Interpretacja indywidualna z dnia 13.05.2016, sygn. IBPB-2-2/4511-260/16/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-2-2/4511-260/16/AK

Czy wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania pracownika (Kierownika Urzędu Burmistrza Miasta) do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (garażowanie nocą w miejscu zamieszkania) stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 updof, a w zw. z tym, czy wartość tego świadczenia winna być zaliczana do przychodu pracownika ze stosunku pracy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 lutego 2016 r. (data otrzymania 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Kierownik Urzędu Miasta, tj. Burmistrz Miasta wraz z Zastępcą Burmistrza Miasta są uprawnieni do używania samochodu osobowego wyłącznie do celów służbowych (umowa o współodpowiedzialności materialnej). Obaj pracownicy, którzy posługiwać się będą samochodem służbowym wyrazili zgodę na przyjęcie wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie (§ 2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz.U. z 1996 r. Nr 143, poz. 663). Ww. pracownicy przyjęli łącznie wspólną odpowiedzialność materialną za szkody spowodowane niedoborem w powierzonym mieniu z obowiązkiem wyliczenia się. Odpowiedzialność materialna pracowników w odniesieniu do każdego poszczególnego odpowiedzialnego materialnie pracownika wynosi ½ ułamka poniesionej przez pracodawcę szkody (§ 2 umowy o współodpowiedzialności materialnej). Samochód został zakupiony 22 grudnia 2015 r.