Interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.528.2023.2.JMS

Czy w związku z pokryciem straty bilansowej za rok obrotowy 2022 z kapitału zapasowego Spółki, Spółka utraci prawo do kosztów uzyskania przychodów ujmowanych w latach podatkowych 2020, 2021 i 2022 zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki i tym samym Spółka powinna rozpoznać na bieżąco w 2023 r., tj. w roku podjęcia uchwały o przekazaniu kapitału zapasowego na pokrycie straty, przychód podatkowy w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”?

 Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w związku z pokryciem straty bilansowej za rok obrotowy 2022 z kapitału zapasowego Spółki, Spółka utraci prawo do kosztów uzyskania przychodów ujmowanych w latach podatkowych 2020, 2021 i 2022 zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki i tym samym Spółka powinna rozpoznać na bieżąco w 2023 r., tj. w roku podjęcia uchwały o przekazaniu kapitału zapasowego na pokrycie straty, przychód podatkowy w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 października 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

XX (dalej: „Wnioskodawca”, „XX”), jest (…), w której skład wchodzą (…), (jako spółka dominująca, reprezentująca (…)), (…), (jako spółka zależna) oraz (…), (jako spółka zależna, dalej: „Spółka”). (…) powołana została na podstawie umowy z dnia 5 listopada 2018 r., która została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki dominującej (…), (w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b UPDOP).

Pierwszy rok podatkowy (…) trwał od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r. Okres funkcjonowania (…) został przedłużony na okres trzech kolejnych lat podatkowych na podstawie umowy z dnia 3 listopada 2021 r., która została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki dominującej (…).

Niniejszym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od początku 2019 r. jest (…), której członkiem jest Spółka (zgodnie z art. 1a ust. 1 UPDOP). (…) wpłaca w 2023 r., zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej. Rokiem podatkowym (…) jest rok kalendarzowy.

Spółka jest instytucją finansową posiadającą siedzibę na terytorium Polski, prowadzącą działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 2324 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 110 z późn. zm.).

Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwałą z dnia (…) przeznaczyło część zysku za rok 2018 w kwocie (…) złotych na kapitał zapasowy Spółki.

Spółka w latach 2019-2021 generowała zyski finansowe. Spółka w latach 2020-2022 nie dokonywała wypłat zysku za rok 2018.

Spółka, stosując zapisy art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP w związku z art. 10 ust. 1 oraz ust. 2 Ustawy nowelizującej, ujęła w latach 2020, 2021 oraz 2022 w kosztach uzyskania przychodów koszty „hipotetycznych odsetek” w kwocie 250.000,00 złotych odpowiednio za każdy ww. rok podatkowy z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki.

W roku 2022 r. Spółka poniosła stratę bilansową. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwałą z dnia (…) postanowiło pokryć stratę bilansową za rok 2022 m.in. z kapitału zapasowego Spółki. Kapitał zapasowy Spółki został w całości wykorzystany na pokrycie straty za rok obrotowy 2022. Pozostała część straty za rok 2022 r. zostanie pokryta z zysku lat przyszłych.

Pytanie

Czy w związku z pokryciem straty bilansowej za rok obrotowy 2022 z kapitału zapasowego Spółki, Spółka utraci prawo do kosztów uzyskania przychodów ujmowanych w latach podatkowych 2020, 2021 i 2022 zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki i tym samym Spółka powinna rozpoznać na bieżąco w 2023 r., tj. w roku podjęcia uchwały o przekazaniu kapitału zapasowego na pokrycie straty, przychód podatkowy w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”?

Państwa stanowisko w sprawie

W świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka w związku z pokryciem straty bilansowej za rok 2022 z kapitału zapasowego, nie utraci prawa do kosztów uzyskania przychodów ujmowanych w latach podatkowych 2020, 2021 i 2022 zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki i tym samym Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać na bieżąco w 2023 r., tj. w roku podjęcia uchwały o pokryciu straty bilansowej za rok 2022 z kapitału zapasowego Spółki, przychodu podatkowego w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”. Powyższe wynika z faktu, iż podjęcie przez Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwały o pokryciu straty za rok obrotowy 2022 i księgowe rozliczenie tej straty nastąpiło w 2023 r., a więc po upływie okresu, w którym Spółce przysługiwało prawo na ujęcie w kosztach uzyskania przychodów kosztu „hipotetycznych odsetek” z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki, tj. w rozliczeniach podatkowych za lata 2020, 2021 i 2022, zgodnie z art. 15cb ust. 2 UPDOP.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z powyższego przepisu wynika, iż co do zasady, wszystkie poniesione wydatki, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, lub też służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., art. 15cb ust. 1 UPDOP w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1)dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2)zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 UPDOP podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, koszt tzw. „hipotetycznych odsetek” (o którym mowa w ust. 1 powyżej), w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Przy czym, łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułu kosztów wymienionych w ust. 1, nie może przekroczyć kwoty 250.000 zł (art. 15cb ust. 3 UPDOP).

Ustawodawca przewidział jednak pewne ograniczenia w zakresie możliwości stosowania art. 15cb ust. 1 UPDOP. Zgodnie z art. 15cb ust. 4 UPDOP, przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej oraz zgodnie z art. 15cb ust. 5 UPDOP jeżeli, zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Co więcej prawo takie nie przysługuje również, w myśl art. 15cb ust. 10 UPDOP, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 Ustawy nowelizującej, przepisy art. 15cb UPDOP stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Przy czym, w myśl art. 10 ust. 2 Ustawy nowelizującej, regulacje określone w art. 15cb UPDOP mają zastosowanie również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku, za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i ust. 5 UPDOP, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Zgodnie z art. 396 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych (Dz.U z 2022 r., poz. 1467 z późn. zm., dalej: „KSH”) w spółce akcyjnej na pokrycie straty należy utworzyć kapitał zapasowy, do którego przelewa się co najmniej 8% zysku za dany rok obrotowy, dopóki kapitał ten nie osiągnie co najmniej jednej trzeciej kapitału zakładowego.

Z kolei art. 396 § 5 KSH stanowi, że o użyciu kapitału zapasowego i rezerwowego rozstrzyga walne zgromadzenie; jednakże części kapitału zapasowego w wysokości jednej trzeciej kapitału zakładowego można użyć jedynie na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym.

Natomiast, zgodnie z art. 395 § 2 KSH, przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia powinno być:

1)rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy;

2)powzięcie uchwały o podziale zysku albo o pokryciu straty;

3)udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka, stosując zapisy art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP w związku z art. 10 ust. 1 oraz ust. 2 Ustawy nowelizującej, w latach 2020, 2021 oraz 2022 ujęła w kosztach uzyskania przychodów koszty „hipotetycznych odsetek” w kwocie 250.000,00 złotych odpowiednio za każdy ww. rok podatkowy z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki. W roku 2022 r. Spółka poniosła stratę bilansową. Uchwałą z dnia 30 czerwca 2023 r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki postanowiło pokryć stratę bilansową za rok 2022 m.in. z kapitału zapasowego Spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 4 UPDOP, przepis ust. 1 nie ma zastosowania jeżeli zysk został przeznaczony na pokrycie straty bilansowej. W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepis nie precyzuje, czy ograniczenie co do możliwości zastosowania art. 15cb ust. 1 UPDOP odnosi się tylko na przyszłość, tj. jedynie do zysków wygenerowanych w danym roku obrotowym, co do których w okresie 6 miesięcy po zakończeniu tego roku obrotowego zwyczajne walne zgromadzenie podjęło uchwałę o pokryciu historycznych strat bilansowych, czy też stosuje się również do sytuacji, kiedy strata bilansowa zostanie pokryta z zatrzymanych historycznie zysków, od których był rozliczany koszt uzyskania przychodów z tytułu „hipotetycznych odsetek”.

W opinii Wnioskodawcy, wskazówki co do rozstrzygnięcia powyższej kwestii można znaleźć m.in w:

1)odpowiedzi Ministra Finansów z dnia 8 lipca 2020 r., sygnatura DD5.8201.4.2020.AM, na zapytanie poselskie nr 1075 z dnia 14 czerwca 2020 r., w której Minister Finansów wskazał, że:

„W sytuacji zatem, gdy podatnik najpierw zatrzyma dopłaty i zysk w spółce i rozliczy koszt podatkowy hipotetycznych odsetek, a następnie po upływie roku przeznaczy zysk na pokrycie straty finansowej, to naruszy warunki ulgi i będzie musiał skorygować dokonane odliczenie poprzez rozpoznawanie na bieżąco przychodu w wysokości wartość hipotetycznych odsetek uprzednio zaliczonych do KUP”;

2)Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji skarbowej z dnia 16 maja 2023 r., sygnatura 0114-KDIP2-2.4010.137.2023.1.SP, w której organ podatkowy wskazał:

„Spółka będzie miała prawo do odliczenia kwot „hipotetycznych odsetek” za rok podatkowy 2023 oraz 2024, wynikających z przekazania zysku na kapitał zapasowy, odpowiednio – w roku 2021 i/lub 2022, również w przypadku poniesienia strat za rok 2023 oraz 2024 jeżeli pokrycie tych strat nie będzie następowało z zysków na podstawie których Spółka uznała za koszty uzyskania przychodów kwoty „hipotetycznych odsetek”.

Z wyżej powołanych stanowisk wynika, iż ograniczenie wynikające z art. 15cb ust. 4 UPDOP powinno mieć zastosowanie również do sytuacji, w której strata bilansowa zostanie pokryta z zatrzymanych historycznie zysków, od których podatnikowi przysługiwało prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów tzw. „hipotetycznych odsetek”.

Mając jednak na uwadze literalne brzmienie art. 15cb ust. 2 UPDOP, w ocenie Wnioskodawcy, ograniczenie o którym mowa w art. 15cb ust. 4 UPDOP, nie powinno mieć zastosowania do sytuacji, w której Spółka ujęła w kosztach uzyskania przychodów koszty „hipotetycznych odsetek” przez maksymalny przysługujący jej okres wskazany w art. 15cb ust. 2 UPDOP, tj. w roku podwyższenia kapitału zapasowego (w przedmiotowej sytuacji za rok podwyższenia kapitału zapasowego zgodnie z art. 10 ust. 2 Ustawy nowelizującej przyjęto rok 2020) oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a zatrzymany częściowo zysk za rok 2018, od którego Spółka rozliczyła „hipotetyczne odsetki” w latach 2020, 2021 i 2022, pozostawał w tym okresie na kapitale zapasowym Spółki. Przyjęcie odmiennego podejścia, skutkowałoby uznaniem art. 15cb ust. 2 UPDOP za przepis martwy, niemożliwy do zastosowania, w szczególności w kontekście prowadzenia przez spółki działalności gospodarczej, gdzie ze względu na uwarunkowania rynkowe i regulacyjne spółki mogą ponosić straty finansowe. Ponadto za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również fakt, iż w art. 15cb ust. 4 UPDOP brak jest zastrzeżenia, iż art. 15cb ust. 2 UPDOP „nie stosuje się odpowiednio”.

W ocenie Wnioskodawcy, niewłaściwe byłoby również stwierdzenie, że ograniczenie wynikające z art. 15cb ust. 4 UPDOP powinno mieć zastosowanie do każdej sytuacji, w której pokrycie straty bilansowej nastąpiło z zysków przekazanych na kapitał zapasowy, bez względu na okres w którym decyzja o pokryciu straty bilansowej zostałaby podjęta. W takiej sytuacji, podatnik nigdy nie miałby prawa do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, tzw. „hipotetycznych odsetek”, co również skutkowałoby, uznaniem art. 15cb ust. 2 UPDOP za przepis martwy, niemożliwy do zastosowania. Przyjęcie takiego podejścia powodowałoby również brak możliwości pokrycia straty bilansowej z kapitału zapasowego w wysokości stanowiącej jedną trzecią kapitału zakładowego, zgodnie art. 396 § 5 KSH. Co więcej, podatnik, aby móc pokryć stratę bilansową z zysków przekazanych na kapitał zapasowy nie tracąc tym samym prawa do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, tzw. „hipotetycznych odsetek”, w pierwszej kolejności musiałby dokonać wypłaty zysku, z zachowaniem terminu o którym mowa w art. 15cb ust. 5 UPDOP, a następnie dokonać dopłaty do spółki z przeznaczeniem jej na pokrycie straty bilansowej. Takie działanie byłoby jednak działaniem sztucznym mającym na celu obejście ograniczenia wynikającego z art. 15cb ust. 4 UPDOP.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, kapitał zapasowy Spółki, utworzony w części z zysku za 2018 r., został w całości wykorzystany na pokrycie straty bilansowej za rok 2022 r., a czynność prawna, jaką było podjęcie przez Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwały z dnia 30 czerwca 2023 r. w sprawie pokrycia straty za rok obrotowy 2022, była dokonana z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Podjęcie przez Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwały o pokryciu straty za rok obrotowy 2022 i księgowe rozliczenie tej straty nastąpiło w 2023 r., a więc po upływie okresu, w którym Spółce przysługiwało prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztu „hipotetycznych odsetek” z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki, tj. w rozliczeniach podatkowych za lata 2020, 2021 i 2022, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 15cb ust. 2 UPDOP.

Działanie Spółki, jakim było podjęcie przez Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki uchwały o pokryciu straty za rok obrotowy 2022, nie narusza celu, jaki przyświecał wprowadzeniu art. 15cb UPDOP. Z treści uzasadnienia do Ustawy nowelizującej (Druk Sejmowy nr 2854) wynika, iż przepis ten „wprowadza rozwiązanie umożliwiające zaliczenie do kosztów podatkowych hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane. Proponowane przepisy w tym zakresie mają na celu promowanie działań zmierzających do tworzenia w spółkach kapitałów samofinansowania, powstałych z zysku zatrzymanego oraz z dopłat wnoszonych przez wspólników. Według obowiązujących przepisów korzystniejszym podatkowo, co do zasady, rozwiązaniem dla podatników jest finansowanie działalności pożyczką, której koszty w postaci odsetek i innych opłat efektywnie obniżają podstawę opodatkowania. Proponowane rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania”. Celem wprowadzenia art. 15cb UPDOP było „tworzenie w spółkach kapitałów samofinansowania powstałych z zysku zatrzymanego”. Zatrzymany zysk za rok 2018, od którego Spółka rozliczała „hipotetyczne odsetki” w latach 2020, 2021 i 2022, pozostawał na kapitale zapasowym Spółki przez okres 4 lat stanowiąc jedno ze źródeł finansowania działalności Spółki. W ocenie Wnioskodawcy spełniony został tym samym warunek uznania ww. „hipotetycznych odsetek” za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw do uznania, iż ograniczenie o którym mowa w art. 15cb ust. 5 UPDOP (tj. braku możliwości stosowanie art. 15cb ust. 1 UPDOP w przypadku, gdy zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi przed upływem 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku) powinno mieć zastosowanie przez analogię również w odniesieniu do przeznaczenia zysków na pokrycie straty bilansowej. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie powyższego ograniczenia również w stosunku do sytuacji przeznaczenia zysków na pokrycie straty bilansowej, to zostałoby ono wskazane wprost w art. 15cb ust 5 UPDOP. Nadrzędne zastosowanie do zaistniałego stanu faktycznego ma zatem literalne brzmienie art. 15cb ust. 2 UPDOP.

Reasumując należy stwierdzić, iż Spółka, w związku z pokryciem straty bilansowej za rok 2022 z kapitału zapasowego, nie utraci prawa do kosztów uzyskania przychodów ujmowanych w latach podatkowych 2020, 2021 i 2022 zgodnie art. 15cb ust. 1, ust. 2 i ust. 3 UPDOP z tytułu przekazania części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy Spółki i tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania na bieżąco w 2023 r., tj. w roku podjęcia uchwały o pokryciu straty bilansowej za rok 2022 z kapitału zapasowego Spółki, przychodu podatkowego w wysokości odpowiadającej odliczonym w poprzednich latach „hipotetycznym odsetkom”.

Ocena stanowiska  

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy, stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.