Wersja obowiązująca od 2017-06-19 (Dz.U.2017.1159 tekst jednolity)

§ 3. [Zasady ustalania minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie ] 1. W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju jest wyższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa w okresie, o którym mowa w § 5 ust. 2, może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, z tym że nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone to gospodarstwo.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1164 i 1529, z 2013 r. poz. 311 oraz z 2014 r. poz. 240) [2].

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, jednak nie krótszy niż do dnia upływu 5 lat od dnia wypłaty pomocy;

4) dzierżawy od podmiotów innych niż wymienione w pkt 3, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta:

a) w formie aktu notarialnego albo ma datę pewną,

b) na okres co najmniej 10 lat.

[2] Utraciła moc na podstawie art. 61 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2017 r. poz. 278), która weszła w życie 15 marca 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-02-14 do 2017-06-18 (Dz.U.2014.201 tekst jednolity)

§ 3. [Zasady ustalania minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie ] 1. W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju jest wyższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa w okresie, o którym mowa w § 5 ust. 2, może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, z tym że nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone to gospodarstwo.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1164 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 311).

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, jednak nie krótszy niż do dnia upływu 5 lat od dnia wypłaty pomocy;

4) dzierżawy od podmiotów innych niż wymienione w pkt 3, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta:

a) w formie aktu notarialnego albo ma datę pewną,

b) na okres co najmniej 10 lat.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2011-03-22 do 2014-02-13

§ 3. 1. W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju jest wyższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust.1 pkt 1 lit. a, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa w okresie, o którym mowa w § 5 ust. 2, może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, z tym że nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone to gospodarstwo.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. [1] Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051, z późn. zm.).

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, jednak nie krótszy niż do dnia upływu 5 lat od dnia wypłaty pomocy;

4) dzierżawy od podmiotów innych niż wymienione w pkt 3, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta:

a) w formie aktu notarialnego albo ma datę pewną,

b) na okres co najmniej 10 lat.

[1] § 3 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 marca 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013 (Dz.U. Nr 62, poz. 321). Zmiana weszła w życie 22 marca 2011 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-10-22 do 2011-03-21

§ 3. 1. W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju jest wyższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust.1 pkt 1 lit. a, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa w okresie, o którym mowa w § 5 ust. 2, może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, z tym że nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone to gospodarstwo.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217 i Nr 99, poz. 666).

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) [1] dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, jednak nie krótszy niż do dnia upływu 5 lat od dnia wypłaty pomocy;

4) [2] dzierżawy od podmiotów innych niż wymienione w pkt 3, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta:

a) w formie aktu notarialnego albo ma datę pewną,

b) na okres co najmniej 10 lat.

[1] § 3 ust. 5 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 października 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 196, poz. 1304). Zmiana weszła w życie 22 października 2010 r.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 października 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 196, poz. 1304) § 3 ust. 5 pkt 3 ma zastosowanie także do spraw dotyczących pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom”, które zostały wszczęte na podstawie wniosków o przyznanie pomocy złożonych przed dniem wejścia w życie w/w rozporządzenia i zostały zakończone:

1) decyzją ostateczną o przyznaniu pomocy z zastrzeżeniem dopełnienia warunku, o którym mowa w § 15 ust. 3 pkt 1, o ile nie upłynął termin 180 dni od dnia doręczenia tej decyzji;

2) decyzją ostateczną o przyznaniu pomocy, na mocy której beneficjent został zobowiązany do spełnienia warunku dotyczącego minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, nie mniejszej niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, do dnia upływu 3 lat od dnia doręczenia tej decyzji.

[2] § 3 ust. 5 pkt 4 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 października 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 196, poz. 1304). Zmiana weszła w życie 22 października 2010 r.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 października 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 196, poz. 1304) § 3 ust. 5 pkt 4 ma zastosowanie także do spraw dotyczących pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom”, które zostały wszczęte na podstawie wniosków o przyznanie pomocy złożonych przed dniem wejścia w życie w/w rozporządzenia i zostały zakończone:

1) decyzją ostateczną o przyznaniu pomocy z zastrzeżeniem dopełnienia warunku, o którym mowa w § 15 ust. 3 pkt 1, o ile nie upłynął termin 180 dni od dnia doręczenia tej decyzji;

2) decyzją ostateczną o przyznaniu pomocy, na mocy której beneficjent został zobowiązany do spełnienia warunku dotyczącego minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, nie mniejszej niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, do dnia upływu 3 lat od dnia doręczenia tej decyzji.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-07-16 do 2010-10-21

§ 3. 1. [5] W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju jest wyższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust.1 pkt 1 lit. a, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa w okresie, o którym mowa w § 5 ust. 2, może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, z tym że nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym jest położone to gospodarstwo.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217 i Nr 99, poz. 666).

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o płatność, o którym mowa w § 16, z tym że w przypadku osób fizycznych, o których mowa w § 7 ust. 1, na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 6 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

[5] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 129, poz. 868). Zmiana weszła w życie 16 lipca 2010 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-10-30 do 2010-07-15

§ 3. 1. W przypadku gdy średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w województwie, w którym położone jest gospodarstwo, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, jest niższa niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa nie może być mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju.

2. W przypadku gospodarstw położonych na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym jest położone gospodarstwo, uznaje się to województwo, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.

3. Przy ustalaniu powierzchni gospodarstwa bierze się pod uwagę średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju, w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku o przyznanie pomocy.

4. Średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w poszczególnych województwach oraz średnią powierzchnię gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju w danym roku przyjmuje się na podstawie informacji ogłaszanych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej „Agencją”, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217 i Nr 99, poz. 666).

5. Przy ustalaniu minimalnej powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, sumuje się powierzchnię użytków rolnych stanowiących przedmiot:

1) własności;

2) użytkowania wieczystego;

3) dzierżawy z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub od jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli umowa dzierżawy została zawarta na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 5 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o płatność, o którym mowa w § 16, z tym że w przypadku osób fizycznych, o których mowa w § 7 ust. 1, na czas nieoznaczony lub na okres co najmniej 6 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy.