Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

LAILI MEDINY

przedstawiona w dniu 29 czerwca 2023 r.(1)

Sprawa C‑61/22

RL

przeciwko

Landeshauptstadt Wiesbaden

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden (sąd administracyjny w Wiesbaden, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (UE) 2019/1157 – Poprawa zabezpieczeń dowodów osobistych obywateli Unii – Artykuł 3 ust. 5 – Obowiązek pobrania odcisków palców i przechowywania ich na nośniku danych o wysokim stopniu zabezpieczenia – Ważność – Podstawa prawna – Artykuł 21 ust. 2 TFUE – Artykuł 77 ust. 3 TFUE – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 7 i 8 – Poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego – Ochrona danych osobowych – Artykuł 52 ust. 1 – Zasada proporcjonalności – Ogólne rozporządzenie o ochronie danych – Artykuł 35 ust. 10 – Ocena skutków dla ochrony danych

I. Wprowadzenie

1. Rozpatrywany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy ważności art. 3 ust. 5 rozporządzenia 2019/1157(2), który to przepis ustanawia obowiązek zawarcia w każdym nowo wydawanym przez państwa członkowskie dowodzie osobistym obrazu odcisków palców posiadacza w drodze umieszczenia tego obrazu na nośniku danych o wysokim stopniu zabezpieczenia(3). Wniosek ten został złożony w ramach sporu między RL a Landeshauptstadt Wiesbaden (stolicą kraju związkowego –Wiesbaden, Niemcy), którego przedmiotem jest decyzja administracyjna, na mocy której Landeshauptstadt Wiesbaden odmówiła wydania dowodu osobistego bez obrazu odcisków palców przechowywanej na chipie.

2. Poprzez swój wniosek sąd odsyłający zmierza do ustalenia, po pierwsze, czy art. 21 ust. 2 TFUE stanowił właściwą podstawę prawną dla przyjęcia rozporządzenia 2019/1157; po drugie, czy art. 3 ust. 5 tego rozporządzenia jest zgodny z art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) w związku z jej art. 52 ust. 1 oraz, po trzecie, czy owo rozporządzenie nie narusza przewidzianego w art. 35 ust. 10 RODO(4) obowiązku dokonania oceny skutków dla ochrony danych.

Niniejsza sprawa stanowi, niezależnie od różnic między dowodami osobistymi a paszportami, rozwinięcie kwestii poruszonych w wyroku Schwarz(). W owym wyroku Trybunał badał ważność art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 2252/2004(), który to przepis ustanawia obowiązek pobrania odcisków palców i przechowywania ich w paszportach i innych dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie().