Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie NSA z dnia 8 września 2023 r., sygn. I OZ 360/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 8 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. akt II SA/Lu 289/23 w sprawie ze skargi R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 25 stycznia 2023 r. znak: SKO.41/6155/OS/2022 w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z 21 czerwca 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił wstrzymania zaskarżonej przez R. J. decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z 25 stycznia 2023 r. w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd I instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest decyzja orzekająca o uznaniu świadczenia w postaci dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu urodzenia dziecka za nienależnie pobrane i podlegające zwrotowi w kwocie 1000 zł. Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania powyższej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, które to przesłanki mają się wyrażać w postaci wstrzymania wypłat bieżących świadczeń oraz "negatywnych skutkach dla jej niepełnosprawnego dziecka". Sąd I instancji uznał, że argumenty podniesione przez skarżącą są zbyt ogólnikowe, nie są w żaden sposób odniesione do konkretnej sytuacji, w jakiej znajduje się skarżąca i jej rodzina. Strona nie wykazała w żaden sposób, w jakim stopniu wykonanie zaskarżonej decyzji będzie stanowiło dla niej szczególnego rodzaju obciążenie ryzyko niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych rodziny. WSA wskazał, że ze złożonego w niniejszej sprawie formularza PPF wynika, że w skład rodziny skarżącej wchodzą jej mąż oraz czwórka małoletnich dzieci (wiek od 3 do 9 lat). Miesięczny dochód netto rodziny według deklaracji skarżącej wynosi 19.600 zł. Zdaniem Sądu I instancji, trudno w tej sytuacji uznać, że potencjalne wykonanie zaskarżonej decyzji jest w stanie realnie zagrozić zaspokojeniu podstawowych potrzeb bytowych rodziny.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00