Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I USKP 101/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki (przewodniczący)
‎SSN Romuald Dalewski
‎SSN Jarosław Sobutka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania C.J.
‎przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
‎o wysokość emerytury policyjnej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 stycznia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt III AUa 571/21,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego. D.S.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2021 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie zmienił decyzję Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2017 r. - ponownie ustalającej wysokość należnej C. J. emerytury stwierdzającej, że od dnia 1 października 2017 r. miesięczna wysokość tego świadczenia wynosi 2.069,02 zł brutto przy przyjęciu, że podstawa wymiaru emerytury to 4.870,98 zł - w ten sposób, że ustalił C. J. prawo do emerytury w wysokości sprzed 1 października 2017 r. Stan faktyczny w niniejszej sprawie pozostawał między stronami bezsporny co do tego, że w okresie, tj. od 1 września 1988 r. do 31 stycznia 1990 r. (po zmianie dokonanej przez IPN już w toku sporu) ubezpieczony pełnił służbę w Grupie […] SB RUSW w G. i N. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do interpretacji przepisów ustawy z dnia z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariusz regulujących zasady zmniejszenia wysokości świadczeń emerytalnych grupie ubezpieczonych, których służba pełniona w okresie przydającym pomiędzy 22 lipca 1944 r. a 31 lipca 1990 r. została zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa. W ocenie Sądu I instancji w zgromadzonym materiale dowodowym brak było dowodów, aby ubezpieczony również w okresie od 1 września 1988 r. do 31 stycznia 1990 r., pełniąc służbę w Rejonowym Urzędzie Spraw Wewnętrznych na stanowisku inspektora, naruszał prawa i wolności innych osób, zwłaszcza osób walczących o niepodległość, o suwerenną i o wolną Polskę, którą to działalność de facto zakłada ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji oraz ich rodzin, w stosunku do każdego pełniącego służbę w jednostkach i formacjach wskazanych w art. 13b tej ustawy, poprzez uznanie jej za wykonywanie służby na rzecz totalitarnego państwa. Zdaniem Sądu Okręgowego w przypadku C. J. nie wyszły na jaw żadne okoliczności, pozwalające obniżyć mu emeryturę ponad tę kwotę, o którą obniżono mu ją w 2009 r.