Postanowienie NSA z dnia 1 grudnia 2023 r., sygn. I OZ 512/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 września 2023 r. sygn. akt II SA/Łd 732/23 w sprawie ze skargi D.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 14 czerwca 2023 r. nr KO.442.7.2023 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z 6 września 2023 r. sygn. akt II SA/Łd 732/23 (dalej postanowienie z 6 września 2023 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania decyzji Wójta Gminy S.: z 20 kwietnia 2023 r. znak FA.OD.01.04.2023 i z 18 października 2022 r. znak GOPS/000012/FA/10/2022.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że D.D. (dalej skarżący) nie przedstawił żadnych okoliczności ani argumentów na poparcie złożonego wniosku, co nie pozwalało przyjąć, że wykonanie powołanych decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody bądź trudne do odwrócenia skutki. Przedmiotem wniosku była, m.in., decyzja Wójta Gminy S. z 20 kwietnia 2023 r. znak FA.OD.01.04.2023 (dalej decyzja z 20 kwietnia 2023 r.) odmawiająca uchylenia decyzji z 18 października 2022 r. przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego na osoby uprawnione. Tymczasem, wszelkie akty o charakterze odmownym nie podlegają wykonaniu i nie nadają się do wykonania, gdyż pozbawione są węzła praw i obowiązków, które mogłyby podlegać wykonaniu. Decyzja z 20 kwietnia 2023 r. nie wywołuje bezpośrednich skutków w sferze praw czy obowiązków materialnoprawnych wnioskującego o wstrzymanie wykonania tej decyzji. Sąd ocenił wniosek o wstrzymanie decyzji jako niezasadny i na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej ppsa), odmówił wstrzymania ich wykonania (k. 17-19v akt sądowych).

Zażalenie złożył D.D., zaskarżając postanowienie z 6 września 2023 r. w całości, zarzucając postanowieniu naruszenie art. 61 § 3 ppsa przez jego błędne zastosowanie i bezpodstawne uznanie, że w realiach tej sprawy nie zachodzą przesłanki określone w tym przepisie, tj. że brak wstrzymania decyzji Wójta Gminy S. z: 20 kwietnia 2023 r. i 18 października 2022 r. nie spowoduje niebezpieczeństwa wyrządzenia po jego stronie znacznej szkody czy też trudnych do odwrócenia skutków, gdy tymczasem całokształt okoliczności sprawy i jej dogłębna analiza prowadzi do odmiennych wniosków. Wskutek ciągłego, bezprawnego wypłacania przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w S. zaliczek alimentacyjnych na uprawione do alimentów, dług skarżącego z tego tytułu, jako dłużnika alimentacyjnego, z miesiąca na miesiąc ulega powiększeniu, mimo że regularnie od października 2022 r. i na bieżąco uiszcza on do rąk matki córek alimenty w zasądzonej wysokości. Nie sposób przyjąć argumentacji Sądu, że brak wstrzymania decyzji nie doprowadzi do niebezpieczeństwa powstania po stronie skarżącego znacznej szkody lub też trudnych do odwrócenia skutków, ponieważ w sytuacji uchylenia decyzji przyznającej zaliczkę alimentacyjną na poczet uprawnionych, a wydaną przez Wójta Gminy S., konieczne będzie przede wszystkim, zaktualizowanie salda jego zadłużenia względem organu z tytułu niesłusznie wypłaconych zaliczek, a także dochodzenie ich zwrotu od uprawnionych. Skarżący nie zgadza się, jakoby decyzja z "23" [s. 3 zażalenia; winno być "20" - uw. NSA] kwietnia 2023 r. nie wywoływała względem niego bezpośrednio żadnych skutków, skoro na jej mocy utrzymana została w mocy decyzja z 18 października 2022 r. W oparciu o decyzję z 18 października 2022 r. w dalszym ciągu na rzecz uprawnionych wypłacane są bezprawnie zaliczki alimentacyjne, mimo że od października 2022 r. na bieżąco reguluje on zasądzone alimenty.