Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.563.2023.3.JG

Ustalenie czy w przypadku zamieszkiwania w Hiszpanii przez ¾ roku w okresie 5 lat nadal jest się rezydentem podatkowym w Polsce.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani 6 października 2023 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamieszkuje Pani na terenie C w wynajmowanym mieszkaniu. Nie ma Pani męża ani dzieci, a jej najbliższa rodzina (matka, siostra) również mieszka w C. Jedyne Pani dochody pochodzą ze zdalnej pracy na rzecz inkubatora przedsiębiorczości (umowy o dzieło i umowy zlecenie). Inkubator jest firmą z siedzibą w Polsce (A). Jeśli chodzi o powiązania z Hiszpanią, to mieszkała Pani tam przez kilka lat w przeszłości pracując w na umowę, stąd posiada hiszpańskie konto bankowe i numer NIE (numer identyfikacji obcokrajowca). Chciałaby Pani wynająć mieszkanie i żyć w Hiszpanii długoterminowo. Prawdopodobnie przez około 9-10 miesięcy byłaby tam, a pozostałe 2-3 miesiące spędzałaby Pani w Polsce, mieszkając w tym czasie w domu swojej matki.

Uzupełnienie wniosku

Planuje Pani wyjazd kilkuletni (ok. 5 lat) bez zamiaru stałego pobytu. Przebywając w Hiszpanii dłużej niż 6 miesięcy zostałaby Pani uznana również za rezydenta podatkowego Hiszpanii.

Wyjazd do Hiszpanii będzie wyjazdem z przyczyn osobistych (chęć szlifowania języka, klimat). Wyjazd ten będzie częściowo związany z Pani relacjami osobistymi, ponieważ posiada tam Pani znajomych, jednak najbliższe osoby mieszkają w Polsce. Do Polski będzie Pani przyjeżdżać jako gość, by spotkać się z bliskimi osobami na święta i wakacje. Sprawy służbowe w większości jest Pani w stanie załatwiać zdalnie, jednak zdarzają się sytuacje, gdy nie jest to możliwe, więc odbywałoby się to podczas takich przyjazdów.

Nie posiada Pani nieruchomości ani w Polsce ani w Hiszpanii. Pracuje dla firmy polskiej, która opłaca Pani składkę zdrowotną i ubezpieczenie w Polsce. Całość Pani dochodów pochodzi z pracy dla tej firmy, nie ma żadnych innych dochodów i nie zamierza podejmować innej pracy na terenie Hiszpanii. Konta bankowe posiada Pani zarówno w banku polskim, jak i w hiszpańskim, a Pani oszczędności są w połowie w złotówkach, na koncie polskim, a w połowie w euro na koncie hiszpańskim. Kredytów oraz innego majątku Pani nie posiada.

W Polsce zostanie Pani cała najbliższa rodzina (matka, siostra) oraz najbliżsi przyjaciele. Zamierza Pani również w miarę możliwości kontynuować rozpoczętą w Polsce aktywność, na przykład naukę języka niemieckiego, w formie zdalnej.

W Hiszpanii wynajmowałaby Pani mieszkanie. Nie będzie Pani posiadać nieruchomości, żadnego innego majątku ani źródła dochodu (poza pracą zdalną dla firmy w Polsce). Jak wspomniała Pani wyżej, posiada konto bankowe w hiszpańskim banku, na którym spoczywa około połowy Pani oszczędności. Kredytów ani ubezpieczeń na terenie Hiszpanii nie posiada Pani.

W Hiszpanii posiada Pani kilku znajomych, jednak nie są to znajomości zażyłe. Nie posiada tam Pani na razie silnych powiązań osobistych.

Większe powiązania ma Pani z Polską, ma tu więcej bliskich osób, z którymi ma zamiar pielęgnować kontakty po wyjeździe, udziela się Pani również w grupach dotyczących miejsca, z którego pochodzi w mediach społecznościowych, co zamierza kontynuować, podobnie jak swoją aktywność w polskich grupach branżowych. Nie angażuje się Pani w politykę hiszpańską, natomiast w razie przebywania za granicą w czasie wyborów w Polsce ma Pani zamiar głosować w najbliższym lokalu wyborczym.

Ma Pani wyłącznie polskie obywatelstwo.

Pytanie

Czy zgodnie z zaprezentowanym stanem rzeczy należy uznać, że w przypadku zamieszkania w Hiszpanii nadal będę polskim rezydentem podatkowym i PIT powinnam rozliczać w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Według Pani, w przypadku przebywania w Hiszpanii przez większą część roku nadal będzie Pani polskim rezydentem podatkowym, ponieważ tutaj będzie jej dom, do którego będzie wracać i tutaj mieszka cała Pani rodzina. Zamierza Pani kontynuować rozpoczętą tu aktywność kulturalną (nauka języka) w formie zdalnej. W Polsce znajduje się także Pani ośrodek interesów gospodarczych, ponieważ 100% Pani dochodów pochodzi z pracy dla firmy z siedzibą w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak wynika z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis ten wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17 poz. 127), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369):

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, wyłączając jednakże osoby, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł znajdujących się w tym Państwie lub położonego tam majątku.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wtedy taki wypadek jest rozstrzygany zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli sytuacji tej osoby nie można określić zgodnie z postanowieniami litery c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Umowy.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze.

Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z treści wniosku wynika, że jest Pani obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. W trakcie roku podatkowego mieszkać będzie Pani zarówno w Polsce, jak i w Hiszpanii. W Polsce mieszka Pani najbliższa rodzina – Pani matka i siostra, dalsza rodzina oraz większość najbliższych znajomych (przyjaciół). Natomiast w Hiszpanii (oprócz kilku znajomych) nie przebywa nikt inny z Pani rodziny. Nie posiada Pani w Hiszpanii silnych powiązań rodzinnych. Jeśli chodzi o Pani aktywność społeczną, polityczną, kulturalną i obywatelską wskazała Pani, że większe powiązania ma z Polską. Ma Pani zamiar pielęgnować kontakty po wyjeździe, udzielać się w grupach dotyczących miejsca, z którego pochodzi w mediach społecznościowych oraz grupach branżowych. W razie przebywania za granicą ma Pani zamiar uczestniczyć w wyborach.

Zatem posiada Pani ośrodek interesów osobistych w Polsce.

Co do ośrodka interesów gospodarczych, to wskazała Pani, że całość Pani dochodów pochodzi z pracy dla firmy polskiej i nie zamierza Pani podejmować innej pracy na terenie Hiszpanii. Składkę zdrowotną i składki ubezpieczeniowe związane z wykonywaną pracą Pani pracodawca odprowadza w Polsce. Nie będzie Pani posiadać innego źródła dochodu poza pracą dla firmy w Polsce.

W związku z powyższym posiada Pani ośrodek interesów gospodarczych w Polsce.

Analizując przedstawione przez Panią informacje, ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze posiada Pani w Polsce. Ponadto planuje Pani wyjazd kilkuletni (około 5 lat) bez zamiaru stałego pobytu. Zatem pobyt na terytorium Hiszpanii będzie miał charakter czasowy, nie planuje Pani przeprowadzać się do Hiszpanii na stałe, ani opuszczenia Polski na stałe.

Spełnia Pani tym samym przesłanki do uznania Pani za osobę posiadającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji podlega i będzie Pani podlegać (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).