Zaniechane inwestycje - skutki podatkowe

Zdarza się, że rozpoczęte inwestycje z różnych powodów nie mogą zostać zakończone. Może się bowiem okazać, że dalsze prowadzenie inwestycji z ekonomicznego punktu widzenia jest już nieopłacalne. Może być również tak, że inwestor przeliczył się z kosztami prowadzenia takiej inwestycji. Z podatkowego punktu widzenia zaniechanie prowadzonej inwestycji nie jest obojętne.

Poniżej zostaną przedstawione skutki zaniechania inwestycji na tle przepisów prawa podatkowego i regulacji VI Dyrektywy. Wskazana zostanie także linia orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w tym zakresie.

W potocznym tego słowa znaczeniu za inwestycję możemy uważać ogół poniesionych wydatków (kosztów), które pozostają w bezpośrednim związku z niezakończoną budową, przekazaniem do używania czy też montażem, a często również ulepszeniem już istniejącego środka trwałego.

Legalną definicję inwestycji znajdziemy natomiast w art. 5a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 4a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, które definiując inwestycję odsyłają z kolei do przepisów ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn.zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o rachunkowości środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Jeśli natomiast chodzi o podatki dochodowe, to przez środki trwałe należy rozumieć jako stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty