Punktem zwrotnym dla tworzenia wspólnego unijnego systemu standardów produkcji i reguł kwalifikowania towaru do obrotu stało się orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawie zwanej Cassis de Dijon. Uznano tam, iż produkt wytworzony i raz wprowadzony na rynek zgodnie z prawem jednego z krajów Wspólnoty powinien w zasadzie być dopuszczony na rynek każdego innego państwa członkowskiego. Uzupełnieniem orzeczenia stała się dyrektywa 83/189 w sprawie obligatoryjnej procedury notyfikowania informacji o normach i przepisach technicznych. Określono tam główne linie polityki wspólnotowej i współpracy państw członkowskich w tej dziedzinie. Powołano w tym celu wspólne instytucje, a mianowicie Europejski Komi- tet Standaryzacji (CEN), Europejski Komitet Standaryzacji Elektrotechnicznej (CENELEC) oraz Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI).

W 1985 r. zostały sformułowane i ogłoszone zasady tzw. Nowego Podejścia do harmonizacji przepisów technicznych. Przewidują one, iż prawnie wiążące dla krajów członkowskich wymagania techniczne będą ograniczane do zasadniczych warunków bezpieczeństwa, podczas gdy szczegółowe rozwiązania zostaną zawarte w normach i przepisach technicznych. Nowe Podejście zostało oparte na kilku fundamentalnych zasadach, a mianowicie: