Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.595.2023.2.PK

Powstanie przychodu przy dobrowolnym umorzenia udziałów w innej Spółce.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dobrowolnego umorzenia posiadanych przez Państwa udziałów bez wynagrodzenia. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie z 5 grudnia 2023 r. - pismem z 22 grudnia 2023 r. (data wpływu: 5 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”). Spółka I jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych („CIT”), polskim rezydentem podatkowym oraz prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym („KRS”). Spółka I posiada wysoki kapitał zakładowy powstały z wniesionych do niej wkładów.

W związku z planowaną reorganizacją dojdzie do umorzenia bez wynagrodzenia udziałów Wnioskodawcy w Spółce I. Umorzenie udziałów zostanie przeprowadzone bez wynagrodzenia z uwagi na to, że kapitał Spółki jest potrzebny do realizacji celów biznesowych, a jednocześnie nie jest wskazane dalsze uczestnictwo Wnioskodawcy w Spółce. Umorzenie udziałów zostanie dokonane w ten sposób, że Spółka nabędzie od Wnioskodawcy posiadane przez niego udziały w Spółce, a następnie Spółka dokona ich umorzenia.

Umorzenie zostanie dokonane nieodpłatnie, tj. zgodnie z art. 199 § 3 kodeksu spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467, dalej jako: „ksh”) za zgodą Wnioskodawcy bez wypłaty wynagrodzenia na jego rzecz. Działając zgodnie z przepisami ksh, Spółka i Wnioskodawca planują:

(i) zgodnie z art. 199 § 1 - dokonać za zgodą Wnioskodawcy umorzenia udziałów Spółki I w drodze nabycia udziałów przez Spółkę I (umorzenie dobrowolne),

(ii) zgodnie z art. 199 § 2 - zawrzeć uchwałę zgromadzenia wspólników w tej sprawie,

(iii) stosownie do treści art. 199 § 3 - umorzyć udziały bez wynagrodzenia za zgodą Wnioskodawcy.

Warunkiem umorzenia udziałów jest zawarcie stosownego postanowienia w tym zakresie w umowie spółki, której udziały mają być umorzone. Uregulowania dotyczące umorzenia udziałów Spółki zawarte są w umowie spółki. W konsekwencji planowanych działań, kapitał zakładowy Spółki nie zostanie obniżony.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z planowanym dobrowolnym umorzeniem udziałów powstanie po jego stronie przychód podatkowy.

Pytania

Czy dobrowolne umorzenie bez wynagrodzenia udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę w Spółce, będzie rodziło jakiekolwiek skutki podatkowe na gruncie Ustawy o CIT dla Wnioskodawcy, w szczególności, czy będzie skutkowało po jego stronie powstaniem przychodu podlegającemu opodatkowaniu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dobrowolne umorzenie udziałów w Spółce bez wynagrodzenia, nie będzie rodziło po jego stronie jakichkolwiek skutków podatkowych na gruncie Ustawy o CIT, w szczególności nie będzie skutkowało powstaniem po jego stronie przychodu podlegającemu opodatkowaniu.

UZASADNIENIE

Zdaniem Wnioskodawcy, dobrowolne umorzenie bez wynagrodzenia udziałów posiadanych przez niego w Spółce będzie neutralne podatkowo i nie będzie rodziło po jego stronie żadnych skutków na gruncie ustawy o CIT. W szczególności przedmiotowe umorzenie udziałów nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Należy wskazać, że stosownie do treści art. 7 ust. 1 przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z Ustawą o CIT, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą podatkową, uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przychody ze zbycia udziałów dokonanego celem ich dobrowolnego umorzenia u wspólnika będącego podatnikiem podatku CIT są co do zasady kwalifikowane do przychodów z zysków kapitałowych, co wynika z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym przychody ze zbycia udziału, w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia.

W omawianym przypadku Wnioskodawca nie uzyska jednak żadnego realnego przysporzenia, mogącego skutkować powstaniem przychodu podatkowego, ponieważ umorzenie ma nastąpić bez wynagrodzenia. W związku z tym nie może być mowy o tym, że po jego stronie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT. Jest to jednocześnie w zupełności zgodne z charakterem czynności umorzenia udziałów bez wynagrodzenia.

