Interpretacja indywidualna z dnia 13.08.2019, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.246.2019.1.JG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.246.2019.1.JG

Moment poniesienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu bezpośrednich kosztów akwizycji ubezpieczyciela, podatkowe rozliczenie przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2019 r. (data wpływu 12 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu bezpośrednich kosztów akwizycji ubezpieczyciela jest nieprawidłowe,

• podatkowego rozliczenia przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu bezpośrednich kosztów akwizycji ubezpieczyciela oraz podatkowego rozliczenia przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową, o której mowa w grupach 1-16 i 18 Działu II załącznika do ustawy z 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej [Dz.U. z 2017 r., poz. 1170 ze zm.], tj. działalność związaną z ubezpieczeniami osobowymi i majątkowymi, w tym casco pojazdów, ubezpieczeniami przedmiotów w transporcie oraz OC komunikacyjnym, ubezpieczeniami od odpowiedzialności cywilnej, ryzyk finansowych i assistance. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie oceny ryzyka i szacowania poniesionych strat.

Wnioskodawca zawiera umowy ubezpieczenia co do zasady na okresy 12 miesięcy, przy czym przy pozyskiwaniu Klientów (ubezpieczających) Wnioskodawca korzysta z usług pośredników ubezpieczeniowych, którzy wykonują szereg czynności faktycznych i prawnych (tj. doradzanie, proponowanie lub wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia, a także zawieranie umów ubezpieczenia w imieniu Wnioskodawcy). W zamian za wykonywane usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego pośrednikom przysługuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie w formie prowizji (stanowiącej określony procent sumy składki ubezpieczeniowej przewidzianej w umowie ubezpieczenia, w której zawarciu uczestniczył dany pośrednik).

Prowizje pośredników ubezpieczeniowych z punktu widzenia rachunkowego stanowią dla Wnioskodawcy tzw. bezpośrednie koszty akwizycji stosownie do § 2 ust. 1 pkt 10 lit. a) Rozporządzenia Ministra Finansów z 12 kwietnia 2016 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji [Dz.U. z 2016 r. poz. 562 ze zm.; dalej: Rozporządzenie MF]. Dla celów bilansowych koszty akwizycji rozkładane są w czasie poprzez konto czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów [odroczone koszty akwizycji, tzw. deferred acquisition costs; dalej: DAC]. Koszty akwizycji są rozliczane analogicznie i w tej samej proporcji, co rozkładany jest w czasie za pomocą rezerwy składki, przychód równy przypisowi tej składki, od której naliczono prowizję. Rezerwa składek jest jednym z rodzajów rezerw techniczno-ubezpieczeniowych stosownie do § 30 ust. 1 Rozporządzenia MF i jest przeznaczona na pokrycie przyszłych zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia, a mogących powstać w okresie, na jaki składka została przypisana, po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Wnioskodawca tworzy rezerwę składek jako składkę przypisaną, przypadającą na następne okresy sprawozdawcze, proporcjonalnie do okresu na jaki składka została przypisana. Przykładowo, zawierając umowę ubezpieczenia w listopadzie danego roku, z ochroną wynikającą z tej umowy na okresy od grudnia danego roku do listopada kolejnego roku, Wnioskodawca tworzy rezerwę na składkę, która pomniejszana jest w kolejnych 12 miesiącach, przez co przychód podatkowy w postaci składki zarobionej wykazywany jest w ciągu tych 12 miesięcy proporcjonalnie, w miarę redukcji rezerwy na składkę. W efekcie, Wnioskodawca kwalifikuje jako przychód podatkowy tzw. składkę zarobioną (tj. składkę przypisaną skorygowaną o stan rezerwy składki jako rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej).