Postanowienie SN z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. III KS 16/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Mirek

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 18 kwietnia 2024 r.,

w sprawie S. M.

oskarżonego z art. 291 § 1 k.k.

skargi obrońcy

na wyrok sądu odwoławczego - Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 14 listopada 2024 r., sygn. akt III Ka 501/23,

uchylający wyrok Sądu Rejonowego w Łańcucie

z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. akt II K 53/21,

na podstawie art. 539e § 2 k.p.k.

p o s t a n o w i ł:

1. oddalić skargę,

2. obciążyć oskarżonego kosztami sądowymi postępowania

skargowego.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Łańcucie, wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. akt II K 53/21, uniewinnił oskarżonego S. M. od popełnienia zarzucanych mu sześciu przestępstw, które w ocenie oskarżyciela realizowały znamiona z art. 286 § 1 k.k. oraz o czynu z art. 291 § 1 k.k.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator, zaskarżając go w całości, na niekorzyść oskarżonego, podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na jego treść, a polegającego na błędnym uznaniu, że zachowanie oskarżonego S. M. nie stanowiło realizacji znamion zarzuconych mu pięciu przestępstw z art. 286 § 1 k.k. oraz przestępstwa z art. 291 § 1 k.k., poprzez niezasadne przyjęcie, że oskarżony nie działał z zamiarem wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych, nie działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz nie chciał, aby pokrzywdzeni rozporządzili mieniem z niekorzyścią dla siebie, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonych w tej sprawie dowodów oraz zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania prowadzą do wniosku przeciwnego, co w konsekwencji doprowadziło do niezasadnego uniewinnienia oskarżonego od wszystkich zarzuconych mu aktem oskarżenia czynów.