Wyrok SN z dnia 23 listopada 2006 r., sygn. I PK 202/06

Postanowienia umowy o pracę nie są prawem materialnym, którego na­ruszenie stanowi podstawę skargi kasacyjnej (art. 398³ § 1 pkt 1 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński,

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 listopa­da 2006 r. sprawy z powództwa Katarzyny S. przeciwko „P.” SA z siedzibą w Ł. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13 lipca 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2005 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powódki Katarzyny S. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 31 marca 2005 r. oddalającego powództwo o odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę. Sąd drugiej instancji w pełni podzielił ustalenia faktyczne i ocenę prawną, dokonane przez Sąd pierwszej instancji, które przedstawiają się następująco. Powódka była zatrudniona w pozwanej Spółce „P.” SA z siedzibą w Ł. od 1 października 2002 r. na stanowisku dyrektora finansowego i pełniła jednocześnie funkcję członka zarządu. W tym czasie prezesem zarządu pozwanej Spółki był Janusz S., z którym zawarto umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora gene­ralnego. W związku z rezygnacją Janusza S. z pełnienia funkcji prezesa zarządu po­zwanej oraz rozwiązaniem z nim umowy o pracę za porozumieniem stron, uchwałami rady nadzorczej z dnia 11 października 2002 r. powołano powódkę na stanowisko prezesa zarządu pozwanej oraz określono jej warunki zatrudnienia na stanowisku dyrektora generalnego. Na podstawie ostatniej z tych uchwał w dniu 11 października 2002 r. „P.” S.A., reprezentowana przez przewodniczącego rady nadzorczej, zawarła z powódką umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora general­nego. Stosownie do § 8 pkt 3 tej umowy w przypadku jej rozwiązania za wypowie­dzeniem przez pracodawcę z przyczyn innych niż dotyczące pracownika, jeżeli wy­powiedzenie zostanie złożone przed dniem 31 grudnia 2002 r., pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości miesięcznego zasadniczego wynagrodzenia wypłaconego za ostatni miesiąc „obowiązywania” stosunku pracy; w przypadku złożenia wypowiedzenia po dniu 31 grudnia 2002 r. odszkodowanie miało mieć równowartość 25% sumy wynagrodzeń zasadniczych wypłaconych pracownikowi od 1 stycznia 2003 r. do dnia wypowiedzenia. Powody rozwiązania umowy o pracę dotyczące pracownika powódka rozumiała jako np. zakaz sprawowania funkcji kierowni­czych czy też obłożna choroba. W dniu 30 marca 2004 r. powódka złożyła rezygnację z funkcji prezesa zarządu pozwanej. Jako powód rezygnacji podała przyczyny zdrowotne (chociaż nie była wówczas na zwolnieniu lekarskim) oraz nadmierny stres związany z pełnioną funkcją. W dniu 30 marca 2004 r. w związku z rezygnacją po­wódki z funkcji prezesa zarządu, pozwana Spółka wypowiedziała powódce umowę o pracę. Powódka nie odwołała się od wypowiedzenia do sądu pracy. Została zwol­niona z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. 

Sądy obydwu instancji uznały, że podstawową i jedyną przyczyną nawiązania przez stronę pozwaną z powódką umowy o pracę na stanowisku dyrektora general­nego było uprzednie powołanie jej na stanowisko prezesa zarządu spółki. Między sprawowaniem przez powódkę funkcji prezesa zarządu a świadczeniem pracy na rzecz pozwanej Spółki na podstawie umowy o pracę na stanowisku dyrektora gene­ralnego, istniało ścisłe powiązanie. Zawarcie z powódką umowy o pracę na stanowi­sku dyrektora generalnego było bowiem konsekwencją powołania jej na stanowisko prezesa zarządu pozwanej. Dlatego też rezygnacja powódki z funkcji prezesa zarządu pozwanej stanowiła uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia jej umowy o pracę. Do wypowiedzenia powódce umowy o pracę nie doszłoby, gdyby nie jej rezy­gnacja z funkcji prezesa zarządu Spółki.