Interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.598.2023.2.PRM

Uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą ½ udziału w Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 25 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą ½ udziału w Nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 grudnia 2023 r. (wpływ 27 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan współwłaścicielem w udziale 1/2 niezbudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę o nr 1, położonej w (...) („Nieruchomość”).

Zgodnie z planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego, Nieruchomość znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami.

Nabył Pan udział we własności Nieruchomości na mocy umowy sprzedaży z 26 sierpnia 2022 r. objętej aktem notarialnym rep. A (...) sporządzonym przez notariusza W. B. (udział w wysokości 1/2). Przed podpisaniem umowy przenoszącej własność zawarł Pan ze sprzedającymi umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości. W umowie znajdował się warunek, według którego ówcześni właściciele działki zobowiązali się do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, do przeprowadzenia mediów oraz uzyskania służebności drogowej przechodu i przejazdu przez działki sąsiadujące na rzecz działki nr 1.

Od czasu nabycia Nieruchomości nie podejmował Pan dodatkowych czynności mających na celu zwiększenie wartości Nieruchomości oprócz złożenia wniosku o warunki techniczne przyłączenia mediów i wniosku o przeniesienie pozwolenia na budowę uzyskanego przez poprzednich właścicieli (sprzedających).

Nieruchomość została zakupiona przez Pana do majątku osobistego. Przy zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości zakładał Pan, że Nieruchomość może zostać sprzedana utworzonej przez Pana spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która to spółka zrealizuje na niej inwestycję deweloperską.

Jest Pan przedsiębiorcą i prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związanej z nią doradztwem technicznym. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie nabywania, zbywania, zarządzania czy też wynajmowania nieruchomości.

Jest Pan wspólnikiem i członkiem zarządu spółki działającej pod firmą A. („Spółka”), której przedmiotem przeważającej działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Zamierza Pan sprzedać Nieruchomość Spółce.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku zawierającym opis zdarzenia przyszłego, sprzedaż udziału w Nieruchomości przez Pana będzie stanowiła dostawę towarów w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze. zm.) („Ustawa”), a Pana należy uznać, za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 Ustawy i w związku z tym sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Stoi Pan na stanowisku, że sprzedaż Nieruchomości stanowi dostawę towarów (nieruchomości), jednak takowa dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na fakt, że dokonywana jest przez podmiot nie mający statusu podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy.

Pana zdaniem, nie podjął Pan aktywności związanej ze sprzedażą Nieruchomości, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podejmował Pan bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nieruchomość po nabyciu nie była wykorzystywana do żadnych czynności, zarówno opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Od momentu nabycia nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej ani rolniczej, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Nie sprzedawał Pan wcześniej działek, które były Pana własnością. Nie posiada Pan innych działek, które w przyszłości zamierza sprzedać. Nieruchomość w momencie dostawy będzie niezabudowana.

Występował Pan z wnioskami o warunki techniczne przyłączenia mediów oraz o przeniesienie pozwolenia na budowę uzyskanego przez poprzednich właścicieli (sprzedających), jednakowoż, w Pana opinii, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą (tu chociażby: wyroki NSA: z 9 maja 2023 r., I FSK 729/20; z 4 lipca 2023 r., I FSK 427/23; z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13; z 24 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 1750/21), fakt ten nie powinien jeszcze przesądzać o tym, iż działa Pan w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), gdyż Pana działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej). Przejawem takiej działalności jest taka aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze), przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności.

Powyższe, wynika z faktu, że nie można wymagać, aby osoba fizyczna w ramach racjonalnego zarządu swoim majątkiem prywatnym wyzbywała się tego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT.

Odnosząc się zatem do planowanej sprzedaży udziału w Nieruchomości, Pana zdaniem, należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku nie będzie się Pan zachowywać jak handlowiec prowadzący działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego. 

Zatem Pana zdaniem, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż przez Pana udziału w Nieruchomości będzie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując sprzedaży będzie Pan korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym. Oznacza to, że z tytułu zbycia udziału w Nieruchomości nie wypełni Pan przesłanek do uznania Pana za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 Ustawy. Tym samym nie będzie miał Pan obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w Nieruchomości.

