Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.420.2023.1.MKA

W zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej kwoty rozliczenia umowy leasingu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 18 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT należnego od świadczenia pieniężnego otrzymanego od leasingodawcy jako rozliczenie umowy leasingu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni prowadzi na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej działalność gospodarczą (działalność prawnicza) pod nazwą (...) z siedzibą w (...) i rozlicza się podatkowo na zasadach ogólnych na podstawie książki przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni 18 maja 2021 r. zawarła z (...) Sp. z o.o. (...) umowę leasingu operacyjnego (...) samochodu osobowego (...), nr rejestracyjny (...). Umowa leasingu została zawarta na okres 36 miesięcy z opcją wykupu. Wnioskodawczyni uiściła opłatę wstępną w kwocie (...) zł brutto (tj. z 23% podatkiem VAT). Cena pojazdu brutto (tj. z 23% podatkiem VAT) została określona na kwotę (...) zł, zaś wartość końcowa netto na kwotę (...) zł netto (cena wykupu po zakończeniu umowy leasingu).

Samochód, będący przedmiotem wniosku, był użytkowany przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy leasingu operacyjnego od maja 2021 r. do 27 kwietnia 2023 r. jako pojazd do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni korzystała z prawa do odliczenia 50% podatku VAT na podstawie art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

27 kwietnia 2023 r. przedmiotowy samochód uległ szkodzie całkowitej na skutek spalenia, tj. zajęcia się ogniem w wyniku podpalenia innego pojazdu zaparkowanego obok przez wówczas nieznanego sprawcę (obecnie toczy się postępowanie karne na etapie sądowym przeciwko sprawcy podpalenia, którym nie jest leasingobiorca).

Wnioskodawczyni, zgodnie z umową leasingu i umową ubezpieczenia pojazdu, zgłosiła zdarzenie ubezpieczeniowe do ubezpieczyciela - (...) w (...), z którym zawarła uprzednio umowę ubezpieczenia OC i AC przedmiotowego pojazdu na okres ochrony od 21 maja 2022 r. do 20 maja 2023 r. i opłaciła składkę ubezpieczeniową, oraz zgodnie z OWU umowy leasingu zawiadomiła o zdarzeniu leasingodawcę. Ponadto, przedmiotowy samochód był ubezpieczony przez leasingodawcę w zakresie GAP, a składka ubezpieczeniowa była doliczana do rat leasingowych, opłacanych przez Wnioskodawczynię.

Od tej daty, tj. od 27 kwietnia, Wnioskodawczyni nie użytkowała przedmiotowego pojazdu w związku z działalnością gospodarczą ani do użytku prywatnego, gdyż ze względu na stan uszkodzeń samochód nie nadawał się w ogóle do użytku.

Ogólne warunki umowy leasingu przewidywały, że leasingobiorca prowadzi samodzielnie postępowanie likwidacyjne dotyczące przedmiotu leasingu z wyjątkiem sytuacji, gdy postępowanie to dotyczy szkody całkowitej. Wówczas leasingodawca może przejąć prowadzenie likwidacji szkody. 8 maja 2023 r. Wnioskodawczyni została poinformowana przez finansującego w drodze korespondencji elektronicznej, że ubezpieczyciel zakwalifikował szkodę w przedmiotowym samochodzie jako całkowitą i w związku z tym likwidację szkody przejął finansujący, a Wnioskodawczyni została wezwana do zwrotu finansującemu kluczyków i dowodu rejestracyjnego, czego dokonała, przesyłając je finansującemu listem poleconym 10 maja 2023 r. Wnioskodawczyni nie miała wpływu na termin ani wysokość wypłaconego z tytułu umowy ubezpieczenia odszkodowania.

Zgodnie z OWU umowy leasingu, pomimo braku możliwości korzystania ze zniszczonego całkowicie pojazdu, Wnioskodawczyni miała obowiązek nadal opłacać raty leasingowe na podstawie wystawianych przez finansującego faktur. Dlatego 14 maja 2023 r. opłaciła fakturę (...), wystawioną przez leasingodawcę 1 maja 2023 r., a doręczoną za pomocą Portalu elektronicznego leasingodawcy, natomiast wystawionej 15 maja 2023 r. przez leasingodawcę faktury (...) w kwocie brutto (...) zł tytułem „opłata z tytułu czynności likwidacji szkody całkowitej” już nie opłaciła samodzielnie, gdyż na Portalu elektronicznym leasingodawcy faktura ukazała się wraz z informacją „zapłacona”.

Dopiero pismem z 15 maja 2023 r., doręczonym 24 maja 2023 r., Wnioskodawczyni została poinformowana przez finansującego, że umowa leasingu wygasła z powodu powstania szkody całkowitej w przedmiocie leasingu oraz o tym, że po otrzymaniu rozliczenia szkody z zakładu ubezpieczeń oraz „podmiotów biorących udział w likwidacji szkody” zostanie dokonane rozliczenie umowy leasingu, a w przypadku wystąpienia nadpłaty po rozliczeniu umowy leasingowej należna kwota zostanie zwrócona Wnioskodawczyni na podstawie noty uznaniowej. Leasingodawca nie wystawiał już kolejnych faktur z tytułu rat leasingowych.

19 maja 2023 r. na żądanie leasingodawcy Wnioskodawczyni „wydała” wrak przedmiotowego pojazdu na podstawie wystawionego przez tegoż leasingodawcę protokołu podmiotowi, który kupił go od leasingodawcy, bo wrak był od chwili zdarzenia ubezpieczeniowego pozostawiony w miejscu spalenia w pobliżu miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie brała jednak udziału w zbyciu pojazdu przez leasingodawcę w żaden sposób, nie miała wpływu na cenę sprzedaży ani jej nie odbierała od kupującego. Cena została uiszczona na rzecz leasingodawcy, a leasingodawca nie udostępnił faktury sprzedaży Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wiadomo tylko z indywidualnej korespondencji z ubezpieczycielami, że 10 maja 2023 r. zapadła decyzja (...) w (...) o wypłacie leasingodawcy (...) Spółce z o.o. (...) odszkodowania w wysokości (...) zł netto plus 50% VAT, na co składała się wartość rynkowa pojazdu przyjęta wg wysokości sumy ubezpieczenia (...) zł netto plus 50% VAT pomniejszona o oszacowaną przez rzeczoznawcę wartość rynkową pozostałości zbywalnych (...) zł netto plus 50% VAT. Odszkodowanie zostało wypłacone leasingodawcy.

Następnie leasingodawca podjął czynności zmierzające do wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia GAP przedmiotu leasingu. Umowa ubezpieczenia GAP została zawarta przez leasingodawcę w (...) i Wnioskodawczyni otrzymała ustną informację, że odszkodowanie zostało wypłacone leasingodawcy - w kwocie (...) zł, jednak nie wiadomo Wnioskodawczyni, czy oprócz tego leasingodawcy ubezpieczyciel wypłacił także 50% VAT, jak w przypadku odszkodowania komunikacyjnego.

Z datą 10 sierpnia 2023 r. Wnioskodawczyni otrzymała od leasingodawcy rozliczenie umowy leasingu, w którym zostały wymienione następujące pozycje:

A. „Wartość zdyskontowanych płatności (kwota wymagana do rozliczenia umowy)” - (..) zł

B.

• „Kwota netto uzyskana w wyniku sprzedaży pozostałości po szkodzie” – (...) zł
• „Wartość odszkodowania komunikacyjnego” – (...) zł
• „Wartość odszkodowania GAP” – (...) zł
• „Wartość zwróconych składek z ubezpieczeń i produktów dodatkowych za niewykorzystany okres” 0 zł

Razem B. (...) zł

C. „Wartość noty uznaniowej” (...) zł

D.

• „Kwota zafakturowanych i niezapłaconych należności z umowy (brutto)” - 0
• „Kwota odsetek za nieterminowe płatności” - 0
• „Inne kwoty niezafakturowane obciążające Korzystającego (brutto)” - 0

E. „Nadpłata na umowie” (...) zł

I wreszcie: Kwota należna „Korzystającemu do wypłaty” - (...) zł.

Doręczona Wnioskodawczyni nota uznaniowa z 10 sierpnia 2023 r. (...) zawierała opis „nota uznaniowa do umowy (...) - szkoda całkowita”, wskazywała jako „datę sprzedaży” 10 sierpnia 2023 r., w rubryce cena netto wpisano (...) zł, w rubryce % VAT „NP”, w rubryce wartość VAT „0”, w rubryce „wartość z podatkiem VAT” (...) zł.

W rozliczeniu umowy leasingu leasingodawca uwzględnił zatem tylko odszkodowania wypłacone leasingodawcy netto (bez 50% wypłaconego VAT) i, pomimo żądania zawartego w reklamacji, nie przedstawił, co składało się na „wartość zdyskontowanych płatności” w punkcie A. ww. rozliczenia. 25 sierpnia 2023 r. na rachunek bankowy Wnioskodawczyni wpłynęła kwota (...) zł opisana przez leasingodawcę w tytule przelewu jako „zwrot nadpłaty do (...)”.

Pytanie

Czy od kwoty (...) zł, która wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawczyni od (...) Sp. z o.o. (...) należny jest podatek od towarów i usług wg stawki 23%?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni w związku z wypłatą przez leasingodawcę kwoty nadpłaty z tytułu rozliczenia umowy leasingu i przyjęciem jej przez Wnioskodawczynię od leasingodawcy nie powstaje po jej stronie żaden obowiązek podatkowy z tytułu podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy). Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 VAT. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej artykułu za dostawę towarów rozumie się również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Wnioskodawczyni uiściła na wyżej wymienionych podstawach podatek VAT w okresie trwania umowy leasingu od wszystkich należności z nią związanych - wpłacając opłatę wstępną, a następnie uiszczając wszystkie raty leasingowe w związku z wydaniem jej przedmiotu leasingu do korzystania. Leasing operacyjny jest bowiem umową cywilną, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu i, o ile umowa to przewiduje, do przeniesienia własności przedmiotu leasingu w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest tzw. opłata wstępna i raty leasingowe. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. Wykup przedmiotu leasingu, a zatem przeniesienie własności tego przedmiotu między leasingodawcę a leasingobiorcę, jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu.

O ile jednak nie dojdzie do wykupu przedmiotu leasingu, tak jak w opisanym stanie faktycznym, a tylko zakończenia umowy przed zwykłym jej terminem z przyczyn nie leżących po stronie leasingodawcy, ale także nie leżących po stronie leasingobiorcy (nie z winy leasingobiorcy, a dodatkowo w następstwie okoliczności niezwiązanych w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykorzystywaniem przedmiotu leasingu w związku z tą działalnością), samo rozliczenie z tytułu przedterminowo zakończonej umowy nie spełnia definicji żadnej z czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Artykuł 709⁵ Kodeksu cywilnego określa konsekwencje utraty rzeczy po jej wydaniu korzystającemu w postaci m.in. wygaśnięcia umowy leasingu, obowiązku natychmiastowej zapłaty przez korzystającego wszelkich przewidzianych w umowie, a niezapłaconych rat pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał, w tym z tytułu ubezpieczenia. Rozliczenie umowy po jej wygaśnięciu w dacie, w której leasingobiorca uiścił już większość rat leasingowych, składających się na wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotu leasingu (które były powiększone o należny podatek od towarów i usług), a następnie otrzymał z tytułu zaistnienia szkody całkowitej odszkodowanie z tytułu zawartych na jego rzecz umów ubezpieczenia w kwocie równej wartości przedmiotu leasingu w tejże dacie, oznacza, że powstaje po stronie leasingodawcy obowiązek zwrotu na rzecz leasingodawcy nadwyżki, bo inaczej byłby bezpodstawnie wzbogacony jego kosztem.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Czynność polegająca na rozliczeniu umowy, która już wygasła, i której przedmiot wykorzystywany przez Wnioskodawczynię wcześniej do celów działalności gospodarczej nie istnieje, nie jest czynnością wykonaną przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług - nadpłata została przekazana Wnioskodawczyni notą uznaniową z oznaczeniem „nie podlega”.

Przyjęcie przez Wnioskodawczynię tejże nadpłaty nie jest także według przytoczonych definicji z ustawy o podatku od towarów i usług ani dostawą towaru, ani usługą, w tym nie jest świadczeniem na czyjąś rzecz. Nie jest także oczywiście czynnością polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jest to czynność incydentalna, niemająca stałego charakteru i w oczywisty sposób nieczyniona z zamiarem stałego jej wykonywania, zatem nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2)zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza, , obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność prawniczą i jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. W maju 2021 r. zawarła Pani z (...) Sp. z o.o. umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Umowa leasingu została zawarta na okres 36 miesięcy z opcją wykupu. Samochód, był użytkowany przez Panią na podstawie umowy leasingu operacyjnego od maja 2021 r. do 27 kwietnia 2023 r. jako pojazd do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej i korzystała Pani z prawa do odliczenia 50% podatku VAT na podstawie art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

