Postanowienie SN z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I CSK 1412/23

19 kwietnia 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Roman Trzaskowski

na posiedzeniu niejawnym 19 kwietnia 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z wniosku M.M.
‎z udziałem P.M.
‎o wpis prawa własności w dziale II księgi wieczystej nr […],
‎na skutek skargi kasacyjnej M.M.
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Świdnicy
‎z 10 stycznia 2023 r., II Ca 1245/22,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 10 stycznia 2023 r. Sąd Okręgowy w Świdnicy oddalił apelację wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego w Kłodzku z 25 lutego 2022 r. oddającego skargę na postanowienie Referendarza Sądowego z 19 stycznia 2022 r., którym oddalono wniosek M.M. o wpis prawa własności w dziale II księgi wieczystej […], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Kłodzku.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Z art. 398 § 1 k.p.c. wynika, że skarga kasacyjna przysługuje co do zasady od prawomocnych orzeczeń sądów drugiej instancji, a więc orzeczeń wieńczących dwuinstancyjne postępowanie sądowe, w którym sądy obu instancji dysponują pełną kognicją w zakresie faktów i dowodów. Jednakże zgodnie z art. 398 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania tylko wtedy, gdy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W zamyśle ustawodawcy skarga kasacyjna stanowi zatem nadzwyczajny środek zaskarżenia, którego rozpoznanie przez Sąd Najwyższy musi być uzasadnione względami o szczególnej doniosłości, wykraczającymi poza indywidualny interes skarżącego, a mającymi swoje źródło w interesie publicznym, w szczególności przez zapewnienie jednolitej wykładni i stosowania prawa. Wyłączną podstawą oceny pod kątem przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania są wskazane w niej przyczyny kasacyjne wraz z uzasadnieniem (art. 398 § 2 k.p.c.).