Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. II OSK 674/11

Dnia 5 lipca 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Siepraw od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 listopada 2010 roku sygn. akt II SA/Kr 996/10 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Myślenicach na uchwałę Rady Gminy Siepraw z dnia 30 czerwca 1999 roku nr IX/70/99 w przedmiocie wysokości udziału finansowego w kosztach budowy kanalizacji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II OSK 674/11

U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 16 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Myślenicach, stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Siepraw z dnia 30 czerwca 1999 r. w przedmiocie wysokości udziału finansowego osób fizycznych w kosztach

1-wszego etapu budowy kanalizacji we wsi Siepraw.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

W dniu 30 czerwca 1999 r. Rada Gminy w Sieprawiu podjęła uchwałę Nr IX/70/99 w sprawie wysokości udziału finansowego osób fizycznych w kosztach budowy kanalizacji we wsi Siepraw - przysiółki Łysa Góra I, Łysa Góra II, Wieś I, Wieś II. W § 1 przedmiotowej uchwały ustalono, że w inwestycji budowy gminnej sieci kanalizacji udział finansowy osób fizycznych przystępujących w drodze umów cywilnoprawnych z Zarządem Gminy Siepraw do partycypacji w kosztach tej inwestycji w ramach czynu społecznego wynosi 1600 zł.

Pismem z dnia 5 lipca 2010 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w Myślenicach, działając w oparciu o art. 8, art. 52 § 1, 53 § 3, art. 54 § 1 i art. 57 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na powyższą uchwałę. Zarzucając przedmiotowej uchwale naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 3 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wniósł o stwierdzenie jej nieważności.