Interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.765.2023.1.RH

Dotyczy ustalenia, czy: - koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, w całości lub w jakiejś części, będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi na organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki; - powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2023 r. za pośrednictwem operatora Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 17 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, w całości lub w jakiejś części, będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi na organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki.

- czy powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 poz. 1800, winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej zwana: „ustawą o CIT”).

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2021 poz. 706, winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2474 ze zm.). Spółka nie korzysta z pomocy publicznej ani nie uzyskała dotacji w zakresie opisywanych we wniosku inwestycji.

Dodatkowo, jej działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1670, winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 91 ze zm.). Przedmiotowa działalność gospodarcza Spółki dotyczy działalności handlu detalicznego w sieci franczyzowej.

Spółka planuje nabyć łódź motorową którą zamierza ona wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza wykorzystywać opisaną powyżej łódź do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych (również zarządu) z pracownikami Spółki.

Powyższe przełoży się na podniesienie kompetencji i integrację zespołu (pracowników) oraz będzie miejscem omawiania bieżących problemów i wyników związanych z działalnością operacyjną spółki.

Spółka jest przekonana, że zakup wyżej omawianej łodzi i organizowanie na niej spotkań integracyjnych, jeszcze bardziej zwiąże pracowników z miejscem pracy. Ma to ogromne znaczenie, gdyż rynek wykfalifikowanego pracownika jest coraz bardziej wymagający, a dodatkowo w najbliższym sąsiedztwie otworzyła się silna sieciowa konkurencja „(…)”, która dokłada wszelkich starań by pozyskać wieloletnich, doświadczonych i wyszkolonych u Nas pracowników.

Łódź nie będzie wykorzystywana przy tym do realizacji prywatnych potrzeb wspólników ani zarządu. Przewiduje również, że podatnik ponosił będzie koszty opłat portowych, serwisu i napraw łodzi. Ponadto spółka poniosła koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego). Wszystkie one będą niezbędne do prawidłowego i zgodnego z prawem użytkowania przedmiotu, którego dotyczy zapytanie.

Logo spółki będzie znajdowało się na burcie łodzi motorowej, o którym mowa we wniosku. Logo to będzie duże i widoczne. Nadto w innych miejscach na jednostce będą znajdowały się widoczne oznaczenia graficzne.

Pytania

 1. Czy koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, w całości lub w jakiejś części, będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi na organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki?

 2. Czy powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT? 

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Naszym zdaniem, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod pojęciem kosztów uzyskania przychodów należy rozumieć koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wyłączonych z otwartego katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Katalog kosztów podatkowych ma charakter otwarty. Na podstawie cytowanego powyżej przepisu doktryna formułuje trzy przesłanki dopuszczalności zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów:

- faktyczne poniesienie danego wydatku;

- poniesienie danego wydatku w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; jako koszt uzyskania przychodów może być uznany wydatek, który potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów;

- brak danego wydatku w katalogu wyłączeń kosztów podatkowych (M. Wilk, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex 2014).

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych Innymi przepisami prawa.

W naszej ocenie, na gruncie opisanego powyżej stanu faktycznego, istnieje przynajmniej pośredni związek pomiędzy wydatkami na nabycie łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, a przychodami Spółki.

Tak jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jacht będzie pełnił szereg funkcji związanych z organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań Integracyjnych (tym również zarządu) z pracownikami Spółki.

Powyższe przełoży się na podniesienie kompetencji i integrację zespołu, a także na ustalanie bieżącej strategii handlowej spółki z pracownikami. Wszystkie te czynniki stanowią wydatki ponoszone w ramach przedmiotowej działalności, a tym samym mają ścisły związek z osiąganymi przychodami z tejże działalności i w całości stanowią koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 2.

W kontekście przedmiotowych kosztów należy rozważyć czy mogą one stanowić wydatki na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, a więc wydatki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W tym zakresie należy przeanalizować kwestię czy stanowią one wspomniane koszty reprezentacji, czy jednak inne koszty nie będące reprezentacją, które to z kolei mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Rozpoczynając od wydatków ponoszonych na reprezentację należy podkreślić, iż brak jest legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Stąd należy posługiwać się potocznym rozumieniom tego pojęcia. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego, (red.) Stanisław Dubisz. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków Jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z Innymi podmiotami. Zatem za wydatki na reprezentację należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi m.in. na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru następujących wydatków: kosztu nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczeń, wyposażenia, kosztów eksploatacyjnych, opłat portowych, napraw serwisowych i utrzymaniowych konieczne jest zbadanie, czy organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych (w tym również zarządu) z pracownikami Spółki ma charakter wydatku na reprezentację lub nie ma związku z przychodem.

