Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 marca 2024 r., sygn. IV SA/Wr 466/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Sędziowie: Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 7 marca 2024 r. sprawy ze skargi T. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 10 maja 2023 r. nr SKO 4101/20/2023 w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Posiłek w szkole i w domu" oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu utrzymało w mocy orzeczenie Burmistrza Złotego Stoku z dnia 7 marca 2023 r. w sprawie przyznania T. N. świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Posiłek w szkole i w domu".

Jak wynikało z akt sprawy powołaną na wstępie decyzją organ I instancji przyznał Skarżącemu świadczenie pieniężne na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Posiłek w szkole i w domu" w kwocie 150 zł miesięcznie od dnia 1 stycznia do dnia 31 stycznia 2022 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że Skarżący w dniu 4 stycznia 2022 r. złożył wniosek o przyznanie ww. świadczenia. Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego i przyjęciu oświadczeń Strony ustalono, że jest on 54 letnim kawalerem, samodzielnie prowadzącym gospodarstwo domowe, posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, którego ważność przedłużono na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Nadto, że Skarżący jest osobą bierną zawodowo, nie pracuje dorywczo i nie posiada żadnego dodatkowego dochodu. Decyzją z dnia 12 lipca 2019 r. Stronie przyznano prawo do zasiłku stałego w wysokości 719 zł od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia wskazanego w przepisach ustawy z dnia 2 marca 2020 r. nie później niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności. Do dnia 31 grudnia 2021 r. Skarżący pobierał zasiłek stały w wysokości 645 zł. W związku z tym świadczeniem Skarżący ma opłacane ubezpieczenie zdrowotne. W okresie od dnia 1 stycznia 2021r. do dnia 31 grudnia 2021 r. organ przyznał Stronie pomoc w formie świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Posiłek w szkole i w domu", po 150 zł miesięcznie. Łączna kwota pobranych przez Stronę świadczeń wyniosła 1.800 zł. Organ zaznaczył, że systematycznie udziela Skarżącemu wsparcia w miarę posiadanych środków. Przyznając Skarżącemu wnioskowane obecnie świadczenie organ wziął pod uwagę jego sytuację finansową i rodzinną oraz liczbę osób ubiegających się o świadczenia i możliwości organu. Organ wskazał, że wziął ilość środków przyznanych na realizację programu "Posiłek w szkole i w domu", opisując jego przeznaczenie, podał liczbę złożonych w tej sprawie wniosków oraz średnią kwotę przyznawanych świadczeń – 150 zł. Organ wskazał na zasadę równości, którą się kierował starając się przyznać taką samą wysokość pomocy osobom znajdującym się w podobnej sytuacji. W dalszych wywodach powołał się na art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 oraz art. 48 i 48b ust 1 – ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2021 r., poz. 2268 ze zm., dalej: u.p.s.), wyjaśniając kryteria i zakres świadczeń przyznawanych w ramach programu wieloletniego "Posiłek w szkole i w domu". Organ wskazując na sytuację skarżącego, potrzeby innych wnioskodawców oraz możliwości organu stwierdził, że zasadne będzie przyznanie Stronie świadczenia w wysokości 150 zł. Jednocześnie organ akcentował, że w ramach programu niezbędne jest zapewnienie osobom potrzebującym jednego gorącego posiłku dziennie, a nie całodziennego wyżywienia. Odwołując się do uznania administracyjnego organ wskazał, że obejmuje ono prawo organu do oceny hierarchii zgłaszanych potrzeb, co należy odnosić do liczby potrzebujących i środków finansowych jakimi dysponuje organ. Tym samym organy są uprawnione do limitowania rozmiaru przyznawanych świadczeń, dbając o to aby fundusze były rozdzielane pomiędzy stale rosnącą liczbę potrzebujących. Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych organ wskazał, że świadczenia z pomocy społecznej maja charakter subsydiarnym, co oznacza, że uzupełniają możliwości i uprawnienia własne osoby objętej systemem świadczeń z pomocy społecznej. Pomoc ta nie może być traktowana jako stałe źródło dochodu służące zaspokajaniu najbardziej nawet uzasadnionych potrzeb bytowych. Zasiłek celowy nie jest świadczeniem obligatoryjnym ale fakultatywnym, jego celem nie jest permanentne zapewnienie środków do życia, a jedynie okresowe wsparcie.