Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. II FSK 379/14

Zarobkowy, zorganizowany i ciągły najem lokali dokonywany we własnym imieniu, który miał charakter powtarzalny i nie przypadkowy, nie pozwala wbrew stanowisku samych podatników na klasyfikowanie przychodów z tego tytułu do źródła przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 września 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1000/13 w sprawie ze skargi W. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2013 r., nr [...], [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. i 2008 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie na rzecz W. S. kwotę 5 284 (słownie: pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1.Wyrokiem z dnia 24 listopada 2011 r. sygn. akt: I SA/Kr 1000/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę W.S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. i 2008 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzjami z dnia 31 sierpnia 2012 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. i 2008 r., wysokość zobowiązania podatkowego W. S.spadkobiercy S. S. w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu osiągniętych przychodów z odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych, wysokość zobowiązania podatkowego Skarżącej w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, z powyższego tytułu. Organ I instancji wskazał, że S. i W. S.korzystając z możliwości wspólnego opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwana dalej: "u.p.d.o.f.") złożyli wspólne zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2007. W toku postępowania kontrolnego, w dniu 19 listopada 2011 r. zmarł S. S., a W. S.nabyła po nim spadek w całości w drodze dziedziczenia testamentowego. Organ ustalił, że podatnicy prowadzili w 2007 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. w zakresie najmu oraz sprzedaży lokali. Od powyższych decyzji Skarżąca złożyła odwołania, w których zarzuciła naruszenie art. 166 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz.749 ze zm. dalej zwana: "Ordynacja podatkowa") poprzez wydanie jednej łącznej decyzji względem dwóch podatników, podczas gdy winny być wydane dwie oddzielne decyzje, art. 102 § 2, art. 165 § 4 i art. 148 Ordynacji podatkowej w wyniku błędnego przyjęcia poglądu o wstąpieniu Skarżącej w charakterze strony - jako jedynego spadkobiercy S. S. do postępowania, którego stroną miał być jej zmarły mąż, a które to faktycznie nie zostało wszczęte z uwagi na niedoręczenie stosownego postanowienia. Ponadto zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a u.p.d.o.f. poprzez jego bezpodstawne zastosowanie w wyniku uznania przychodów uzyskanych z najmu i sprzedaży lokali mieszkalnych za przychód z działalności gospodarczej, a w konsekwencji naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. poprzez niezastosowanie statuowanego nim zwolnienia w związku z wykorzystaniem zgodnie ze złożonym oświadczeniem środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkań na remont posiadanej nieruchomości, naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. poprzez jego niezastosowanie do przychodów uzyskanych z najmu lokali.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00