Odbywanie zebrań i szkoleń na łodzi będzie miało charakter integracyjny dla załogi, co w oczywisty sposób wpłynie korzystnie na działalność operacyjną spółki.

Reklama podmiotu handlowego widniejąca na łódce, również będzie przypominać i informować potencjalnych klientów o istnieniu Naszego marketu, co niewątpliwie przyczyni się do uzyskania większych przychodów.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z przedmiotową jednostką pływającą, powinny zostać uznane za podejmowane w celach uzyskanie, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie stanowią zaś kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- musi zostać właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi mogą być co do zasady tzw. „koszty pracownicze”, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich szkoleń czy spotkań integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, a tym samym wpłynie pozytywnie na przychody, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

 a) „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

 b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś

w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

 c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, planuje nabyć łódź motorową, którą zamierza ona wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza wykorzystywać opisaną powyżej łódź do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych (również zarządu) z pracownikami Spółki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że powyższe przełoży się na podniesienie kompetencji i integrację zespołu a także na ustalanie bieżącej strategii handlowej spółki z pracownikami.

Spółka jest przekonana, że zakup wyżej omawianej łodzi i organizowanie na niej spotkań integracyjnych, jeszcze bardziej zwiąże pracowników z miejscem pracy. Ma to ogromne znaczenie, gdyż rynek wykfalifikowanego pracownika jest coraz bardziej wymagający, a dodatkowo w najbliższym sąsiedztwie otworzyła się silna sieciowa konkurencja „(…)”, która dokłada wszelkich starań by pozyskać wieloletnich, doświadczonych i wyszkolonych u Nas pracowników.

Łódź nie będzie wykorzystywana przy tym do realizacji prywatnych potrzeb wspólników ani zarządu. Przewiduje również, że podatnik ponosił będzie koszty opłat portowych, serwisu i napraw łodzi. Ponadto spółka poniosła koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego). Wszystkie one będą niezbędne do prawidłowego i zgodnego z prawem użytkowania przedmiotu, którego dotyczy zapytanie.

Logo spółki będzie znajdowało się na burcie łodzi motorowej, o którym mowa we wniosku. Logo to będzie duże i widoczne. Nadto w innych miejscach na jednostce będą znajdowały się widoczne oznaczenia graficzne.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie wyżej cytowanego przepisu wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Treść powołanych wyżej przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Zauważyć jednak należy, że łódź motorowa, którą planujecie Państwo nabyć nie będzie spełniała definicji środka trwałego, bowiem nie zostanie spełniony jeden z ww. warunków, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, tj. warunek dotyczący wykorzystywania łodzi motorowej na potrzeby związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jaką jest handel detaliczny w sieci franczyzowej.

Z wniosku wynika, że łódź zostanie zakupiona wyłącznie w celu organizowania szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych pracowników Spółki, w tym również członków zarządu. Cel poniesienia tego wydatku nie jest zatem związany z prowadzoną działalnością Państwa Spółki w zakresie handlu detalicznego w sieci franczyzowej. Fakt, że łódź zostanie zakupiona do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych (również zarządu) z pracownikami Spółki wyłącznie pośrednio poprzez pracowników ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie jest to jednak wystarczający związek, aby uznać zakup łodzi motorowej jako środka trwałego wykorzystywanego w działalności Państwa Spółki, tylko wykorzystywanego do celów rekreacyjnych i ewentualnie szkoleniowych pracowników.

Wskazać przy tym należy, że powszechnie znaną (notoryjną) okolicznością jest, że łódź motorowa jest jednostką pływającą przeznaczoną najczęściej do celów rekreacyjnych lub turystycznych. Ponadto do celów sportowych i wychowania (szkolenia) morskiego. Ze swej istoty zatem celem korzystania z łodzi motorowej nie jest wykonywanie na niej czynności biurowych, przeprowadzanie szkoleń czy zebrań pracowniczych. Oczywiście mogą one być na takiej łodzi realizowane, lecz uwzględniając charakter tej jednostki pływającej, czynności takie mają charakter uboczny, w stosunku do celu, któremu z istoty służy korzystanie z łodzi motorowej, niemającego charakteru gospodarczego. Jako fakt notoryjny należy też uwzględnić, że głównym celem posiadania łodzi motorowej, wynikającym z istoty takiej jednostki, nie jest cel gospodarczy, lecz rekreacyjny, turystyczny czy sportowy. Tym samym, mając na uwadze przedstawione przez Państwa we wniosku okoliczności, Organ nie dostrzegł związku wydatków ponoszonych przez Państwa Spółkę na zakup i utrzymanie łodzi motorowej (tj. ubezpieczenie, wyposażenie, opłaty portowe, naprawy i utrzymanie) z powstaniem przychodu ze źródła przychodów Państwa Spółki bądź z zachowaniem, albo zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Nie można też uznać, że ww. łódź będzie wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w zakresie handlu detalicznego w sieci franczyzowej, lecz będzie wykorzystywane wyłącznie na cele rekreacyjne – integracyjne pracowników oraz na zebrania i szkolenia tych pracowników, który to cel mimo że jest pośrednio związany z działalnością gospodarczą Spółki, to jest zbyt daleko idący, aby uznać zakup łodzi za środek trwały wykorzystywany w Państwa działalności gospodarczej.

Zatem skoro zakup łodzi motorowej nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, a przez to nie stanowi środka trwałego, to nie mogą Państwo dokonać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. łodzi motorowej, a tym samym odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Podobnie jak ww. odpisy amortyzacyjne, tak również wydatki dotyczące ubezpieczenia, wyposażenia, opłat portowych, napraw serwisowych i utrzymania ww. łodzi nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te są bowiem związane z samym faktem posiadania ww. łodzi i jej utrzymania. Zatem, skoro łódź motorowa nie jest środkiem trwałym to wydatki związane z jej posiadaniem i utrzymaniem nie mogą również stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast odnosząc się do wydatków związanych z eksploatacją łodzi motorowej, zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem w tej części, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wskazać bowiem należy, że skoro łódź została zakupiona w celu szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych dla pracowników, to w tym zakresie będzie spełniać przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jako wydatki poniesione na rzecz pracowników w celu podniesienia ich kompetencji i integracji zespołu pracowników. Zatem ww. wydatki w sposób pośredni wpłyną na powstanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów Państwa Spółki. Zatem, koszty eksploatacyjne ww. łodzi mogą stanowić dla Państwa Spółki koszty uzyskania przychodów, o ile w całości będą służyć celom pracowniczym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi na organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki w zakresie:

- kosztu nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenia, wyposażenia, opłat portowych, napraw serwisowych i utrzymania – jest nieprawidłowe;

- kosztów eksploatacyjnych – jest prawidłowe.

Nawiązując do Państwa wątpliwości, czy powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, wskazać należy, że katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

Natomiast wydatki, które nie prowadzą do powstania przychodu, po pierwsze nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, a ponadto posiadają charakter reprezentacyjny. Zatem, stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na zakup, użytkowanie i eksploatację łodzi konieczne jest zbadanie, czy sposób wykorzystania łodzi motorowej przez Wnioskodawcę będzie miał na celu kształtowanie popytu na usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Odnosząc się do opisu sprawy zauważyć należy, że przeprowadzanie na łodzi szkoleń, zebrań i spotkań integracyjnych nie jest działaniem o charakterze reklamowo-promocyjnym. Zdaniem tut. Organu nie mieści się ono w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Spółkę produktach.

Wskazane we wniosku wydatki nie będą mieć również charakteru reprezentacji, ponieważ będą dotyczyły integracji pracowników oraz związane będą ze szkoleniami i zebraniami pracowników (w tym również członków zarządu) w celu podniesienia kompetencji i wiedzy dot. działalności Spółki. Zatem ww. wydatki nie będą się mieścić w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Jednakże, jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania nr 1 wydatki poniesione na nabycie łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymanie łodzi nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast koszty eksploatacyjne łodzi, mogą zostać uznane za koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT z przyczyn wskazanych w ww. uzasadnieniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, sprowadzające się do twierdzenie, że ww. wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).