Interpretacja indywidualna z dnia 12.07.2018, sygn. 0112-KDIL2-3.4012.234.2018.1.AS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-3.4012.234.2018.1.AS

Opodatkowania sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X () jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, który zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 160, z późn. zm.), jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, udzielającym świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień. X () posiada osobowość prawną zgodnie z art. 50a ust. 2 ww. ustawy o działalności leczniczej. Posiada on status podatnika VAT czynnego (). Jest on też jednostką sektora finansów publicznych zgodnie z art. 9 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.). Jedną z form działalności X () jest prowadzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej (zwaną dalej WTZ). WTZ jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo częścią X (), która zgodnie z art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2046, z późn. zm.), stwarza osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. W warsztatach tych uczestniczą osoby niepełnosprawne, a efektem ich zajęć w ramach prowadzonej terapii są wyroby mające charakter użytkowy lub dekoracyjny, takie jak: kartki świąteczne, stroiki, świeczki, wyroby ceramiczne, serwetki, obrazki, etc., których część jest sprzedawana przez osoby niepełnosprawne na specjalnie organizowanych kiermaszach lub bezpośrednio w wyznaczonym punkcie na terenie X (). Zainteresowane osoby mają możliwość nabycia wytworów pracy podopiecznych Warsztatu Terapii Zajęciowej za stosowną odpłatnością. Nabycie prac w zasadzie podyktowane jest pragnieniem wsparcia osób niepełnosprawnych, a nie zakupu niskowartościowych towarów. Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane w porozumieniu z uczestnikami warsztatu w całości na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników zajęć terapeutycznych zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. (Dz. U. nr 63, poz. 587). Należy również podnieść, że wykonane przez uczestników WTZ przedmioty użytkowe nie są wytwarzane za środki pieniężne pozyskane ze zbiórek przewidzianych w ustawie z dnia 15 marca 1993 r. o zbiórkach publicznych, a prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), X () rozlicza również tę działalność w kwotach brutto, gdyż sądził, że podlega ona opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, jak każda odpłatna transakcja. W odniesieniu do przesłanki odpłatności, Trybunał Sprawiedliwości WE podkreślał wielokrotnie, że aby można było mówić o odpłatności pomiędzy transakcją a otrzymaną ceną, musi bowiem istnieć związek prawny, co oznacza, że wynagrodzenie musi być należne w związku z dokonaną transakcją wyrok TSWE z dnia 3 marca 1994 r. sprawa C-16/93 pomiędzy R.J.Tolsma i Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia); wyrok TSWE sprawa C-258/95 pomiędzy Juliusz Fillibeck Sóhne GmbH&Co. KG i Finzamt Neustadt (Niemcy) opubl. J. Martini, Ł. Karpiesiuk VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości C. H. Beck s. 50 i nast. oraz s. 86 i nast.). Otrzymane wynagrodzenie jest więc konsekwencją dostawy towaru lub usługi. W związku z powyższym należy podkreślić, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie C-16/93), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru/usługi. W przypadku sprzedaży prac wytworzonych w ramach terapii zajęciowej warunek ten nie jest spełniony. Takie stanowisko wyraził podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na interpelację nr 1000 z dnia 16 lutego 2017 r. w sprawie braku podstaw do opodatkowania sprzedaży prac powstałych podczas prowadzenia rehabilitacji uczestników warsztatów terapii zajęciowej Pań (). Zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest bowiem wynikiem dostawy towaru tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z punku widzenia nabywcy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, a praca nie ma dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak cegiełki w zamian za darowizny). Nabywcę takich prac należy zatem postrzegać, jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany co zostało też podkreślone przez () Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów.