Wyrok SN z dnia 3 sierpnia 2016 r., sygn. I UK 283/15

Czas odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej w okresie obowiązywania kolejno art. 108 ust. 1, art. 120 ust. 1 , art. 125 ust. 1 i ponownie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się - przy spełnieniu określonych w tejże ustawie warunków - do stażu pracy górniczej uprawniającej do emerytury górniczej z mocy art. 50a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z odwołania A. P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o prawo do emerytury górniczej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 sierpnia 2016 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt III AUa .../14,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 7 lutego 2013 r. odmówił przyznania ubezpieczonemu A. P. prawa do emerytury górniczej i ponownego rozpoznania sprawy zakończonej prawomocną decyzją z dnia 20 lipca 2012 r., a to wobec nieprzedłożenia nowych dowodów ani też niewskazania nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, które wpłynęłyby na prawo wnioskodawcy spornego świadczenia.

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 12 listopada 2013 r. oddalił odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji, a Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 25 lutego 2015 r. oddalił jego apelację od orzeczenia pierwszonstancyjnego.

W sprawie ustalono, że organ rentowy decyzją z dnia 20 lipca 2012 r. odmówił A. P. przyznania emerytury górniczej, uzasadniając to tym, iż wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 25-letniego okresu pracy górniczej, a jedynie 23 lata, 10 miesięcy i 29 dni tejże pracy. Ubezpieczony nie złożył odwołania od decyzji z dnia 20 lipca 2012 r., natomiast w dniu 31 grudnia 2012 r. wystąpił z kolejnym (przedmiotowym) wnioskiem o przyznanie emerytury górniczej, nie dołączając do niego nowych dowodów. Sąd Okręgowy uznał odwołanie od powyższej decyzji za nieuzasadnione podkreślając, że w rozpoznawanej sprawie spór dotyczył interpretacji przepisu art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.; zwana dalej: "ustawą o emeryturach i rentach z FUS"), zgodnie z którym prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. W szczególności kontrowersyjne jest rozumienie pojęcia "okoliczności istniejących przed wydaniem wyroku, które mają wpływ na prawo do świadczeń". W ocenie Sądu pierwszej instancji, tego typu okoliczności nie zostały zaprezentowane przez wnioskodawcę, który domagał się zaliczenia do okresu pracy górniczej nauki w Zasadniczej Szkole Zawodowej od 1977 r. do 1980 r. oraz okresu zasadniczej służby wojskowej. Zakwestionowanie przez odwołującego się stanowiska organu rentowego co do niewykazania wymaganych 25 lat pracy górniczej nastąpiło na podstawie analizy już posiadanej i znanej temu organowi dokumentacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy.