Jak liczyć podstawę zasiłkową w przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby na przełomie miesiąca
Osobie uprawnionej do świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa w czasie obniżenia wymiaru czasu pracy lub zmiany w sposób niekorzystny warunków jej zatrudnienia z powodu epidemii płatnik zasiłków powinien ustalić podstawę wymiaru ww. świadczeń zgodnie z ustawą covidową. Nie należy w tym przypadku stosować art. 40 ustawy zasiłkowej. Zatem przy zmianie etatu podstawa zasiłkowa nie jest ustalana
Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy
Pracodawca ma obowiązek sporządzenia i przechowywania dokumentacji dotyczącej świadczenia rehabilitacyjnego oraz, na prośbę pracownika, do przekazania wniosku o to świadczenie do ZUS. Kompletną dokumentację należy złożyć do ZUS co najmniej na 6 tygodni przed zakończeniem okresu zasiłkowego.
W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.
Nieobecności pracownika w miesiącach, z których jest ustalana podstawa wymiaru zasiłku, wpływają na wysokość tej podstawy. W wielu przypadkach płatnik ma obowiązek uzupełnić podstawę wymiaru zasiłku. Jeżeli jednak pracownik jest nieobecny w pracy z powodu korzystania z urlopu wypoczynkowego, dni tego urlopu należy traktować jak przepracowane.
Płatnicy składek będący płatnikami zasiłków często mają wątpliwości związane z ustalaniem prawa do zasiłków i ich wysokości. Przepisy nie rozstrzygają bowiem wprost wielu zagadnień z tym związanych. Dodatkową trudnością w stosowaniu regulacji ustawy zasiłkowej jest brak jednolitości interpretacyjnej. W opracowaniu zwrócono uwagę na nietypowe przypadki, jakie pojawiają się w praktyce płatników składek
Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych może się zdarzyć, że w okresie uwzględnianym w podstawie wymiaru tych świadczeń (12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy lub krótszym, obejmującym pełne miesiące ubezpieczenia) pracownik był nieobecny w pracy. Z tego powodu jego wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych może być niepełne. W takiej sytuacji należy
Przedsiębiorcy, którzy przystąpili do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i opłacają składki na ubezpieczenia społeczne na preferencyjnych zasadach, m.in. ze względu na wysokość przychodu, mogą ubiegać się o świadczenia w razie choroby i macierzyństwa. Wysokość tych świadczeń jest jednak niższa w porównaniu ze świadczeniami osób opłacających składki na wspomniane ubezpieczenia od zwykłej podstawy
Pracodawcy mają wiele obowiązków związanych z wypłatą ubezpieczonym świadczeń przysługujących z tytułu niezdolności do pracy. Muszą ustalić ich rodzaj, wysokość, a następnie zrealizować wypłatę z tego tytułu. W tym celu gromadzą i opracowują dokumentację pozwalającą na prawidłowe wywiązywanie się z tej powinności. Ponadto są zobowiązani przestrzegać ustalonych limitów okresów, za które ubezpieczonemu
Nowo zatrudniony pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Oznacza to, że w razie niezdolności do pracy, która powstanie przed upływem tego okresu, taki pracownik nie otrzyma świadczenia gwarancyjnego z ubezpieczenia społecznego.
Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest zaliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Od trzynastki jest bowiem obliczana składka na ubezpieczenie chorobowe. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi określony procent wynagrodzenia pracownika, przysługującego