Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 28 października 2009 r., sygn. II PK 123/09
Udzielenie urlopu wypoczynkowego, także na żądanie (art. 1672 k.p.), pracownikowi niezdolnemu do pracy z powodu choroby jest niezgodne z prawem.
Przewodniczący SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca), Sędziowie SN: Małgorzata Gersdorf, Zbigniew Myszka.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 października 2009 r. sprawy z powództwa Andrzeja B. przeciwko M. Urzędowi Wojewódzkiemu w W. o roszczenia związane z wypowiedzeniem umowy o pracę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce z dnia 15 grudnia 2008 r. [...]
oddalił skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 24 lipca 2008 r. przywrócił powoda Andrzeja B. do pracy w pozwanym M. Urzędzie Wojewódzkim w W. na dotychczasowych warunkach, po ustaleniu, że powód był zatrudniony u strony pozwanej od 12 kwietnia 2006 r., ostatnio na stanowisku kierownika Delegatury - Placówki Zamiejscowej w O. W dniu 13 lutego 2008 r. Dyrektor generalny MUW w W. wręczył powodowi wypowiedzenie umowy o pracę, uzasadnione rażącym naruszeniem przepisów prawa pracy w zakresie udzielania urlopów wypoczynkowych i szkoleniowych, polegającym na odmowie udzielenia podległej mu pracownicy urlopu na żądanie i urlopu szkoleniowego oraz naruszeniem przepisów w zakresie wypowiedzenia zmieniającego umowę o pracę przez wręczenie takiego wypowiedzenia pracownicy w dniu 11 lutego 2008 r., podczas gdy oznaczony w piśmie termin na zajęcie stanowiska upłynął z dniem 15 września 2007 r. W podstawie faktycznej rozstrzygnięcia przyjęto nadto, iż osobą uprawnioną do wyrażenia zgody na rozpoczęcie urlopu przez pracownika delegatury był kierownik delegatury lub osoba go zastępująca. Pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. powód odmówił Małgorzacie L. - pracownicy delegatury -udzielenia urlopu na żądanie, a kolejnym pismem z dnia 3 stycznia 2008 r. - udzielenia tej samej pracownicy urlopu szkoleniowego od dnia 7 stycznia 2008 r. do dnia 25 stycznia 2008 r. (Małgorzatę L. i stronę pozwaną łączyła umowa z dnia 9 listopada 2006 r. w przedmiocie, między innymi, dofinansowania części kosztów nauki pracownika). W dniu 11 lutego 2008 r. powód wręczył Małgorzacie L. pismo dyrektora generalnego z dnia 18 lipca 2007 r. stanowiące oświadczenie woli pozwanej o wypowiedzeniu pracownicy z dniem 1 sierpnia 2007 r. warunków pracy i płacy. Małgorzata L. w dalszym ciągu jest zatrudniona na dotychczasowym stanowisku, a warunki jej pracy i płacy nie uległy żadnym zmianom.
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji uznał, że wypowiedzenie dokonane powodowi było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p., bowiem nie ma podstaw do stwierdzenia, iż powód rażąco naruszył przepisy w zakresie udzielania urlopów oraz by naruszył przepisy w zakresie wypowiedzenia zmieniającego. Odnośnie do urlopu na żądanie Sąd Rejonowy podniósł, iż wynikający z art. 167 k.p. obowiązek pracodawcy udzielenia takiego urlopu „ma na celu uwzględnienie nadzwyczajnych sytuacji, które powodują, że pracownik w danym terminie nie może świadczyć pracy". Wniosek Małgorzaty L. nie był uzasadniony tego rodzaju zdarzeniami, albowiem złożyła go z wyprzedzeniem około tygodnia. Akceptację Sądu pierwszej instancji znalazło też twierdzenie powoda, że udzielenie urlopu na żądanie po okresie długotrwałej nieobecności pracownicy na podstawie zwolnienia lekarskiego byłoby równoznaczne z dopuszczeniem jej do pracy bez wymaganego orzeczenia lekarskiego. W ocenie Sądu, nie ma również podstaw do przypisania powodowi rażącego naruszenia przepisów w zakresie udzielania urlopów szkoleniowych, skoro taki urlop przeznaczony jest na udział w obowiązkowych zajęciach oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminów, a Małgorzata L. nie spełniła prośby powoda o dostarczenie harmonogramu zajęć i egzaminów w roku akademickim 2007/2008, na podstawie których mogłaby być dokonana ocena zasadności jej wniosku. Natomiast co do przyczyny wypowiedzenia odnoszącej się do wręczenia pracownicy pisma zawierającego wypowiedzenie zmieniające po upływie terminów wynikających z jego treści Sąd pierwszej instancji podniósł, iż powód nie był autorem tego oświadczenia woli, nie miał żadnego wpływu na jego treść, a zgodnie z otrzymanym poleceniem, jego rola ograniczała się do wręczenia pisma pracownikowi w pierwszym dniu pracy po długotrwałej nieobecności. Powód nie mógł tym samym „naruszyć przepisów w zakresie wypowiadania umów o pracę", a jego działanie nie spowodowało „negatywnego ukształtowania sytuacji pracownicy", tym bardziej, że przedmiotowe wypowiedzenie zostało „anulowane", a tym samym status pracowniczy Małgorzaty L. nie doznał żadnego uszczerbku.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right