Wyrok SN z dnia 28 czerwca 2011 r., sygn. II PK 11/11

Norma kompetencyjna zawarta w art. 6 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) nie upoważnia wymienionych w nim organów do obniżenia wynagrodzenia pracownika należącego do kadry kierowniczej, z naruszeniem zasad dotyczących kształtowania treści stosunku pracy.

Przewodniczący SSN Bogusław Cudowski, Sędziowie SN: Małgorzata Gersdorf, Halina Kiryło (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 czerwca 2011 r. sprawy z powództwa Janusza R. przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno- Usługowo-Handlowemu Budowa i Naprawa Dróg E. Sp. z o.o. w W. o wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2010 r. [...]

1. oddalił skargę kasacyjną,

2. zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego Budowa i Naprawa Dróg E. Spółki z o.o. w W. na rzecz powoda Janusza R. kwotę 1.200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód Janusz R. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego Budowa i Naprawa Dróg E. Spółki z o.o. w W. kwoty 85.565,82 zł z odsetkami od poszczególnych rat świadczenia oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu roszczeń podał, że dochodzona kwota stanowi różnicę pomiędzy wynagrodzeniem należnym mu z mocy uchwały Rady Pracowniczej [...] z dnia 13 listopada 1990 r. a faktycznie wypłaconym zgodnie z pismem Wojewody M. z dnia 24 maja 2001 r. Strona pozwana domagała się oddalenia powództwa.

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy w Warszawie wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r. zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego Budowa i Naprawa Dróg E. Spółki z o.o. w W. na rzecz powoda Janusza R. tytułem wyrównania wynagrodzenia za pracę za okres od 1 kwietnia 2006 r. do 31 grudnia 2007 r. kwotę 85.565,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot poszczególnych miesięcznych „niedopłat”, liczonymi od pierwszego dnia po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w wysokości 6.996 zł i nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 10.666,06 zł.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód był zatrudniony w M. Przedsiębiorstwie Budownictwa Uprzemysłowionego w P. (którego następcą prawnym jest pozwana Spółka) w okresie od 14 listopada 1990 r. do 16 czerwca 2008 r. na stanowisku dyrektora Przedsiębiorstwa na podstawie powołania na czas nieokreślony. Zgodnie z uchwałą [...] Rady Pracowniczej z dnia 5 listopada 1990 r. powodowi przysługiwało wynagrodzenie w wysokości pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w Przedsiębiorstwie za ostatni kwartał bez wypłat nagród z zysku. Wojewoda M., jako organ założycielski Przedsiębiorstwa, pismem z dnia 31 sierpnia 2000 r. zawiadomił powoda, iż przyznaje mu - poczynając od dnia 1 września 2000 r. - wynagrodzenie miesięczne w kwocie 8.000 zł brutto. Mimo odwołania się powoda, Wojewoda M. podtrzymał swoją decyzję w tym przedmiocie, a pismami z dnia 14 maja 2001 r. i 24 maja 2001 r. ustalił nowy sposób obliczania jego wynagrodzenia jako 3,8 - krotność miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku w czwartym kwartale poprzedniego roku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, z możliwością przyznania na wniosek Rady Pracowniczej nagrody rocznej. Tak określone wynagrodzenie powoda było niższe od wynikającego ze wspomnianej uchwały Rady Pracowniczej z dnia 5 listopada 1990 r. Wyrokami Sądu Okręgowego-Sądu Pracy w Warszawie z dnia 29 czerwca 2007 r. [...] oraz z dnia 7 kwietnia 2008 r. [...] zmieniono poprzedzające je orzeczenia Sądów Rejonowych i zasądzono od pozwanego na rzecz powoda wyrównanie wynagrodzenia za pracę za okresy od 1 września 2002 r. do 31 listopada 2003 r. i od 1 grudnia 2003 r. do 31 marca 2006 r.