Powyższe Pana stanowisko jest, w Pana opinii, zgodne z poglądami wyrażanymi w doktrynie (tu chociażby: W. Stachurski, 1.2. Sprzedaż nieruchomości wchodzących w skład majątku prywatnego [w:] Podatek od czynności cywilnoprawnych a VAT, S. Bogucki i in., Warszawa 2016) jak i w uprzednich interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej (tu chociażby: pismo z 6 października 2023 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP4-2.4012.408.2023.2.KS).

W związku z powyższym należy Pana zdaniem uznać, iż sprzedaż udziału w Nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej, co oznacza, że nie uzyska Pan w tym zakresie statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji sprzedaż udziału w Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie towarów np. nieruchomości gruntowych oraz udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać także należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest zatem, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest cel nabycia oraz całokształt działań jakie wnioskodawca podjął w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż posiadanego przez Pana udziału w Nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Pana sprzedaż udziału w Nieruchomości, będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując opisanych we wniosku czynności podjął Pan działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, tj. będzie wykazywał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z opisu sprawy wynika, że w 2022 r. nabył Pan udział w niezabudowanej Nieruchomości (działka o nr 1), która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami. W zawartej ze sprzedającymi Nieruchomość umowy przedwstępnej znajdował się warunek, według którego ówcześni właściciele ww. działki zobowiązali się do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, do przeprowadzenia mediów oraz uzyskania służebności drogowej przechodu i przejazdu przez działki do niej sąsiadujące. Od czasu nabycia Nieruchomości złożył Pan wniosek o warunki techniczne przyłączenia mediów. Złożył Pan także wniosek o przeniesienie pozwolenia na budowę uzyskanego przez poprzednich właścicieli Nieruchomości.

Ponadto, z wniosku wynika również, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związanej z nią doradztwem technicznym oraz jest Pan wspólnikiem Spółki, której przeważającym przedmiotem działalności kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Przy zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości zakładał Pan, że Nieruchomość może zostać sprzedana utworzonej przez Pana Spółce, która to Spółka zrealizuje na niej inwestycję deweloperską.

Należy w tym miejscu podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie jako wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że nabycie udziału w Nieruchomości nie miało na celu zaspokojenia Pana potrzeb osobistych (np. budowa domu). Nabycie przez Pana udziału w Nieruchomości nastąpiło z zamiarem sprzedania ww. Nieruchomości do utworzonej m.in. przez Pana Spółki w celu wybudowania na niej inwestycji deweloperskiej. Następnie wystąpił Pan z wnioskiem o warunki techniczne przyłączenia mediów. Złożył Pan także wniosek o przeniesienie pozwolenia na budowę uzyskanego przez poprzednich właścicieli Nieruchomości.

Powyższe czynności jednoznacznie świadczą o tym, że nabycie udziału w Nieruchomości nie miało na celu wykorzystywania działki do prywatnych potrzeb. Brak dokonania działań marketingowych przez Pana, w tym przypadku nie ma znaczenia, skoro zamiarem jest sprzedaż Nieruchomości Spółce, którą sam Pan utworzył. Również brak dokonania innych czynności, które Pan wskazuje we wniosku, nie może w okolicznościach niniejszej sprawy być brany pod uwagę, gdyż nie można uznać (jak wskazano powyżej), że mamy do czynienia z majątkiem osobistym, skoro już nabycia udziału w Nieruchomości dokonał Pan z zamiarem jego sprzedaży.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Pana brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw Pana działania, wobec czego czynność zbycia udziału w Nieruchomości nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż przez Pana udziału w Nieruchomości, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazać również należy, że powołane przez Pana wyroki nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadły one w odniesieniu do indywidualnej i właściwej tylko temu orzecznictwu opisie sprawy. W związku z powyższym należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Pana wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Ponadto, ocena opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne, nie jest pojęciem uniwersalnym, opiera się ona każdorazowo na analizie całokształtu wykonywanych przez osoby fizyczne czynności i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego z osobna, uwzględniając te okoliczności. Tym samym wskazane orzeczenia potraktowano jako element a Pana rgumentacji, jednakże nie mogą one stanowić podstawy dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).