27 kwietnia 2023 r. przedmiotowy samochód uległ szkodzie całkowitej na skutek spalenia, tj. zajęcia się ogniem w wyniku podpalenia innego pojazdu zaparkowanego obok przez wówczas nieznanego sprawcę. Zgodnie z umową leasingu i umową ubezpieczenia pojazdu, zgłosiła Pani zdarzenie do ubezpieczyciela - (...), z którym zawarła Pani uprzednio umowę ubezpieczenia OC i AC przedmiotowego pojazdu na okres ochrony od 21 maja 2022 r. do 20 maja 2023 r. i opłaciła składkę ubezpieczeniową, oraz zgodnie z OWU umowy leasingu zawiadomiła o zdarzeniu leasingodawcę. Ponadto, przedmiotowy samochód był ubezpieczony przez leasingodawcę w zakresie GAP, a składka ubezpieczeniowa była doliczana do rat leasingowych, opłacanych przez Panią.

Ogólne warunki umowy leasingu przewidywały, że leasingobiorca prowadzi samodzielnie postępowanie likwidacyjne dotyczące przedmiotu leasingu z wyjątkiem sytuacji, gdy postępowanie to dotyczy szkody całkowitej. Wówczas leasingodawca może przejąć prowadzenie likwidacji szkody. W związku z tym, że ubezpieczyciel zakwalifikował szkodę w przedmiotowym samochodzie jako całkowitą, likwidację szkody przejął finansujący.

Pismem z 15 maja 2023 r. została Pani poinformowana przez finansującego, że umowa leasingu wygasła z powodu powstania szkody całkowitej w przedmiocie leasingu oraz o tym, że po otrzymaniu rozliczenia szkody z zakładu ubezpieczeń oraz „podmiotów biorących udział w likwidacji szkody” zostanie dokonane rozliczenie umowy leasingu, a w przypadku wystąpienia nadpłaty po rozliczeniu umowy leasingowej należna kwota zostanie Pani zwrócona na podstawie noty uznaniowej. Na żądanie leasingodawcy „wydała” Pani wrak przedmiotowego pojazdu na podstawie wystawionego przez leasingodawcę protokołu podmiotowi, który kupił go od leasingodawcy.

(...) w (...) wypłaciła leasingodawcy odszkodowanie w wysokości (...) zł netto plus 50% VAT, na co składała się wartość rynkowa pojazdu przyjęta wg wysokości sumy ubezpieczenia (...) zł netto plus 50% VAT pomniejszona o oszacowaną przez rzeczoznawcę wartość rynkową pozostałości zbywalnych (...) zł netto plus 50% VAT. Leasingodawca otrzymał również odszkodowanie z ubezpieczenia GAP w kwocie (...) zł.

Następnie otrzymała Pani od leasingodawcy rozliczenie umowy leasingu, w którym kwota należna do wypłaty dla Pani to (...) zł.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii obowiązku odprowadzenia podatku VAT należnego od otrzymanej od leasingodawcy kwoty rozliczenia umowy leasingu.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności należy wskazać, że w świetle art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT przekazanie środków pieniężnych nie stanowi czynności, która dla celów ustawy o VAT mogłaby zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów bądź świadczenie usług, tj. jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sytuacji nie można mówić o tym, że wypłata pieniędzy następuje na skutek wzajemnego świadczenia, gdyż w wyniku wystąpienia całkowitego uszkodzenia pojazdu, doszło w zasadzie do zakończenia umowy leasingu przed jej terminem. Co za tym idzie otrzymana kwota rozliczenia ww. umowy nie nastąpiła już za jakiekolwiek świadczenie. W omawianej sytuacji nie istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym, ponieważ Pani w rzeczywistości już nie korzysta z leasingowanego pojazdu, który uległ zniszczeniu. W przedmiotowej sprawie, nie można stwierdzić, jakoby płatność ze strony leasingodawcy następowała w zamian za świadczenie usług. W związku z powyższym, nie należy postrzegać tej wypłaty w kategoriach wynagrodzenia, a co za tym idzie nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że otrzymanie przez Panią od (…) Sp. z o.o. (leasingodawcy) kwoty z tytułu rozliczenia umowy leasingu nie następuje po Pani stronie w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Otrzymanie środków pieniężnych będzie dla Pani czynnością neutralną podatkowo na gruncie podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi wynagrodzenia ani za dostawę towarów ani za świadczenie usług.

Pani stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem, niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla (…) Sp. z o.o. (leasingodawcy).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).