Wyrok SN z dnia 11 marca 2008 r., sygn. I UK 286/07

Legitymowanie się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawo­dowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) nie jest równoznaczne ze spełnieniem przesłanki całkowitej niezdolności do pracy, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.).

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2008 r. sprawy z odwołania Marii Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń SpołecznychOddziałowi w N.S. o rentę socjalną, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2007 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2006 r. Sąd OkręgowySąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach oddalił odwołanie Marii Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń SpołecznychOddziału w N.S. z dnia 31 stycznia 2006 r., którą odmówiono wniosko­dawczyni prawa do renty socjalnej wobec niestwierdzenia przez komisję lekarską ZUS całkowitej niezdolności wnioskodawczyni do pracy. 

Sąd Okręgowy jako okoliczności niesporne wskazał, iż Maria Z. (urodzona w dniu 23 kwietnia 1966 r.) bez zawodu, pracowała ostatnio jako salowa, przy czym do sierpnia 2004 r. pobierała rentę socjalną. Decyzją z dnia 9 sierpnia 2004 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty socjalnej, a Sąd Okręgowy w Kra­kowie wyrokiem z dnia 22 grudnia 2004 r. oddalił odwołanie wnioskodawczyni od tej decyzji. Kolejny wniosek o rentę socjalną wnioskodawczyni złożyła w dniu 6 grudnia 2005 r. i zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do tej renty. Celem ustalenia, czy stan zdrowia wnioskodawczyni uzasadnia przyznanie jej prawa do renty socjalnej, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy internisty  kardiologa oraz psychiatry. Na podstawie opinii biegłych specjalistów z tych dziedzin Sąd Okręgowy stwierdził, iż u wnioskodawczyni występują schorzenia w postaci przewlekłych zaburzeń emocjonalnych u osoby z zaburzoną strukturą osobowości, zespół zależności lekowej w wywiadzie oraz nadciśnienie tętnicze WHO I do intensyfikacji leczenia i diagnozy, które to schorzenia, biorąc pod uwagę stopień ich nasilenia, powodują jedynie częściową trwałą niezdolność wnioskodawczyni do pracy.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż opinia biegłych zawiera kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia wnioskodawczyni oraz przekonujące uzasadnienie zarówno w zakresie rozpoznanych chorób jak i ich wpływu na stopień niezdolności wnioskodawczyni do pracy. W szczególności Sąd podkreślił, iż wnioskodawczyni po­chodzi z rodziny dysfunkcyjnej, obciążonej alkoholizmem ojca i przemocą, od wieku młodzieńczego nadużywała leków i pochodnych makowca, w 1983 r. przebywała na leczeniu w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży oraz przez kilka lat w ośrodku Monar, jednakże obecnie nie nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawczyni w sto­sunku do stwierdzonego przez lekarza psychiatrę w toku postępowania przez Sądem Okręgowym w Krakowie we wcześniejszej sprawie, w której także została uznana za częściowo niezdolną do pracy. Również schorzenia kardiologiczne nie dają podstaw do uznania wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy, gdyż obecny stan układu krążenia jest wyrównany, a nadciśnienie tętnicze pozostaje w okresie wstępnym.