Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2023 r., sygn. I OSK 1743/22

Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy  o przepisach wprowadzających ustawę reformującą administrację publiczną, nieruchomość może stać się własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego z mocy prawa, jeżeli w dniu 31 grudnia 1998 r. była faktycznie zarządzana przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządową, nie była ich własnością i była wykorzystywana jako droga publiczna, co podkreśla znaczenie precyzyjnego ustalenia faktów w kontekście roszczeń o przejęcie własności nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S., E. D., J. D. i M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 2216/20 w sprawie ze skargi M. S. i E. D. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2022 r. sygn. I SA/Wa 2216/20 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 2216/20 (pkt 1); oddalił skargę na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa własności nieruchomości (pkt 2); odstąpił od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego (pkt 3).

Skargę kasacyjną od pkt 2. wyroku z dnia 12 kwietnia 2022 r. sygn. I SA/Wa 2216/20 wywiedli M. S., E. D., J. D. , M. D. zarzucając Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie:

I. przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 1 § 1 i art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 roku, poz. 137, dalej; p.u.s.a.) oraz art. 3 § 1 i art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - dalej "p.p.s.a.") polegające na wadliwym wykonaniu obowiązku kontroli zaskarżonej decyzji Ministra Rozwoju i Technologii z dnia [...] sierpnia 2020 roku, znak: [...] , pod względem jej zgodności z prawem, tj. m.in. z 73 ust. 1 i 3 ustawy z 13 października 1998 roku przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 z późn. zm., dalej "p.w.r.a.p."), art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm., dalej "u.s.g."), art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2019 r., poz. 2010 z późn. zm., dalej "ustawa o porządku w gminach"), art. 21 ust. 2 Konstytucji RP w zw. z w art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku — Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z późn. zm., dalej "k.p.a.") i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP;

2. art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 1 p.p.s.a., oraz art. 1 § 1 i § 2 p.u.s.a. poprzez bezzasadne oddalenie skargi, mimo iż wobec licznych naruszeń prawa przy wydawaniu zaskarżonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzji Ministra Rozwoju i Technologii z dnia [...] sierpnia 2020 roku, znak: [...] (dalej jako "Zaskarżona Decyzja), Sąd I instancji winien był uchylić ww. decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] kwietnia 2016 roku znak: [...], podczas gdy prawidłowa analiza sprawy i prawidłowe wykonanie przez WSA obowiązku kontroli legalności działalności administracji publicznej powinny były doprowadzić do uwzględnienia skargi i uchylenia Zaskarżonej Decyzji Ministra, co odpowiada również zarzutowi naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., które błędnie nie zostały przez WSA zastosowane, mimo licznych naruszeń przepisów prawa procesowego, jak i materialnego jakich dopuścił się Minister Rozwoju przy wydawaniu Zaskarżonej Decyzji;