Interpretacja indywidualna z dnia 11.04.2018, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.119.2018.1.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.119.2018.1.KM

Opodatkowanie stawką podatku w wysokości 23% usługi koparką świadczonej przez Wnioskodawcę na terytorium kraju na rzecz kontrahenta z Czech.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% usługi koparką świadczonej przez Wnioskodawcę na terytorium kraju na rzecz kontrahenta z Czech jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% usługi koparką świadczonej przez Wnioskodawcę na terytorium kraju na rzecz kontrahenta z Czech.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącach od października do grudnia 2016 r. Wnioskodawca wykonywał dla firmy X z siedzibą na terytorium Republiki Czeskiej, usługi koparką przy budowie drogi leśnej w obrębie terenu podlegającego Nadleśnictwu. Zakres prac budowlanych obejmował: wykonanie pasa drogowego, skarp, wykopów i nasypów, rowów, ścieków i innych urządzeń odwadniających, zjazdów na szlaki zrywkowe i składnice przyzrębowe, wykonanie mijanek, czyli miejsc poszerzenia jezdni w celu wymijania dwóch pojazdów, skrzyżowań. Wykonanie usług zostało udokumentowane fakturami VAT; opodatkowane stawką 23% podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT stanowiącym, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu Cywilnego (k.c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl zapisów art. 24 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, nieruchomością jest część powierzchni ziemskiej, dla której urządzono księgę wieczystą. Fakt utworzenia dla nieruchomości odrębnej księgi wieczystej jest wymogiem formalnym jej wyodrębnienia. Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Jednak w ramach jednej księgi wieczystej mogą być ujawnione działki, które niekoniecznie muszą spełniać warunki określone w przytoczonym powyżej art. 46 § 1 k.c. Podstawą oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej są dane katastru nieruchomości. Nieruchomości leśne nie są precyzyjnie zdefiniowane w Kodeksie Cywilnym, w celu ich zidentyfikowania stosuje się łączne przepisy ustawy o lasach oraz rozporządzenie z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Nieruchomość leśna to nieformalny termin stosowany w polskim systemie prawnym w oparciu o definicję lasu określoną w ustawie o lasach z dnia 28 września 1991 r. jako grunt: o zwartej powierzchni co najmniej 0,1 h, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) drzewami i krzewami oraz runem leśnym, lub przejściowo jej pozbawiony, który jest: