Wyrok NSA z dnia 15 października 2004 r., sygn. FSK 621/04

1. Z przepisów prawa podatkowego w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. /art. 93 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm., art. 1 ust. 7 i 8 ustawy z dnia września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./ nie wynikało żadne uprawnienie majątkowe po stronie podatnika, który zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki, mogące być w przyszłości przekazane jego następcom /spółkom/ utworzonym w wyniku podziału.

2. Uprawnienia, o których mowa w art. 1 ust. 7, 8 czy art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mają charakter ulg podatkowych. Z tego powodu, biorąc pod uwagę wynikającą z art. 84 Konstytucji zasadę powszechności opodatkowania, zawierająca je regulacja nie może podlegać wykładni rozszerzającej, modyfikującej literalne brzmienie tych przepisów.

3. Sąd nie ma podstaw do dokonywania oceny zgodności rozwiązań przyjętych w ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2001 r. i w rozpatrywanej sprawie została zastosowana do czynności cywilnoprawnej dokonanej 23 kwietnia 2002 r., z punktu widzenia zasad zawartych w Dyrektywach Rady Wspólnot Europejskich, dotyczących podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, skierowanych do Państw Członkowskich. Harmonizacja polskiego prawa w okresie poprzedzającym wstąpienie Polski do Unii Europejskiej mogła polegać na dostosowywaniu obowiązujących rozwiązań prawnych do standardów unijnych w drodze interpretacji. Taki zabieg był jednak uprawniony jeśli na tle stosowania danej regulacji pojawiały się wątpliwości interpretacyjne, a nie w przypadku gdy, wykładnia gramatyczna przepisu pozwalała na odczytanie jego treści.