Interpretacja indywidualna z dnia 11.02.2019, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.630.2018.1.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.630.2018.1.MM

w zakresie kosztów uzyskania przychodów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki X (dalej jako: Spółka cywilna). Podatnikami Spółki cywilnej są jej wspólnicy, dlatego skutki podatkowe są rozpatrywane dla Wnioskodawcy.

W latach 2002-2017 Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka P), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zatrudniała na stanowisku specjalisty do spraw finansowo-księgowych Panią J (dalej jako: Pracownik).

W ramach uzgodnionego zakresu obowiązków Pracownik miał gromadzić i przekazywać do biura rachunkowego dokumenty zakupów i sprzedaży, wyciągi bankowe, dowody kasowe. Ze względu na powiązania między Wnioskodawcą a Spółką P, w ramach realizowanego zakresu obowiązków Pracownik posiadał uprawnienia do wykonywania transakcji na rachunkach bankowych zarówno Spółki P, jak też Wnioskodawcy. Prezes Spółki miał wgląd do rachunków bankowych Spółki i na bieżąco kontrolował płatności, jednak w historii rachunku bankowego co do zasady widoczne są nazwy kontrahentów a nie numery kont, na jakie przekazywane były środki.

W 2017 r. wyszło na jaw, że Pracownik kradł z kont Spółki cywilnej i Spółki P pieniądze. Wyprowadzenie środków ze Spółki cywilnej nastąpiło poprzez dokonywanie płatności za wystawione na Wnioskodawcę faktury, wpisując w przelewie numer faktury oraz nazwę kontrahenta, który wystawił fakturę, jednakże nr konta nie był kontrahenta, tylko Pracownika. Zazwyczaj jedna płatność była dokonywana prawidłowo (regulując faktyczne zobowiązanie wobec kontrahenta), a następny przelew dokonywany był na konto Pracownika. Wnioskodawca na bieżąco kontrolował rachunki bankowe i płatności, jednak w historii rachunku bankowego co do zasady widoczne są nazwy kontrahentów, a nie numery kont, na jakie przekazywane były środki.

Dochodziło przy tym do fałszowania dokumentów (wydruków historii kont bankowych) poprzez przerabianie danych odbiorcy przelewu - w miejsce nr konta prywatnego Pracownika, Pracownik wklejał nr konta kontrahenta i przelew wyglądał jakby był przekazany na konto kontrahenta. Pracownik nie robił podwójnych przelewów tego samego dnia, gdyż wiedział, że będzie to widoczne w historii konta i może zwracać uwagę na podwójne płatności. Dopiero po kilku dniach, Pracownik wykonywał przelew na swoje konto, ponownie wpisując dane kontrahenta. Tym samym w dokumentacji księgowej na kontach kontrahentów, po zaksięgowaniu wyciągów przez księgową, tworzyły się nadpłaty, a w przypadku, gdy numer faktury został wymyślony wyglądało to, jakby brakowało faktury od kontrahenta. W związku z tym, wykrycie tego procederu było bardzo trudne, bo teoretycznie wszystkie rozliczenia się zgadzały. Wysokość kwot przelewów i ich częstotliwość nie budziły wątpliwości Wnioskodawcy ze względu na skalę działań operacyjnych i inwestycyjnych Spółki cywilnej. Wnioskodawca miał wgląd do wyciągów bankowych, jednak dokumenty były przerabiane w taki sposób, że nie wynikały z nich żadne nieprawidłowości. Konta bankowe były bowiem pozamieniane, a listy zobowiązań, na których Wnioskodawca oznaczał płatności - sfałszowane.