)w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymali ostateczny raport od Kontrahenta i wystawili fakturę korygującą, tj. na bieżąco.

W zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Zasadniczo, zaistnienie przesłanek do dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania powoduje obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu bieżącym (tj. tym, w którym zaistniały wspomniane przesłanki). Takie okoliczności wystąpią w przypadku, gdy przyczyna korekty zwiększającej podstawę opodatkowania jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży. Jednak, w przypadku gdy przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania wystąpi w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów lub świadczenia usług.

Korekta na bieżąco będzie miało miejsce gdy w momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment), a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji – dokonania korekty poprzez podwyższenie podatku. W tym zatem przypadku dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wcześniej wykazanej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania jest zatem ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

Natomiast korekta wsteczna gdy, odnosząc się do rozliczenia dokonywanego wstecz (poprzez korektę), dokonywana korekta ma na celu wykazanie prawidłowej wysokości podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za dany okres powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu został wykazany w wadliwej (zaniżonej) wysokości. Istotne jest zatem, że korekta wsteczna dotyczy przypadku gdy wspomniane zaniżenie podstawy opodatkowania nastąpiło w świetle okoliczności aktualnych już w momencie „pierwotnego” rozpoznania obowiązku podatkowego.

W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wysokość podatku należnego z tytułu danej sprzedaży, odnośnie do której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej. Wobec tego – w świetle ogólnej zasady określającej moment powstania obowiązku podatkowego – sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wysokość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, w przypadku którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Stąd wystawiana faktura korygująca musi zostać ujęta w rozliczeniu za ten okres.

Kluczową rolę w ustaleniu momentu ujęcia korekty w deklaracji stanowi więc przeanalizowanie sytuacji i ustalenie, czy przyczyna wystawienia faktury korygującej przez sprzedawcę stanowi nową okoliczność, powstałą po wystawieniu faktury pierwotnej. Bowiem jak wskazano wyżej, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, po wykonaniu usługi np. wystąpią nowe okoliczności powodujące zmianę ceny po wykonaniu usług i wystawieniu faktur dokumentujących te usługi, korekta powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż faktury zostały wystawione poprawnie, tzn. nie były wynikiem błędu, czy pomyłki ze strony wystawiającego faktury.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionym przez Państwa przypadku wystawienie faktury korygującej „in plus” spowodowane jest przyczynami, które miały miejsce w momencie wystawienia faktury pierwotnej. Jak sami Państwo wskazali otrzymują informację o wartości przychodów ze sprzedaży na podstawie raportów miesięcznych zawierających wartość sprzedaży osiągniętą za pośrednictwem poszczególnych serwisów uzyskaną w konkretnym miesiącu. Zatem wartość sprzedaży za dany miesiąc nie ulega zmianie. Nie występują też inne zdarzenia następujące po sprzedaży np. zmiana ceny po wykonaniu usług itd. Analiza sprawy wskazuje, że okoliczności skutkujące zwiększeniem wartości podstawy opodatkowania i podatku należnego nie zaistniały po sprzedaży. Natomiast z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że wiedzą Państwo, że raport ostateczny poszczególnych serwisów może się różnić od raportu wstępnego kontrahenta. Oznacza to, że nie jest to – jak Państwo uważają - zdarzenie niepewne. Faktura korygująca „in plus” nie jest spowodowana przyczynami, które miały miejsce (wystąpiły) już po wykonaniu usługi a przyczyna nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej. Korekta nie jest spowodowana przyczyną „następczą”.

W związku z powyższym w sytuacji opisanej w stanie faktycznym powinni Państwo dokonać korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym została wykazana faktura pierwotna. Faktura korygująca „in plus” spowodowana jest przyczynami, które miały miejsce w momencie wystawienia faktury pierwotnej co oznacza, że powinna być ujęta wstecz w tym samym miesiącu, co faktura pierwotna.

Zatem stanowisko Państwa jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do przywołanego przez Państwa przykładu z Objaśnień podatkowych, wskazać należy, że nie odnosi się on do Państwa sytuacji. W Państwa sytuacji nie występuje bowiem „dodatkowe wynagrodzenie” uzależnione od spełnienia się warunku (przyszłego, ale niepewnego zdarzenia).

Odnosząc się do wskazanego przez Państwa wyroku sądu NSA z 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1710/12 należy stwierdzić, że fragment cyt. „W przypadku, gdy korekta ma na celu prawidłowe udokumentowanie zdarzenia gospodarczego, które miało miejsce w danym miesiącu i w tymże miesiącu z powodu jakiejś pomyłki zostało wadliwie udokumentowane, przez co wpłynęło na błędne określenie za ten okres rozliczeniowy wielkości podatku należnego podatnika, dokonana w późniejszym czasie korekta faktury powinna zostać uwzględniona w ramach korekty wielkości podatku należnego za tenże okres rozliczeniowy, poprzez skorygowanie w tym okresie nieprawidłowo zadeklarowanego podatku należnego. Korekty tego rodzaju mają bowiem wpływ na określenie prawidłowej wielkości podatku należnego w okresie, za który składana jest deklaracja, gdyż w pierwotnej deklaracji podatek ten został wykazany w wadliwej wysokości.” odnosi się do sytuacji przedstawionej przez Państwa.

Natomiast podkreślony fragment cyt. „Jeżeli natomiast wystawienie faktury korygującej podatek należny jest efektem zdarzenia, które wystąpiło po upływie danego okresu rozliczeniowego, np. podniesienie ceny w następnym miesiącu, dokonana korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym to zdarzenie nastąpiło.” nie odnosi się do Państwa sytuacji, gdyż nie wystąpiło u Państwa zdarzenie, które wystąpiło po upływie danego okresu rozliczeniowego, np. podniesienie ceny w następnym miesiącu.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.