Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Bk 428/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 7 września 2023 r. nr 2001-IOV.4103.10.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr 2014-SKP1.4103.1.2023 z dnia 20 marca 2023 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zambrowie określił J. K. (dalej powoływany również jako: "skarżący") za wrzesień 2015 r. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w wysokości 933 zł w miejsce zadeklarowanej kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w wysokości 660.000 zł. Organ I instancji jednocześnie uznał, że kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 1.126 zł. pozostaje bez zmian. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że:

- faktury VAT wystawione przez T. Sp. z o.o. nie odzwierciedlają rzeczywistych operacji gospodarczych w związku z powyższym stronie nie przysługuje odliczenie podatku naliczonego w kwocie 653.593,18 zł;

- w prowadzonej ewidencji sprzedaży WDT zawyżył wartość tej sprzedaży o kwotę 3.055.460,50 zł. ujmując faktury wystawione na rzecz T. s.r.o., D. s.r.o. i UAB S., które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych,

- faktury VAT dotyczące usług transportowych wystawione przez W. Sp. z o.o. i P.W. S. nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi i w związku z powyższym nie przysługiwało odwołującemu odliczenie podatku naliczonego z tytułu nabycia usług transportowych w łącznej wysokości 5.474 zł.

Nie godząc się z zaskarżonym rozstrzygnięciem, J. K. złożył odwołanie, po rozpoznaniu którego decyzją z dnia 7 września 2023 r. nr 2001-IOV.4103.10.2023 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. W pierwszej kolejności DIAS odniósł się do kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego i powołując się na art. 70 § 1, art. 70 § 6 pkt 2 i art. 70 § 7 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej: "o.p.") wyjaśnił, że jak wynika z akt sprawy, w dniu 20 czerwca 2018 r. została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku oraz poprzedzająca ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zambrowie. Mając powyższe na względzie, w ocenie organu odwoławczego, termin przedawnienia zobowiązania podatkowego uległ z tego tytułu zawieszeniu na okres od 20 czerwca 2018 r. do 10 maja 2022 r. W rezultacie powyższego zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2015 r. przypada na dzień 20 listopada 2024 r. Ponadto w przedmiotowej sprawie wystąpiła kolejna przesłanka zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o której mowa w art. 70 § 6 pkt 1 o.p., ponieważ postanowieniem z 15 czerwca 2018 r. Prokuratura Okręgowa w Łomży wszczęła śledztwo w sprawie zaistniałego w okresie od grudnia 2014 r. do lutego 2016 r. wystawiania i przyjmowania faktur na fikcyjne usługi tj. o czyny z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 1 kk w zw. z art. 12 kk. Następnie, postanowieniem z 15 czerwca 2020 r. Prokuratura Okręgowa w Łomży postanowiła zmienić postanowienie o wszczęciu śledztwa i wszcząć śledztwo w sprawie posługiwania się przez J. K. nierzetelnymi fakturami VAT, podanie w deklaracjach VAT danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym, wprowadzenie w błąd organów podatkowych i narażenie Skarbu Państwa na nienależny zwrot podatku od towarów i usług, tj. o czyn z art. 76 § 1 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 kks. Z kolei zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zostało doręczone skarżącemu 15 grudnia 2020 r., zaś jego pełnomocnikowi 22 grudnia 2020 r.