Wyrok SN z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. I PK 145/12

Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu do emerytury pomostowej brakuje nie więcej niż cztery lata.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa S.M. przeciwko SP ZOZ Szpitalowi Wielospecjalistycznemu w J. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za nieuzasadnione, przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy bądź odszkodowanie i odprawę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 grudnia 2012 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 grudnia 2011 r.,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od SP ZOZ Szpitala Wielospecjalistycznego w J. na rzecz S.M. kwotę 1.020 (jeden tysiąc dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w J. oddalił powództwo S.M. o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy lub zasądzenie odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez SP ZOZ Szpital Wielospecjalistyczny w J. z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów. W uwzględnieniu apelacji powoda Sąd Okręgowy w K. uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, przyjmując, że wskazana przez stronę pozwaną przyczyna wypowiedzenia była pozorna i wskazując na konieczność ustalenia, czy w chwili dokonywania wypowiedzenia umowy o pracę powód korzystał z ochrony przewidzianej w art. 39 k.p.

Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2011 r., wydanym po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Rejonowy w J. przywrócił powoda do pracy w pozwanym Szpitalu na poprzednie warunki pracy i płacy oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.

Powód (ur. […] 1951 r.) wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w pełnym wymiarze czasu pracy od 5 kwietnia 1993 r. do 31 grudnia 1993 r. i od 1 stycznia 1994 r. do 31 marca 2010 r., czyli nieprzerwanie przez okres prawie 17 lat. Na dzień 1 stycznia 1999 r. posiadał 29 lat, 10 miesięcy i 20 dni okresów składkowych oraz 1 miesiąc i 4 dni okresów nieskładkowych, a w 2010 r. - ponad 40 lat okresów składkowych i nieskładkowych. W chwili rozwiązania stosunku pracy powód miał skończone 58 lat.