Zgodnie z przepisami ksh dotyczącymi umorzenia udziałów, wyróżnić można trzy sposoby dokonania umorzenia:

• umorzenie dobrowolne - w którym wspólnik musi wyrazić zgodę na umorzenie posiadanych przez niego udziałów; dochodzi do niego w drodze wykupu przez spółkę udziałów i ich umorzenia;
• umorzenie przymusowe - niezależne od zgody wspólnika, zgodnie z przesłankami określonymi w umowie spółki, które umożliwiają podjęcie stosownej uchwały o umorzeniu;
• umorzenie automatyczne - w konstrukcji podobne do umorzenia przymusowego, które dochodzi do skutku w razie ziszczenia się określonych w umowie spółki zdarzeń, z tym, że nie jest wymagana uchwała o umorzeniu.

Umorzenie dobrowolne udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może zostać dokonane odpłatnie - w drodze obniżenia kapitału zakładowego lub z czystego zysku, albo nieodpłatnie tj. bez wynagrodzenia. W ramach umorzenia dobrowolnego dopuszcza się więc umorzenie nieodpłatne. W myśl art. 199 § 3 ksh, za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia. W takiej sytuacji dochodzi najpierw do zbycia tych udziałów przez udziałowca i nabycia ich przez spółkę, a dopiero w drugiej kolejności do ich umorzenia przez spółkę w przyszłości. W wyniku zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce w celu ich dobrowolnego umorzenia bez wynagrodzenia (na podstawie art. 199 § 3 ksh), po jego stronie nie powstanie więc przychód podlegający opodatkowaniu CIT. Nie można bowiem mówić o powstaniu po jego stronie wymiernego przysporzenia majątkowego. Ponadto czynność taka jest jak najbardziej zgodna z przepisami ksh regulującymi zasady umarzania udziałów w spółkach kapitałowych. Wobec tego nie może być zakwalifikowana do kategorii nieodpłatnych świadczeń, ponieważ rynkowo taka operacja nie występuje w obrocie gospodarczym. Konstrukcja umorzenia dobrowolnego jest szczególna. Jest to określone zdarzenie prawne, którego podstawą jest kilka czynności prawnych i faktycznych: 1) umowa spółki (bowiem regulacja dotycząca umorzenia powinna być w niej zawarta, a więc objęta jest czynnością prawną); 2) uchwała zgromadzenia wspólników (gdyż przepisy tworzą wymóg takiej uchwały o szczególnej treści, która to uchwała również w tym przypadku musi być traktowana jako oświadczenie woli); 3) zgoda wspólnika na umorzenie (która to zgoda ma także charakter składanego oświadczenia woli); 4) umowa nabycia udziałów przez spółkę. Dopuszczalność dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia wynika wprost z przepisów ksh, jak również w konkretnej sytuacji musi mieć podstawę w konkretnych zapisach umowy spółki. Jednocześnie definitywne przysporzenie majątkowe należy rozumieć w ten sposób, że trwałe i ostatecznie zwiększa ono aktywa danej osoby prawnej. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do takiego przysporzenia po stronie Wnioskodawcy, ponieważ nie otrzyma on żadnego wynagrodzenia.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko jest powszechnie prezentowane i zostało potwierdzone między innymi w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym np. interpretacji:

• z 25 stycznia 2021 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.502.2020.1.BS
• z 11 sierpnia 2022 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.484.2022.1.IZ
• z 8 września 2023 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.277.2023.1.DD
• z 28 marca 2023 r. nr 0112-KDIL2-2.4011.81.2023.1.AG.
• z 28 marca 2023 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.53.2023.1.AND
• z 16 sierpnia 2023 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.246.2023.2.KK
• z 11 września 2023 r. 0111-KDIB2-1.4010.323.2023.1.AJ.

W ww. interpretacjach potwierdzono, że czynność dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia jest w całości neutralna na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, zarówno po stronie wspólnika, który zbywa swoje udziały na rzecz spółki bez wynagrodzenia, jak również po stronie spółki nabywającej te udziały w celu ich umorzenia oraz wspólników pozostających w spółce. W związku z tym nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca jako udziałowiec, który dokona zbycia udziałów na rzecz Spółki w celu ich umorzenia bez wynagrodzenia, jako podmiot, który nie otrzyma żadnego realnego przysporzenia majątkowego nie osiągnie przychodu w rozumieniu Ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady umarzania udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością uregulowane zostały w art. 199 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej: „Ksh”).

Zgodnie z art. 199 § 1 tej ustawy:

Udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

Jak wynika z powyższego przepisu, spółka umarzająca udziały nabywa je celem ich umorzenia, tzn. ich prawnego unicestwienia. Prawne unicestwienie udziałów polega na wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z umarzanych udziałów.

Stosownie do art. 199 § 2 Ksh:

Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

W myśl art. 199 § 3 ww. ustawy:

Za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Zgodnie z Ksh wyróżnić zatem można trzy sposoby umarzania udziałów:

1.umorzenie dobrowolne - w którym wspólnik musi wyrazić zgodę na umorzenie posiadanych przez niego udziałów; dochodzi do niego w drodze wykupu przez spółkę udziałów i ich umorzenia;

2.umorzenie przymusowe - niezależne od zgody wspólnika, zgodnie z przesłankami określonymi w umowie spółki, które umożliwiają podjęcie stosownej uchwały o umorzeniu;

3.umorzenie automatyczne (warunkowe) - w konstrukcji podobne do umorzenia przymusowego; dochodzi do skutku w razie ziszczenia się określonych w umowie spółki zdarzeń, z tym, że nie jest wymagana uchwała o umorzeniu.

Biorąc powyższe po uwagę wskazać należy, że umarzanie udziałów, co do zasady odbywa się za wynagrodzeniem. Jednak w ramach umorzenia dobrowolnego dopuszcza się także umorzenie nieodpłatne. W takiej sytuacji dochodzi najpierw do zbycia tych udziałów przez udziałowca i nabycie ich przez spółkę, a dopiero w drugiej kolejności do ich umorzenia przez spółkę w przyszłości. Zatem, w przypadku umorzenia dobrowolnego dochodzi do nabycia udziałów przez spółkę i odrębnie ich umorzenia - w dwóch etapach działań.

Przechodząc na płaszczyznę prawa podatkowego, należy stwierdzić, że przychody z umorzenia udziałów zaliczane są do przychodów z zysków kapitałowych na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 zd. 1 tej ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o CIT wynika, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

Wskazać zatem należy, że opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z ustawą o CIT, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. W konsekwencji, jeśli określonej kategorii nie można uznać za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo udziałowcem w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka). Planowana jest reorganizacja Spółki i w związku z tym dojdzie do dobrowolnego umorzenia Państwa udziałów w Spółce bez wynagrodzenia. Spółka nabędzie za Państwa zgodą udziały, a następnie dokona ich umorzenia. Stosowne uregulowania tego procesu znajdują się w umowie Spółki.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dobrowolne umorzenie bez wynagrodzenia należących do Państwa udziałów w Spółce będzie dla Państwa czynnością neutralną na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w szczególności, czy nie powstanie po Państwa stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej przychodu podatkowego. W art. 12 ust. 1 tej ustawy zawarto jedynie przykładowe wyliczenie przysporzeń, których uzyskanie powoduje powstanie przychodu podatkowego. Katalog ten nie jest jednak zamknięty, na co wskazuje użycie przez ustawodawcę we wskazanym artykule sformułowania „przychodami są (...) w szczególności”. W piśmiennictwie i judykaturze, przyjmuje się jednak zgodnie, że przychodami są wszystkie przysporzenia majątkowe o charakterze definitywnym, które skutkują zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika. Ponadto w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, wskazano enumeratywnie zdarzenia, które nie stanowią przychodu.

Analizując przepis art. 12 ustawy o CIT, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym na gruncie ustawy o CIT przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem, za przychód podatkowy może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy. I tak, przykładowo, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z kolei art. 14 ust. 1-4 ustawy o CIT stanowi, że:

1. Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

2. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

3. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi.

4. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że nieodpłatny charakter takiej operacji skutkuje tym, że Spółka nie otrzyma w związku ze zbyciem udziałów w celu umorzenia żadnych realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Brak jest zatem przesłanek do uznania, że w wyniku zbycia udziałów bez wynagrodzenia na rzecz Spółki w celu ich umorzenia, po Państwa stronie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym brak też jest podstaw do zastosowania art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce (zbycie udziałów na rzecz spółki w celu ich umorzenia) jest szczególną instytucją prawną, w której brak jest umowy określającej cenę zbycia udziałów, a w przypadku skorzystania z możliwości przeprowadzenia takiej operacji bez wynagrodzenia, o której mowa w art. 199 § 3 Ksh, brak też jest odpłatności na rzecz udziałowca umarzającego swoje udziały.

Podsumowując, dobrowolne zbycie Państwa udziałów poprzez nabycie ich przez Spółkę w celu ich umorzenia bez wynagrodzenia, będzie dla Państwa czynnością neutralną na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, tzn. po Państwa stronie nie powstanie z tego tytułu ani dochód ani przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).