Amortyzacji budynku mieszkalnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy amortyzacji budynku mieszkalnego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 marca 2024 r. (wpływ 20 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W lipcu 2019 r. wraz z mężem zakupiła Pani budynek wolnostojący mieszkalny. Po dokonaniu niezbędnych prac budowlanych budynek został przystosowany do prowadzenia działalności gospodarczej. W styczniu 2020 r. rozpoczęła Pani amortyzację budynku. Budynek wolnostojący mieszkalny jest w 100% używany do prowadzenia działalności gospodarczej. Od całości budynku odprowadzany jest podatek od nieruchomości w wysokości odpowiedniej dla lokali użytkowych, w których prowadzona jest działalność gospodarcza. Pomiędzy Panią oraz Pani mężem panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej i zakup przedmiotowego budynku mieszkalnego nastąpił do majątku wspólnego małżonków. W latach 2020, 2021 i 2022 dokonywała Pani sukcesywnych odpisów amortyzacyjnych i ujmowała je w koszty uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że działalność gospodarczą prowadzi od 1 listopada 2011 r. Przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet sklasyfikowana pod PKD 47.91.Z. Dla prowadzonej działalności gospodarczej stosuje Pani opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych - zasady ogólne. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 2 stycznia 2020 r. Budynek jest w 100% swojej powierzchni wykorzystywany w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Budynek (brak wyodrębnionych lokali) wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej od 2 stycznia 2020 r.

Nie posiada Pani informacji, jak sklasyfikowany został wskazany lokal, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynek (brak wyodrębnionych lokali) został zakupiony na rynku wtórnym. Brak jest informacji o Klasyfikacji PKOB w akcie notarialnym. Budynek w operacie szacunkowym sporządzonym do celów podatkowych sklasyfikowany jest jako budynek mieszkalny jednorodzinny. Budynek (brak wyodrębnionych lokali) posiada księgę wieczystą. W księdze wieczystej skalsyfikowany jest jako: nieruchomość gruntowa, sposób korzystania - nieruchomość zabudowana.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym będzie mogła Pani dokonywać dalszej amortyzacji nabytego budynku w 2023 r. i w latach następnych, a w konsekwencji, czy dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Pani koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 8 updof?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, na mocy ustawy nowelizującej z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof), ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. poz. 2105 z późn. zm., dalej: „ustawa nowelizująca”) zmianie uległa treść art. 22c updof w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. Przepis ten stanowił, że amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzowaniu. Od 1 stycznia 2022 r. treść przepisu została zmieniona w ten sposób, że ustawodawca uniemożliwił amortyzowanie budynków mieszkalnych służących prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiania albo wynajmowania na podstawie umowy. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, dokonała Pani zakupu budynku mieszkalnego, który w całości został przeznaczony na działalność gospodarczą. Innymi słowy 100% zakupionego budynku mieszkalnego zostało przeznaczone na cele użytkowe związane z prowadzona działalnością gospodarczą. Skoro, więc budynek mieszkalny jest zajęty na cele prowadzonej działalności gospodarczej, to nie można zaspokajać w nim potrzeb mieszkaniowych. W świetle ustawy o własności lokali nie jest więc lokalem mieszkalnym, co implikuje sytuację, w której zakaz amortyzacji go nie dotyczy. Podobne stanowisko zostało zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 253/23.

Podsumowując, ma Pani prawo do dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych od zakupionego lokalu mieszkalnego, a w konsekwencji dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Pani koszt uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został bowiem zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”).

Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że:

Tym samym, na podstawie przepisu przejściowego, który jest przepisem szczególnym, podatnicy do końca 2022 r. mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do: budynków mieszkalnych, lokali mieszkalnych, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w lipcu 2019 r. wraz z mężem zakupiła Pani budynek wolnostojący mieszkalny. Po dokonaniu niezbędnych prac budowlanych budynek został przystosowany do prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 2 stycznia 2020 r. i od tego dnia wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej. W styczniu 2020 r. rozpoczęła Pani amortyzację budynku. Budynek wolnostojący mieszkalny jest w 100% używany do prowadzenia działalności gospodarczej. W latach 2020, 2021 i 2022 sukcesywnie dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych i ujmowała je w koszty uzyskania przychodów. Nie ma Pani informacji, jak sklasyfikowany został wskazany lokal, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynek (brak wyodrębnionych lokali) został zakupiony na rynku wtórnym. Brak jest informacji o Klasyfikacji PKOB w akcie notarialnym. Budynek w operacie szacunkowym sporządzonym do celów podatkowych sklasyfikowany jest jako budynek mieszkalny jednorodzinny.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz treść wniosku, stwierdzić należy, że co do zasady mogła Pani dokonywać odpisów amortyzacyjnych związanych z budynkiem mieszkalnym oraz zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zyskiwanych w ramach działalności gospodarczej tylko do 31 grudnia 2022 r. na zasadach obowiązujących na dzień 31 grudnia 2021 r. (zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw). Natomiast począwszy od 2023 r. nie ma Pani prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. budynku mieszkalnego oraz zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wprowadzona nowelizacja ustawy (cytowany wyżej art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej) nie przewiduje takiej możliwości.

Reasumując - w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie Pani mogła w 2023 r. i w latach następnych dokonywać dalszej amortyzacji nabytego budynku, a w konsekwencji, odpisy amortyzacyjne nie będą stanowiły dla Pani kosztu uzyskania przychodów.

Zatem Pani stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionych we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanego przez Panią wyroku sądu administracyjnego zaznaczam, że został on wydany w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).