Wyrok NSA z dnia 11 października 2017 r., sygn. II OSK 2881/16

Budowlane prawo

Dnia 11 października 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędziowie sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska(spr.) Protokolant specjalista Agnieszka Gontarz po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej C.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2107/15 w sprawie ze skarg H. N., H. N. i J. N., C. S.oraz Spółdzielni Mieszkaniowej [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 2107/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia skargi H. N., H. N. i J. N., C. S. oraz Spółdzielni Mieszkaniowej [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2015 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wyrok ten został wydany w następujących istotnych dla rozpoznania skargi kasacyjnej okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] 2014 r., wydaną w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy z wniosku I. B. i T. B., Starosta Powiatu [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorom pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami na działkach o nr ewid. [...]położonych w miejscowości [...]..

W wyniku wniesionych przez C. S., H. N., H. N. i J. N., J. i K. B. oraz Spółdzielnię Mieszkaniową [...] odwołań, Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Decyzja organu odwoławczego została następnie uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 1453/14 w którym polecono organowi szczegółowe odniesienie się do wszystkich kwestii poruszonych w odwołaniach stron między innymi w zakresie zachowania przepisów techniczno - budowlanych dotyczących nasłonecznienia budynków i zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc parkingowych. W odniesieniu do miejsc parkingowych Sąd zwrócił uwagę, że załączona do wniosku o pozwolenie na budowę umowa użyczenia części działki nr [...] z dnia [...] 2013 r. zawarta między inwestorami a Gminą [...] na której zaplanowano urządzenie ośmiu miejsc parkingowych w ramach realizowanej inwestycji została zawarta wyłącznie na okres przeprowadzenia inwestycji, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2014 r. i wskazał, co następuje: "W odwołaniu wyraźnie wskazano, iż zawarcie takiej umowy stanowiło obejście prawa, gdyż celem wprowadzenia zapisów planu miejscowego co do ilości miejsc parkingowych, było zapewnienie wystarczającej liczby miejsc parkingowych użytkownikom budynku, a nie zapewnienie ich jedynie na czas wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę. Z umowy tej nie wynika również, aby miejsca parkingowe miały zostać zapewnione w okresie używania budynku, a także gdzie mają się znajdować i czy będą przeznaczone do użytku publicznego, czy tylko związane z inwestycją, której dotyczy zaskarżona decyzja. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji w tym zakresie sprowadza się do stwierdzenia, że inwestor wykazał się prawem do dysponowania tą działką na cele budowlane, bez żadnego odniesienia się do charakteru i treści umowy oraz zapisów i wymogów planu miejscowego w zakresie zapewnienia odpowiedniej ilości miejsc parkingowych. Wojewoda nie wskazał, czy miejsca parkingowe muszą być zaprojektowane na terenie objętym wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, będącym w dyspozycji inwestora, czy też można zaakceptować jako legalną taką sytuację, iż inwestor porozumiał się z organem Gminy i uzyskał użyczenie terenu publicznego w pasie drogowym ulicy z przeznaczeniem na miejsca parkingowe. Wprawdzie w orzecznictwie wyrażono pogląd, iż gramatyczna oraz celowościowa wykładnia przepisu § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, prowadzi do wniosku, iż miejsca parkingowe muszą być zaprojektowane i urządzone na terenie należącym do inwestora, na którym dana inwestycja ma być realizowana, jak też mają one mieć charakter trwały, nie mogą to być miejsca parkingowe np. tylko na czas budowy, lub na pewien tylko okres użytkowania obiektu budowlanego, to oprócz tego w niniejszej sprawie szczegółowej analizie poddać należało ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dotyczące miejsc parkingowych."