Wyrok SN z dnia 19 lutego 2007 r., sygn. I PK 232/06

Czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę jest czasem pracy od mo­mentu wyjazdu z miejsca stałego postoju.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Roman Kuczyński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lutego 2007 r. sprawy z powództwa Kazimierza M., Władysława P., Zygmunta W., Adama P., Eugeniusza S., Adama K., Bogusława S., Wacława C., Stanisława K., Edwarda Z. przeciwko Okręgowemu Przedsiębiorstwu Obrotu Zwierzętami Hodowlanymi w K. z siedzibą w P. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2006 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powodowie: Kazimierz M., Władysław P., Zygmunt W., Adam P., Eugeniusz S., Adam K., Bogusław S., Edward Z. domagali się zasądzenia na rzecz każdego z nich od strony pozwanej Okręgowego Przedsiębiorstwa Obrotu Zwierzętami Hodow­lanymi w K. z siedzibą w P. kwoty 11.268 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia za pracę oraz 39.600 zł tytułem niewypłaconych ryczałtów za diety i noclegi za lata 1996 - 1999, zaś powód Wacław C. domagał się tytułem powyższych roszczeń kwoty 35.340 zł, a Stanisław K. kwoty 46.648 zł.

Ostatecznie (po rozpoznaniu dwukrotnie niniejszej sprawy przez Sąd pierw­szej instancji), Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie wyrokiem z dnia 30 stycznia 2006 r. zmienił wyrok z dnia 29 września 2005 r. Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach w ten sposób, że zasądził na rzecz powodów kwoty niższe od wskazanych w powództwie tytułem wy­równania wynagrodzenia za pracę oraz tytułem ryczałtu za noclegi - przyjmując jako podstawę kwotę wynagrodzenia wyliczonego przez biegłego Józefa K. W pozostałym zakresie oddalił apelację powodów oraz apelację strony pozwanej.

Sąd w uzasadnieniu wyroku stwierdził, że zgodnie z definicją czasu pracy za-wartą w art. 128 k.p kierowca przez cały czas podróży pozostaje w dyspozycji praco­dawcy i za czas ten przysługuje mu wynagrodzenie określone stawką osobistego zaszeregowania, z uwzględnieniem innych składników wynagrodzenia przysługują-cych za nominalny czas pracy. Sąd ten dał wiarę wyliczeniom dokonanym przez bie-głego sądowego z zakresu księgowości Józefa K. i wyliczył wynagrodzenie powodów przy założeniu, że pozostawali oni w dyspozycji pracodawcy 18 godzin na dobę. Miał też na względzie fakt, że sama strona pozwana w regulaminie pracy w punkcie 8 działu X postanowiła, iż czas pozostawania pracownika kierowcy w dyspozycji pra­codawcy, przy niewykonywaniu pracy (np. odpoczynek, jazda jako kierowca niepro-wadzącego pojazdu itp.), zalicza się do czasu pracy, nie stanowi on jednak pracy w godzinach nadliczbowych. Powyższe ustalenia, w ocenie Sądu, pozwoliły wyliczyć wynagrodzenie powodów za czas podróży służbowej przy przyjęciu faktycznej liczby godzin podróży każdego z powodów a nie hipotetycznej ilości przyjętej identycznie dla każdego z powodów w pozwie. Zebrany w sprawie materiał dowodowy (szcze-gółowe wyliczenia biegłego) wykazał, że powodowie tytułem ryczałtu za diety i noc­legi powinni otrzymywać kwoty odpowiadające średnio 75% wartości noclegów, które przysługiwałyby im na podstawie przepisów ogólnych, tj. zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju (M.P. z 1995 r. Nr 1, poz. 10 ze zm.), za-rządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (M.P. Nr 34, poz. 346 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1998 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U Nr 89, poz. 568). Sąd Apelacyjny uznał, że ryczałt za noclegi przyznany przez pracodawcę w wysokości 30% należności przysługujących powodom na zasadach ogólnych był niewystarczający. Podstawą rozstrzygnięcia w przedmiocie wyrównania ryczałtu za noclegi były zarządzenia dyrektora [...] obejmu-jące należności zarówno z tytułu diet jak i noclegów.