comment
Artykuł
Data publikacji: 2003-07-01
OBOWIĄZKI ZWIĄZANE Z PRZEKROCZENIEM ROCZNEJ PODSTAWY WYMIARU SKŁADEK
Wprowadzając reformę systemu ubezpieczeń społecznych od 1 stycznia 1999 r. ograniczono górną podstawę ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Oznacza to, że po osiągnięciu określonej w przepisach granicy dochodów nie należy przez dalszą część roku kalendarzowego odprowadzać składek na te ubezpieczenia od wynagrodzenia pracownika, który osiągnął tę granicę.
Artykuł 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) określa, iż roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób ubezpieczonych obowiązkowo, dobrowolnie i kontynuujących ubezpieczenie, w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone. W przypadku braku podstaw dla ustalenia przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej wynagrodzenie to ustala się na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z trzeciego kwartału roku poprzedniego. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do końca poprzedniego roku kalendarzowego, w drodze obwieszczenia, kwotę ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składki.
Pozostało 86% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
